Մահ... իսկ հետո՞

[Grace43]

Այսինքն, երբ մարդ կլինիկական մահ ա տանում, հոգին հելնումա դուրս ու սկսում գուլյատ անել

ՉԷ,գուլյատ չի անում…Եթե լսած լինեիր կլինիկական մահ տարած մարդկանց կտեսնեիր,որ լրիվ նույն բաներն են ասւմ…Հոգին դուրս ա գալիս ու բարձրանում ա վերև,Աստծո դաստանն լսելու,դե հետո էլ որինը դժոխք ա գնում,որինն ել դրախտ…

[Ռեդ]

ՉԷ,գուլյատ չի անում…Եթե լսած լինեիր կլինիկական մահ տարած մարդկանց կտեսնեիր,որ լրիվ նույն բաներն են ասւմ…Հոգին դուրս ա գալիս ու բարձրանում ա վերև,Աստծո դաստանն լսելու,դե հետո էլ որինը դժոխք ա գնում,որինն ել դրախտ…

Դու անձամբ հավատում ես?
Հետո ինչ որ սաղ տենց բաներ են պատմում, դա դեռ չի նշանակում որ հավը ձվից ա

[Grace43]

Դու անձամբ հավատում ես?
Հետո ինչ որ սաղ տենց բաներ են պատմում, դա դեռ չի նշանակում որ հավը ձվից ա

Հա,ես հավատում եմ,որովհետև ես կյանքում ամեն ինչ հավատքի վրա ա հիմնված…

[Ter Hayr]

Ողջուններս բոլոր ալումբցիներիդ. Ես շատ ուրախ եմ որ արդեն իմ առողջական վիճակս հնարավորություն է տալիս բոլորիդ հետ հեռակա կարգով զրուցելու:
Այս թեման ինձ բավականին հետաքրքրեց, եվ ես կարդացի գրեթե բոլոր գրվածքները այս բաժնում: Գիտեք ինչն է հետաքրքիր, սիրելի ակումբցի ժողովուրդ, ասես բոլորը գտնվում են հոլիվուդյան կամ բրազիլիական ֆիլմերի ազդեցության ներքո, որովհետև այնքան հեքիաթային մտքերի կարելի է հանդիպել: Զարմանում եմ: Քավ լիցի եթե ես խոսքերովս կամենում եմ որևէ մեկին վիրավորել, ծաղրել: Պարզապես, այնքան պարզ ու հստակ է հոգու գոյության գաղափարը և նույնքան պարզ և շիտակ է նրա միակ և անկրկնելի լինելու գաղափարը, որը այլ խոսքերը ավելորդ են: Հասկանում եք, եթե մենք ընդունում ենք Աստծո գոյությունը և մեզ էլ համարում ենք Նրա արարածներ , ապա պետք է նաև հասկանանք, որ Աստված մարդուն ստեղծեց իր պատկերով և նմանությամբ, ասել է թե իր նման բանական և անմահ: Ֆիզիկական անմահությունը միառժամանակ վերցվեց մարդուց մեղք գործելու պատճառով, սակայն, հոգու անմահությունը մնաց: Հոգին որևէ ձև կամ կերպար չունի. մենք սովոր ենք հոգին ընկալել ֆիլմային տարբերակներով: Հոգին լույս է մարդու մարմնի մեջ, լույս որը կենդանություն է պարգևում մարդուն: Եթե մարդը ապրում է սրբակենցաղ կյանքով ապա այդ լուսը ավելի է պաըծառանում և հակառակը: Այստեղից է գալիս այն գաղափարը, որ Քրիստոսին կամ սրբերին պատկերում են լուսեպսակով` Նիմբ-ով: Գիտականորեն ապացուցված է որ մարդկային մարմինը ունի ճառագայթում, և այդ ճառագայթումը տեղի է ունենում ի շնորհիվ հոգու այդ լույսի:
Միանգամից ասեմ որ ռեինկառնացիայի կամ վերամարմնավորման որևէ գաղափար ընդունելի չէ, քանի որ, գուցե կոպիտ հնչի, ամեն հոգի արարվում Աստծո կողմից հենց տվյալ մարմնի համար:
Ես կշարունակեմ այս թեման որոշ ժամանակ ուշ կներեք:

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

[ihusik]

Արիացի-ն շատ ճիշտ հարցադրումներ է կատարել ու հարկ է, որ պատասխանվի, ինչը կփորձեմ այժմ անել որքան որ ինքս հասկանում եմ ու պատկերացնում.

