Մահ... իսկ հետո՞
էդ հետոն մեր ուղեղի բանը չի…
Մահ... իսկ հետո՞
էդ հետոն մեր ուղեղի բանը չի…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Դու խոսում ես մարդու մարմնի մասին, սակայն դեռ 2 բաղադրիչ կա որոնց մասին երեևի անտեղյակ եք…Հայկօ-ի խոսքերից
Հա դե: Այլ կերպ ասեմ. մարդը ատոմների, իսկ եթե ավելի մանրանանք՝ խիստ որոշակի դասավորվածություն ունեցող տարբեր քվարկների ու լեպտոնների մի «կույտ» է: Մահից հետո այդ «կույտի» բաղադրիչ մասնիկները, իհարկե, կմնան, բայց քանի որ արդեն նույն կերպ դասավորված չեն լինի, դրանց գումարը բանականություն կամ, քո ասած, ինտելեկտ ու ստեղծագործական հատկություններ չի տա:
Իսկ այդ բաները (ինտելեկտ, ինքնագիտակցություն) ինքնին մատերիա չեն, այլ որոշակիորեն դասավորված մատերիայի հատկություն: Ըստ իս
Հիներն անցան և ահա ամեն բան Նոր է ...
Ճիշտն ասած՝ չհասկացա, թե ասածդ ինչ կապ ուներ թեմայի հետ։ Էստեղ որևէ մեկն ասել էր, կամ ինչ–որ բանից կարելի էր ենթադրել, որ մահից հետոյի մասին մտածել նշանակում է անտեսել ներկայիս կյա՞նքը։Իսկ եթե ամբողջ կյանքդ պատրաստվես "մյուս" կյանքին, անտեսես այս կյանքդ, ու վերջում պարզվի, որ չկա այլ կյանք բացի մեր ունեցած այս մեկից
Ասածս չի նշանակում անտեսել հեգևորը, կամ ոչինչի մասին չմտածել, խոզի պես ապրել, հակառակը` որքան հնարավոր է որակյալ դարձնել այս կյանքըԴու քո այս գրառմամբ կարծես հակաճառում ես ինչ–որ գրառման, որը կարծես գոյություն չունի... Կամ էլ ես չեմ տեսել...
Եթե սխալվում եմ, ասեք։
Մի տղուր բան. ըստ Ամերիկյան Մայա հնդկացիական ավանդազրույցի, աշխարհի վերջը գալու է 2012 թվին,նենց որ մարդիկ շուտ կողմնորոշվեք այս հարցում՝ մահ… իսկ հետո
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Բա որ տենց վերցնենք, ուրեմ աշխարհի կործանումը հարաբերական հասկացություն է և այն տեղի է ունենում ամեն օր, ամեն վայրկյան, նույնիսկ վայրկյանում մոտավորապես 2 անգամ:Մի տղուր բան. ըստ Ամերիկյան Մայա հնդկացիական ավանդազրույցի, աշխարհի վերջը գալու է 2012 թվին,
Բացատրեմ:
Եթե ես մեռնեմ, ես խոսում եմ «հետո՞ -ոչնինչ» սկզբունքով, ապա աշխարհը կործանվեց իմ համար, իսկ ես, աշխարհի համար: Այսինքն ամեն վայրկան աշխարհը կործանվում է մոտ 2 մարդու համար: Ու էդ 2 մարդը թքած ունեն իրանց հետ սաղ աշխարհն ա մեռել, թե մենակ իրանք:
էսպես չի մնա
Պատ. Մահ... իսկ հետո՞
Շատ ճիշտ ես, բայց ին՞չ է լինում մահվանից հետո, հարցը միայն դա է…
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Տխուրը տխուրա,բայց դե որ էլ բան չկա,չասեմ հաստատ,բայց դե, խելքին մոտիկը էնա որ ոչինչ էլ չկաԲայց տենց մի տեսակ տխուր կլինի էշատ մի տխրի
Ստույգ մանրամասնությոնները ոչ մեկ չի կարող ասել, բայց Աստծուց ինչքան սովորել եմ ասեմ, Մահը դա բաժանումն է, տվյալ դեպքում հոգու բաժանումը մարմնից։ Իրոք մարմինը հող է եղել ու հողին է դառնում, հող է դառնում,իսկ հոգին Աստծուն է դառնում որ ինքն է տվել ու իր հավիտենական տեղն է գնում…
ժողովող 12։7
Կզարմանամ որ մարդիկ թողած պատասխանը անիմաստ ժամանակ կվատնեն հարցի պատասխանը գտնելու համար։ Ուզում եք իմանալ բացեք ու կարդացեք…
Հիներն անցան և ահա ամեն բան Նոր է ...
էդ էլ իմանամ էլ մահվանից չեմ վախենա…
իսկ հիմա վախում եմ
էսպես չի մնա
Պետք չի վախենալ մահից…
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Եթե կա Աստված, ուրեմն չկա մահ, կամ գոնե կա ֆիզիկական մահ, ու դրանից հետո էլի կյանք…Պետք չի վախենալ մահից…
Բայց ես Աստծուն չեմ կարողանում ամբողջ սրտով հավատալ: Այսինքն հավատում եմ, բայց մեկ-մեկ կասկածում եմ իրա գոյությանը: Հենց սկսում եմ կասկածել, սկսում եմ վախենալ: Հիմա դրա հետ ոչինչ չեմ կարող անել, ես մահկանացում եմ, ու կասկածամտությունը հենց Աստված ա ինձ տվել: Այ որ կարանամ լրիվ հավատալ, էլ չեմ վախենա:
էսպես չի մնա
Կասկածամտությունը Աստված չի տվել, դա գալիս է Չարից, ըստ Աստվածաշնչի… Եթե կարողանաս ամբողջ սրտով հավատալ Աստծուն, դա է հավատքի ուժը, ապա նաև կհաղթես Մահին և չես վախենա, այլ կհասկանաս, առանց կասկածելու, որ մահից հետո էլ կյանք կա և այդ կյանքը հավերժական է, Աստծո հետ միասին, դրախտում:)
ՀԳ. Ամեն դեպքում, եթե դու չմտածես դրա մասին, ապա չես վախենա: Աշխատիր գոնե քիչ մտածես դրա մասին, ամեն դեպքում, թե ինչ է լինելու դրանից հետո…:);)
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Պատկերացչու, որ կան
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Չէ ո՞նց չմտածեմ… չեմ կարա չմտածեմ են մասին, ինչն անխուսափելի սպասում ա ինձ:ՀԳ. Ամեն դեպքում, եթե դու չմտածես դրա մասին, ապա չես վախենա: Աշխատիր գոնե քիչ մտածես դրա մասին, ամեն դեպքում, թե ինչ է լինելու դրանից հետո…
էսպես չի մնա
Մի բան է չիմանալ, որ կա, մեկ այլ բան է ենթադրությունները՝ ցանկալին, իրականության տեղ անց կացնել
Եթե չգիտենք, ինչ գիտենք, դրախտ ու դժոխք է գնում, թե ընդհանրապես մի ուրիշ տեղ, ասենք՝ Մարս
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