Օրինակ ես սենց եմ մտածում
մարդու հիմնական հիշողությունը ուղեղնա ապահովվում, սա փաստա
ու հիմա եկեք պատկերացնենք եթե ուղեղը անջատվումա (մահանումա) մարմնի հետ միասին մնումա հոգի ասածը (կամ տարբեր ձևեր են անվանում ետ սուբստանցիան)
ու ինչ կյանքի մասինա խոսքը, եթե հոգին ոչինչ չի հիշելու, որ հետո համեմատելու բան ունենա, չէ-որ մենք ամեն բան անվանումները, պատկերները համեմատելով ենք ընկալում ու ճանաչում
եսքանից հետո եզրակացնում եմ եթե անգամ գոյություն ունի մահից հետո կյանք(ժամանակ-տարածություն), ապա մենք մեկա չենք հիշելու ու պետք էլ չի վախենալ դրանից
ինչ կարող է անել համակարգիչը առանձ վինչի ու օզու-ի
ի դեպ սրանք ես պատահական չեմ ասում համակարգիչը շատ մոտա սարքված մարդու հիշողության, ընկալման և արտածման համակարգի հետ
Է Ն Ց Ո-ի խոսքերից
Օրինակ ես սենց եմ մտածում
Մեջբերել
Էջանիշներ