Հարգելիս գիտությունը իրոք ոչ մի փաստարկ չունի այդ տեսության դեմ: Բայց դա չի նշանակում ոչ այն ճիշտ է: Օրինակ գիտությունը չի կարող լիովին ու հիմնավորված հերքել ալքիմիան: Բայց ցանկացած խելամիտ մարդու համար էլ ալքիմիան կեղծ բան է, մինչդեռ նրանով զբաղվել է, նույնիսկ մեծն Նյուտոնը: Եվ ընդհանրապես մի փիլիսոփա ասել է, որ մարդու մտքով անցած ցանկացած բան հնարավոր է:
Եվ հետևաբար այստեղ հարցը ընդամենը հավատալու ու չհավատալու մեջ է: Իսկ քանի որ չկան փատեր, որոնք ապացուցում են ձեր ասածները, ապա ես հակված են այն ավելորդություն համարելուն:

Ով փնտրում է՝ նա գտնում է... Իհարկե ոչ բոլոր, բայց համենայն դեպս բոլոր ժամանակների մեծանուն գիտնականներն էլ՝ նրանք ովքեր իրոք առաջ են տարել, առաջնորդել ու ընդլայնել մարդու մտքի հորիզոնները հավատացել ու ընդունել են հոգու անմահության գաղափարը և իմիջիայլոց ոչ միայն առաջադեմ գիտնականներն այլև բոլոր առաջադեմ մտավորականությունն՝ լինեին նրանք բանաստեղծներ, նկարիչներ թե մի հասարակ կոշկակար՝ ինչպես Յակոբ Բյոմեն էր։ Եվ քանի դեռ խոսում ենք գիտնականների մասին փորձեմ խեղճ Նյուտոնին էլ արդարացնեմ. եթե ասում ես, որ ցանկացած խելամիտ մարդու համար էլ ալքիմիան կեղծ բան է, մինչդեռ նրանով զբաղվել է, նույնիսկ մեծն Նյուտոնը ապա դրանից հետևում է, որ կամ Նյուտոնն խելամիտ մարդ չի եղել ու այդ մեծ գիտնականն զբաղվել է կեղծ բաներով (դե ենթադրում եմ երևի պարապությունից) կամ էլ շատ ավելի խելամիտ է եղել նշածդ ցանկացած խելամիտ մարդուց, որ հասկացել ու ուսումնասիրել է ալքիմիան։ Եվ ընդհանրապես ներկայիս գիտությունն հենց զարգանում է մեծամասամբ այդ ուղղությամբ՝ ապացուցելով հոգու գոյությունն ու նրա անմահությունը. իհարկե խոսքս կրկին առաջադեմ գիտնականների մասին է (նշեմ միայն մի քանի ռուս գիտնականների անուններ որպեսզի կարողանաք փնտրելու դեպքում գտնեք- К.Г.Коротков, А.Е.Акимов, Шипов Геннадий Иванович, Петр Горяев) ու նրանց ստեղծած կամ զարգացրած ուղղությունների ինչպիսիք են՝ ֆիզիկական վակումի, ալիքային գենետիկայի, տարսիոն դաշտերի տեսությունները ու նաև այն բազմաթիվ սարքավորումները, որոնցով ֆիկսվում ու նկարահանվում է մարդու նուրբ մարմինները կամ հոգին։ Այնպես որ այժմ ասել, թե գիտությունն չի ընդունում հոգու գոյության ու ֆիզիկական մահվան նրա վերապրման փաստը կնշանակի ցույց տալ ժամանակակից գիտության նվաճումների հետ կապված սեփական անիրազեկությունը։
Ով փնտրում է՝ նա գտնում է...

Ես մի դասախոս ունեի, որը նույնպես հավատում էր այդ բաներին: Նա ասում էր, որ հնարավոր է, որ ես անցյալում ապրել եմ, բայց ես ոչ մի բան չեն հիշում այդ անցյալ կյանքից: Բայց այս դեպքում ակնհայտ է, որ եթե ես ոչ մի բան չեմ հիշում այդ անցյալ կյանքից, ապա ես ոչ մի ընդհանրություն չունեմ այդ անցյալ կյանքի հետ: Հետևաբար ես այդ անցյալում ապրած մարդու հետ և, ուրեմն, ես նա չեմ, քանի որ ոչ մի ընդհանուր հատկություն մենք չունենք: Դուք կարող եք ասել, որ ընդհանրությունը մեր ընդհանուր հոգին է, որը նրա մարմնից տեղափոխվել է իմ մարմին, բայց դա ոչ մի փաստով և իմ ոչ մի արարքով չի երևում:

Իրականում գոյություն ունեցող փաստն ու մարդու դրան հավատալն ու կամ այն հիշելն ու չհիշելն բոլորովին տարբեր բաներ են ու իրար հետ կապ չունեն. բերեմ մեկ օրինակ.

