Հարց 1. ուր են գնում կենդնիների հոգիները? Դրախտ թե դժոխք;
Մենակ թե չսկսեք էլի խեղդել կրոնական որև դոգմատիկ արտահայտությամբ, ես իսկզբանե չեմ ընդունում այն, ինչ ապացուցված չէ կամ հիմնվավորված չէ, մեկ այլ անձի խոսքերից է վերցված և այլն...
Հարց 2; Ինչ եք կարծում, ինչ վիճակով է հոգին գնում դրախտ, կամ դժոխք? Օրինակ, եթե երեխա է մահանում, նրա հոգին երեխայի տեսքով է գնում այն աշխարհ?
Հարց 3; Որտեղ են հավաքվում հոգիները? /չէ որ միայն որոշ կրոններ են ընդունում րեինկարնացիան, բա մնացածը? /
ՀԱՐՑ 1. Միանշանակ՝ Դրախտ, որտեղ գիշատիչ գազանները ալևս չեն լինի այդպիսի և չեն ուտի միս ու կապրեն բոլոր գազանները իրար հետ հաշտ ու համերաշխ:
ՀԱՐՑ 2. Հոգին անձև է ու անտեսանելի:
ՀԱՐՑ 3. Այս հարցին միանշանակ չի կարելի պատասխանել… Ըստ Աստվածաշնչի, Քրիստոսը, իր մեռնելուց՝ խաչվելուց հետո, մինչև հարություն առնելը, գնաց Դժոխք՝ քարոզելու այնտեղ գտնվողներին՝ Աստծու Խոսքը, իսկ Հայտնության գրքում ասվում է, որ բոլոր մահացածները (Հիսուսի 2-րդ գալստից հետո), պետք է հարություն առնեն և կանգնեն Աստծու առջև՝ Ահեղ Դատաստանի օրը:

Գնում են քավարան
Քավարանը ուրիշ բան է նշանակում, դա մեղքերի թողության վայր է, որտեղ կարելի է մեղքերը քավել ու գնալ Դրախտ:

Իսկ ինձ շա՜տ մեկ այլ ուրիշ հարց է հուզում: Շատ եմ կարդացել, տեսել/հեռուստացույցով՝թեկուզ ֆիլմերի ենթատեքստերում, լսել, որ այն մարդուն ում սպանում են, նրա հոգին մնում է երկրային կյանքում, անվերջ թափառում եմ մինչև իր սպանողը չի հատուցում... Ի՞նչ կասեք
Ըստ Աստվածաշնչի, այդպիսի բան չկա, բայց ըստ Տիբեթյան ու Հնդկական ավանդազրույցների, այդպիսի բաներ լինում են և այդ կինոների սյուժեն վերցված են դրանցից: