Նման հարցեր տվեք մահացածին, մենք ինչ իմանանք
Նման հարցեր տվեք մահացածին, մենք ինչ իմանանք
Չամիչ խնդիրը նրանում է .որ դու վերցնում ես մի ոչ հիմնավոր միտք .զարգացնում ես այն ու ներկայացնում ինձ որպես իմ տեսակետ։ ոչ՜ բարեկամս.Չամիչ-ի խոսքերից
ես չասացի թէ շրջապատված եմ մոլագարներով . այլ ՝ շեշտեցի. եթէ տարվեք դրանցով։ .....
հուսով եմ քեզ մոտ տարվածություն չկա. դա ուղղակի չհիմնավորված վարկած է և դրա վրա կանգ չես առնի։
Պատասխանեմ քրիստոնեական դավանանքի բյուրեղի` Նիկիական հանգանակի միջոցով.
Հավատում ենք նաև միայն Մի Ընդհանրական և Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն, մի մկրտությանը, ապաշխարությանը, մեղքերի քավությանը և թողությանը, մեռելների հարությանը, հոգիների և մարմինների հավիտենական դատաստանին, Երկնքի արքայությանը և հավիտենական կյանքին։
Second Chance (26.02.2009)
Իմ խորին համոզմամբ, այս հարցին՝ ՚՚Մահ... իսկ հետո՞՚՚, կա միակ պատասխանը՝ ՚՚Հետո՝ ոչ մի բան...՚՚: Ու ոչ մեկ չի կարող ինձ ապացուցել հակառակը: Նույնիսկ՝ Աստվածաշնչով:
Համաձայն իմ հավատի (ոչ քրիստոնեական), մահանալով մարդը դառնում է Աստծո մի մասը: Իհարկե Աստված բառն օգտագործվում է որպես գաղափար, ոչ որպես սուբյեկտ: Այսինքն մարդու մասին հիշողությունները, նրա թողած գաղափարները, մտքերը, նրա կյանքի խորհուրդը խառնվում են մինչ այդ գոյություն ունեցողներին և դառնում ընդհանուր: Մեծ գաղափարային ժառանգություն թողած մարդն արժանանում է հավերժ կյանքի, ինչպես, ասենք փարավոնները, կամ Քրիստոսը: Ով ավելի քիչ բանով է փայլել, ավելի շուտ է մոռացվում: Փաստորեն կա հավիտենական կյանք...
Եկվոր (02.04.2009)
Մոնկ, ճիշտն ասած այս բացատրությունը էնքան էլ իմաստալից չի իմ կարծիքով: Պնդել մի բան, որը հիմնված է միայն հավատի վրա, մի քիչ սխալ է: Ամեն դեպքում մարմնի հոգու հարությունը հլա ինչ-որ կերպ կարամ ինքս ինձ համոզել, որ տենց բան կա, բայց մարմնի հարություն, ոնց ուզում եմ հասկանալ չի ստացվում: Ոնց կարող ա մարդու մարմինը հարություն առնել, եթե մահացած մարդուն տանում թաղում ենք ու նրա մարմինն էլ մնում ա հողի տակ: Նույնիսկ հազարավոր տարիներ հետո նրա մարմնի որոշ մասը` ոսկորները մնում են: Էլ էդ դեպքում ինչն ա հարություն առնում?
Արիացի ջան, կրոնն ինքը ամբողջովին հիմնված է հավատի վրա, մանավանդ այնպիսի մի խնդիր, ինչպիսին հետմահու գոյության-չգոյության հարցն է: Մեր բանականության սահմանները լավագույն դեպքում մինչև այն ակնթարթն են, քանի դեռ մարդու մեջ առկայծում է կյանքի վերջին նշույլը, դրանից այն կողմ արդեն սկսվում են հավատի սահմանները: Ինչ վերաբերում է հարությանը. Արիացի ջան, <հարություն> հասկացությունը սերտորեն կապված է նյութականի` մարմնի հետ: Հոգին ինքը անմահ է, հետևաբար հարություն առնելու խնդիր չունի: Թե ինչ տեսքով կամ փոփոխություններով պիտի լինի հարուցյալի մարմինը, ես չեմ կարող ասել, բայց մի բան հստակ է. քրիստոնեության դավանաքի այն կետը, որ ես մեջ եմ բերել Նիկիական հավատամքից:Մոնկ, ճիշտն ասած այս բացատրությունը էնքան էլ իմաստալից չի իմ կարծիքով: Պնդել մի բան, որը հիմնված է միայն հավատի վրա, մի քիչ սխալ է: Ամեն դեպքում մարմնի հոգու հարությունը հլա ինչ-որ կերպ կարամ ինքս ինձ համոզել, որ տենց բան կա, բայց մարմնի հարություն, ոնց ուզում եմ հասկանալ չի ստացվում: Ոնց կարող ա մարդու մարմինը հարություն առնել, եթե մահացած մարդուն տանում թաղում ենք ու նրա մարմինն էլ մնում ա հողի տակ: Նույնիսկ հազարավոր տարիներ հետո նրա մարմնի որոշ մասը` ոսկորները մնում են: Էլ էդ դեպքում ինչն ա հարություն առնում?