Երևանից Վանաձոր ավտոբուսով գնալուց այնքան հոգնած էի, որ նստելով Երևանում անմիջապես քնել եմ ու բնականաբար ոչինչ չեմ հիշում այդ ընթացքի մասին ու արթնացել եմ տեղ հասնելու ժամանակ մինչդեռ կաին մարդիկ, որոնք քնած չեն եղել ու հիշում են ողջ ճանապարհն. հետևաբար այն փաստն, որ ես չեմ հիշում այդ ողջ ճանապարահատվածն չի նշանակում որ դրա հիման վրա ես կարող եմ հերքել այն փաստն, որ ես անցել եմ այդ ճանապարհն ու հիմա գտնվում եմ Վանաձորում։ Կյանքում շատերն ապրում են այդ քնած մարդու նման մինչդեռ եղել են ու կան մարդիկ որոնք հիշել են իրենց անցած կյանքերն ամբողջությամբ (հնարավոր է միայն Ոգեղեն մարդկանց մոտ) կամ մասնակիորեն։ Բանը նրանումն է, որ անցյալ կյանքերը մարդիկ չեն հիշում մեկ պատճառով. այդ հիշողությունը կամ այդ շտեմարանը գտնվում է մարդու հոգու բարձրագույն շերտերում և դրա համար եմ ասում, որ այն հիշում են միայն Մեծ Հոգևոր զարգացման հասած Անհատները իսկ եթե հիշեին նաև նրանք՝ ովքեր այդ բարձունքներին չեն հասել ապա դա նրանց հոգևոր առաջխաղացմանը շատ կխանգարեր տարբեր պատճառներով, որոնց վրա կանգ առնել այժմ չէի ցանկանա... Լինում են նաև բացառություններ, երբ անցյալ կյանքերից հատվածներ հիշում են նաև սովորական մարդիկ՝ մասնավորապես հնդիկ մի աղջկա՝ Շանթի Դեվիի դեպքն կամ ուրիշներ ու նաև երեխաներն են շատ բաներ հիշում մինչ 5-7 տարեկան հասակը, բայց երեխաների նման պատմությունները ծնողները սովորաբար վերագրում են իրենց բալիկների վառ երևակայությանն ու սկսում անուշադրության մատնվել կամ պարզապես կատակի ու ծաղրի տրվել ու երեխան սկսում է էլ այդ մասին չխոսել...

Այն միտքն, որ եթե անցած կյանքերից ոչինչ չենք հիշում նշանակում է ոչ մի ընդհանրություն մեր հետ կապված ու նաև ազդեցություն էլ մեր վրա չի կարող այն ունենալ, սխալ է քանզի այն ամենն ինչ մենք ունենք (մեր հոգեկան հատկությունները, կարողություններն ու հմտությունները) մենք դա վաստակել ենք հենց անցած կյանքերում մեր իսկ ջանքերի շնորհիվ և ըստ այդ ձեռքբերումների մեկն առջևում է մյուսն հետ է մնում, մեկն զարգացրել ու կատարելագործել է մի խումբ հատկություններ ու որակներ մյուսն այլ ու որքան էլ եկեղեցին թեկուզ չընդունի, միևնույն է դա այդպես է և զուր է հերքելով վերամարմնավորման գաղափարն առիթ տալ հասարակ մարդուն մեղքը գցել Աստծու վրա ասելով թե ինչու՞ է Ամենակարող Աստվածն այն մեկին բարի աչքով նաել օժտելով շատ ու շատ դրական հատկություններով ու որակներով իսկ ինձ ոչ- որտե՞ղ է այդտեղ արդարությունը... իսկ արդարություն իրոք որ կա. Послание к Галатам святого апостола Павла 6:7Не обманывайтесь: Бог поругаем не бывает. Что посеет человек, то и пожнет: Մի հատված Աստվածաշնչից, որ խոսում է ևս այն մասին, որ Հիսուսն էլ չնայած չէր ուզում կանգ առներ անցած կյանքրի գաղափարի վրա ու ամեն կերպ մարդկանց հայացքներն ուղղում էր դեպի ապագան այնուամենայնիվ Նա էլ իր աշակերտների հետ միասին ընդունում էր այդ գաղափարները այլապես Նրա աշակերտները նման հարց չէին տա Նրան. От Иоанна святое благовествование 9: 1. И, проходя, увидел человека, слепого от рождения. 2. Ученики Его спросили у Него: Равви! кто согрешил, он или родители его, что родился слепым? Պարզ և հասկանալի է, որ իծնե կույրը չէր կարող մեղք գործեր, եթե մինչ այդ ապրած չլիներ՝ չունենար այդ ծնունդին նախորդող կյանքեր։

