Էսօր մի տեքստ եմ հանդիպել, թեմային շատ համահունչ է, իմ կարծիքով, ու, անկախ նրանից, թե ինչ տեսակետ ունեք, հետաքրքիր է.
Երկվորյակների խոսակցությունը արգանդում
Երեխաներից մեկը հավատացյալ է, մյուսն՝ անհավատ։
– Դու հավատո՞ւմ ես ծննդաբերությունից հետո կյանքի գոյությանը,– հարցնում է անհավատը։
– Այո, իհարկե։ Բոլորի համար էլ պարզ է, որ ծննդաբերությունից հետո կյանք կա։ Մենք այստեղ ենք, որպեսզի ավելի ուժեղ դառնանք ու պատրաստ լինենք այն ամենին, ինչ սպասում է մեզ այնտեղ։
– Հիմարություն է այդ ամենը։ Ծննդաբերությունից հետո ոչ մի կյանք էլ չկա։ Դու կարո՞ղ ես պատկերացնել, թե ինչպիսին կարող է լինել այդ կյանքը։
– Մանրամասները չգիտեմ, բայց հավատում եմ, որ այնտեղ ավելի շատ լույս ու ուրախություն կա, և որ այնտեղ, օրինակ, մենք ինքներս կուտենք մեր բերանով։
– Ի՜նչ ցնդաբանություն... Անհնար է մենակ քայլել և ուտել։ Ծիծաղելի է։ Մենք ունենք պորտալար, որը մեզ սնում է։ Իսկ այնտեղից դեռ երբեք ոչ ոք չի վերադարձել։
– Ես վստահ եմ, որ դա հնարավոր է։ Պարզապես ամեն ինչ այլ կլինի։ Դա հնարավոր է պատկերացնել։
– Կյանքն ավարտվում է ծննդաբերությամբ։
– Ո՛Չ, Ո՛Չ։ Ես հաստատ չգիտեմ, ինչպիսին կլինի կյանքը ծննդաբերությունից հետո, բայց ամեն դեպքում մենք կտեսնենք մայրիկին, և նա հոգ կտանի մեր մասին։
– Մայրիկի՞ն։ Դու հավատո՞ւմ ես մայրիկի գոյությանը։ Եվ որտե՞ղ է նա։
– Նա ամենուր է, մեր շուրջը։ Մենք նրա մեջ ենք և նրա շնորհիվ ենք գոյատևում, ապրում և տեղաշարժվում։ Առանց նրա մենք ոչինչ ենք։
– Կատարյալ հիմարություն է։ Ես չեմ տեսել ոչ մի մայրիկի, ու դրա համար էլ ակնհայտ է, որ նա պարզապես գոյություն չունի։
– Ո՛չ, ո՛չ, համաձայն չեմ։ Չէ՞ որ երբեմն, երբ լռություն է տիրում, կարելի է լսել ու զգալ, թե ինչպես է նա շոյում մեր աշխարհը։ Ես հավատում եմ, որ մեր իսկական կյանքը սկսվելու է միայն ծննդաբերությունից հետո։
Աղբյուրը ՝ Artgeo–ի բլոգ 
Ուլուանա-ի խոսքերից
Էսօր մի տեքստ եմ հանդիպել, թեմային շատ համահունչ է, իմ կարծիքով, ու, անկախ նրանից, թե ինչ տեսակետ ունեք, հետաքրքիր է.
Մեջբերել
Էջանիշներ