Մոնկ ջան, ես ուղղակի ուզում եմ հասկանալ այդ երևույթը: Ուղղակի հարություն հասկացությունը, այնպես ինչպես ես եմ այն պատկերացնում ոչ մի կերպ չի տեղավորվում այն երևույթի հետ, որ մարմինը հարություն է առնում: Ես նույնիսկ սկսում եմ կասկածել, որ ես հարություն բառի տակ սխալ բան եմ հասկանում:
Լավ սկսենք սկզբից: Ինձ կբացատրես, թե ինչ է իրենից ներկայացնում հարությունը և ինչ է դրա տակ հասկանում եկեղեցին?
«Կյանք մահից հետո» կարդացեք շատ լավնա /կարճա համել/:
Ինձ շատա դուր եկել երևի ձեզ էլ կգա
Love has an enemy, but it is already defeated!
Արիացի .ենթադրենք երբեք գյուղատնտեսության հետ առնչություն ունեցած չլինեիր.և երբեք տեսած չլինեիր. թէ ինչպես էն աճում բույսերը։ երբևէ կարո՞ղ էիր հավատալ. որ ցորենի հատիկը հողի մեջ թաղելով. կարելի է մի ողջ հասկ ստանալ։
Չէ, իհարկե չէի հավատա, որովհետև ես այդ ժամանակ սկի չէի էլ իմանա թե ինչ ա ցորենը ու ինչ ա հասկը: Ու հիմա ես նախ ուզում եմ իմանալ: Ինչ է հասկացվում հարություն երևույթի տակ: Դա ինչ է իրենից ներկայացնում:Արիացի .ենթադրենք երբեք գյուղատնտեսության հետ առնչություն ունեցած չլինեիր.և երբեք տեսած չլինեիր. թէ ինչպես էն աճում բույսերը։ երբևէ կարո՞ղ էիր հավատալ. որ ցորենի հատիկը հողի մեջ թաղելով. կարելի է մի ողջ հասկ ստանալ։
Ի դեպ Հիսուսը հարություն առավ մահվան 3-րդ օրը: Պատահական չի, որ համարյա ամբողջ աշխարհում ընդունված է մարդու մարմինը հողին հանձնել մահվան 3-րդ օրը միայն: Պատճառը շատ պարզ է, մահացածի մոտ, դիակի հետքեր սկսում են ի հայտ գալ մահվան 2-րդ օրը միայն: Քիչ չեն դեպքերը երբ մարդկանց համարելով մահացած հանձնել են հողին, իսկ հետո պարզվել է որ մարդը իրականում մահացած չի եղել:Արեվելքում գոյություն ունի ԱՐԾԱԹԵ ԹԵԼ( серебренная нить) արտահայտությունը, հենց արծաթե թելն է որ հոգին կապում է մարմնին, եվ մահվան 3-րդ օրն է որ այդ կապող թելը կտրվում է, եվ իզուր չէ որ որ Հնդկաստանում մահացածի մարմինը այրում են, քանի որ միայն այդ կերպ հոգին կարող է լիովին ազատագրվել մարմնի կապանքներից:
Հարության մասին լսեք սա. http://vem.am/files/programs/11/Resurrection.MP3
ստացվում է. որ բոլոր նորմալ ձևով հողին հանձնված ննջեցյալների հոգիները իրենց շիրմաքարերի կողքերը անվերջ պտտվու՞մ են։
իսկ ինչով է ոչ նորմալ համարվում Հնդկաստանում ընդունված ձեվը?????
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 05.03.2009, 11:45: Պատճառ: #Տեխնիկական շտկում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