Եվ հետո ես ոնց կարող եմ մի կյանքում լինել ասենք տղա, մյուսում աղջիկ: Չէ, որ դրանք լրիվ տարբեր մտածելակերպեր են, տարբեր հոգեբանություններ ունեն: Էլ չեմ խոսում մտավոր ընդունակությունների մասին: Դուք կարող եք ասել, որ դրանք հոգու միջոցով չեն փոխանցվում, բայց այդ դեպքում ինչն է փոխանցվում? Ինչ ֆիզիոլոգիական կամ մտավոր ունակություն է փոխանցում հոգին մի մարմնից մյուսը?

Հենց մտավոր ունակություններն, հոգեկան հատկությունները, մղումներն ու նվաճումներն են փոխանցվում մի կյանքից մյուսն ու երկու սեռերում մարմնավորվելն էլ հենց օգնում է ավելի լավ կատարելագործել իր ներքնաշխարհը մեկ կատարելագործելով տղամարդուն բնորոշ որակները, մեկ էլ կանացի ու անհնար կլիներ խոսել կատարելության մասին եթե հոգին հնարավորություն չունենար զարգացնել երկու սեռերին բնորոշ հատկություններն էլ։ Պատք է ասեմ որ սովորաբար մի քանի մարմնավորում ծնվում է հոգին մի սեռում որից հետո նոր հնարավոր է լինում ծնվել հակառակում իսկ կանացի հատկություններով տղամարդկանց ու տղամարդկանց բնորոշ գծերով ու հատկություններով կանանց առկայությունն էլ խոսում է հենց նոր կայացած այդ փոփոխության մասին։

Մի ուրիշ հարց էլ: Ինչպես գիտեք երկրի բնակչությունը անընդհատ աճում է: Օրինակ վերջին հարյուր տարում մի քանի պատիկ ավելացել է երկրագնդի բնակչությունը: Բայց այս դեպքում որտեղից են նոր հոգիներ առաջանում? Միթե կա տենց մի կառույց, որը նոր հոգիներ է մատակարարում? Այս հարցին կա երկու պատասխան ձեր կողմնակիցների կողմից.
1) Հոգի ունեն նաև կենդանիները և նրանց թիվը հաշվի առնելով կարող եք ասել որ ընդհանուր թիվը մնում է նույնը: Այս տարբերակը այնքան անհիմն է, որ իմաստ չունի քննարկել, քանի որ եթե դա տեղի ունի, ապա կենդանիների ու մարդու մեջ ինչ հոգեբանական ընդհանրություն կա? Եթե աղջկա ու տղայի միջև այդքան տարբերություն կա, ապա մարդու ու կենդանու միջև այդ տարբերությունները շատ ավելի են շատանում:
2) Մարդիկ միայն երկրագնդի վրա չեն ապրում, և կան այլ մոլորակներ, որոնցում մարդիկ են ապրում: Այս տարբերակը մի քիչ ավելի խելամիտ է, բայց այս դեպքում էլ թող մի այդպիսի մարդ հայտնվի, որը ապրել է այլ մոլորակում և մեզ պատմի այդ մոլորակի մասին: Այդ մարդը մեծ օգուտ կտա գիտությանը:
Մի խոսքով ձեր տեսությունը հակասում է իմ պատկերացումներին:
Իսկ Թումանյանի քառյակների համար շնորհակալություն:

Մեկ այլ բանի մասին ես մոռացել ու հետևաբար այդ տարբերակն հաշվի չես առել, դա այն է որ հոգիների միայն չնչին մասն է գտնվում մարմնավորված վիճակում իսկ մեծամասնությունն այսպես կոչված «մահվանից» հետո գտնվում են մեզ համար անտեսանելի նուրբ-հոգեկան կամ Հրեղեն-Ոգեղեն ոլորտներում որտեղից էլ գալիս և մարմնավորվում են այդ հոգիները՝ ստանալով նոր մարմին ու հնարավորություն շարունակելու իրենց կատարելագործումն որպես հավերժի ճամփորդներ անվերջ առաջ գնալով ու խաղալով իրենց հերթական դերը Կյանք կոչվող այս մեծ բեմի վրա...

[Արշակ]

Միանգամից ասեմ որ ռեինկառնացիայի կամ վերամարմնավորման որևէ գաղափար ընդունելի չէ, քանի որ, գուցե կոպիտ հնչի, ամեն հոգի արարվում Աստծո կողմից հենց տվյալ մարմնի համար:
Ես կշարունակեմ այս թեման որոշ ժամանակ ուշ կներեք:

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

Հարգելի Ter Hayr, Դուք վերամարմնավորման գաղափարը չեք ընդունում՝ որպես հիմնավորում բերելով. «ամեն հոգի արարվում է Աստծո կողմից հենց միայն տվյալ մարմնի համար» միտքը։ Բայց հենց այս վերջին միտքը որևէ հիմնավորում ունի՞։ Աստվածաշնչում այդպիսի միտք կա՞, թե դա ուղղակի Ձեր անձնական տեսակետն է։

[Անդրանիկ]

Երկրի վրա մարդու գոյատևումը 3 վարկյան է
1 Ծնունդ
2 Մահ
3 Եվ այդ արանքում ևս մեկ վարկյան, որը կոչվում է կյանք:
Իմ կարծիքով մահը մեր կյանքի 3 կարևորագույն էտապներից մեկն է, որից հետո սկիզբ է առնում մնացած մեզ դեռևս անհայտ վարկյանները:

[Terminator]

1) Հոգի ունեն նաև կենդանիները և նրանց թիվը հաշվի առնելով կարող եք ասել որ ընդհանուր թիվը մնում է նույնը: Այս տարբերակը այնքան անհիմն է, որ իմաստ չունի քննարկել, քանի որ եթե դա տեղի ունի, ապա կենդանիների ու մարդու մեջ ինչ հոգեբանական ընդհանրություն կա? Եթե աղջկա ու տղայի միջև այդքան տարբերություն կա, ապա մարդու ու կենդանու միջև այդ տարբերությունները շատ ավելի են շատանում:

Եթե հավատանք մարդու վերամարմնավորմանը, ապա ըստ Տիբեթյան (Չինաստան) հավատալիքների, մարդը 12 անգամ վերամարմնավորվում է (մեկ տղամարդու, մեկ էլ՝ աղջկա), իսկ դրանից հետո մարդու հոգին մտնում է կենդանու մեջ և նորից 12 անգամ համանման փոփոխություններ, ապա նորից հոգին մտնում է մարդու մեջ և այդպես շարունակ…

[Morpheus_NS]

Եթե հավատանք մարդու վերամարմնավորմանը, ապա ըստ Տիբեթյան (Չինաստան) հավատալիքների, մարդը 12 անգամ վերամարմնավորվում է (մեկ տղամարդու, մեկ էլ՝ աղջկա), իսկ դրանից հետո մարդու հոգին մտնում է կենդանու մեջ և նորից 12 անգամ համանման փոփոխություններ, ապա նորից հոգին մտնում է մարդու մեջ և այդպես շարունակ…

Ջեկ Լոնդոնը մի հրաշալի ստեղծագործություն ունի՝ «Զսպաշապիկը»: Կարդացե՛ք, կտպավորվեք: Շատ լավ հետաքրքիր ձեւով մատոցվում է ռեինկարնացիայի գաղափարը:

[Terminator]

Ջեկ Լոնդոնը մի հրաշալի ստեղծագործություն ունի՝ «Զսպաշապիկը»: Կարդացե՛ք, կտպավորվեք: Շատ լավ հետաքրքիր ձեւով մատոցվում է ռեինկարնացիայի գաղափարը:

Իսկ եթե դժվար չի, մի քանի խոսքով կասես թէ ինչ է ասել Ջ. Լոնդոնը: Նախապես մերսի:

[Morpheus_NS]

Իսկ եթե դժվար չի, մի քանի խոսքով կասես թէ ինչ է ասել Ջ. Լոնդոնը: Նախապես մերսի:

Ստեղծագործությունը մահապատժի դատապարտված մարդու մասին է, որը կալանավայրում անցկացնում է իր վերջին օրերը: Կալանավայրում որպես պատժի միջոց՝ կալանավորներին զսպաշապիկ էին հագցնում ու այնքան էին թելերը, որ խեղճերը անտանելի ցավեր էին ունենում: Մեր հերոսը զսպաշակում եղած ժամանակ իր նախորդ կյանքերից տարբեր դրվագներ է տեսնում: Մի խոսքով պատմել հնարավոր չի, կարդալ է պետք:

[Terminator]

Ստեղծագործությունը մահապատժի դատապարտված մարդու մասին է, որը կալանավայրում անցկացնում է իր վերջին օրերը: Կալանավայրում որպես պատժի միջոց՝ կալանավորներին զսպաշապիկ էին հագցնում ու այնքան էին թելերը, որ խեղճերը անտանելի ցավեր էին ունենում: Մեր հերոսը զսպաշակում եղած ժամանակ իր նախորդ կյանքերից տարբեր դրվագներ է տեսնում: Մի խոսքով պատմել հնարավոր չի, կարդալ է պետք:

, Հետաքրքրեց, անպայման կկարդամ, իսկ դու հավատում ես վերամարմնավորմանը. ես այդպիսի թեմաներով շատ-շատ բաներ եմ լսել, բայց հավատում եմ 50/50 տոկոսով

[Morpheus_NS]

, Հետաքրքրեց, անպայման կկարդամ, իսկ դու հավատում ես վերամարմնավորմանը. ես այդպիսի թեմաներով շատ-շատ բաներ եմ լսել, բայց հավատում եմ 50/50 տոկոսով

Սովորաբար մանուկ հասակում մենք շատ տարբեր հիշողություններ ենք ունենում, որոնք իմ կարծիով չեն կարող հենց այնպես լինել: Տարիքի հետ դրանք խամրում ու կորում են: Ստացվում է, որ մանւոկ հասակում մենք չենք կարող հասկանալ այդ հիշողությունների պատճառը, որովհետեւ դեռ այդքան գիտակցություն չունենք, իսկ մեծ հասակում չենք կարող, քանի որ հիշողությունները չկան: Ես դա ինքս ինձ վրա եմ զգացել: Հիշում եմ, փոքր տարիքում երազում միշտ մի վայր էի տեսնում, ինչ որ դեղին ծաոուղի էր, որը երազիս մեջ մեր շենքի մոտ էր, իսկ իրականում չկար: Չեմ կարող բացատրել թե ի՜՜նչ քաղցրություն ուներ ինձ համար այդ երազը... գուցե հոգիս էր ձգտում հին ափերին

[Terminator]

Սովորաբար մանուկ հասակում մենք շատ տարբեր հիշողություններ ենք ունենում, որոնք իմ կարծիով չեն կարող հենց այնպես լինել: Տարիքի հետ դրանք խամրում ու կորում են: Ստացվում է, որ մանւոկ հասակում մենք չենք կարող հասկանալ այդ հիշողությունների պատճառը, որովհետեւ դեռ այդքան գիտակցություն չունենք, իսկ մեծ հասակում չենք կարող, քանի որ հիշողությունները չկան: Ես դա ինքս ինձ վրա եմ զգացել: Հիշում եմ, փոքր տարիքում երազում միշտ մի վայր էի տեսնում, ինչ որ դեղին ծաոուղի էր, որը երազիս մեջ մեր շենքի մոտ էր, իսկ իրականում չկար: Չեմ կարող բացատրել թե ի՜՜նչ քաղցրություն ուներ ինձ համար այդ երազը... գուցե հոգիս էր ձգտում հին ափերին

Ես էլ եմ նման հիշողություններ ունեցել… Լսել եմ նայեվ, որ նորածին երեխաններն թլ են խոսում, բայց իրենց հասկանալի ձևով միայն, հավանաբար նրանք էլ են հիշում իրենց անցյալը… Նաև տարիներ առաջ մի լուր էր տարածվել մարդկանց մեջ, ըստ որի, մի 2-3 տարեկան մանկիկ հիշել է իր անցյալը և պատմելով իր ծնողներին, նրանց տարել է այն տունը, որտեղ նա անցյալ կյանքում ապրել է, տվել է իր «ամուսնու» անունը, իր «մահանալու» մանրամասները (Մահացել է ավտովթարից), որոնք էլ ճշտվել են. իրոք մանկիկի նկարագրած հասցեյում ապրող տղամարդու անունը ճիշտ էր, և նրա կինն էլ, ինչպես նկարագրել է մանկիկը, այդպես էլ մահացել է…
Իսկ դու ինչ կասես…

[Morpheus_NS]

Գրքի մեջ նման դեպքի մասին պատմվում է:

Հ.Գ. Հաճելի թեմայա, բայց քունս տանում ա: