Գաղթական-ի խոսքերից
Արտասահմանում.
մի խումբ Հայ երիտասարդներ զբոսնում են (ես էլ՝ նրանց թվում)
նրանցից մեկը որոշում է պաղպաղակ ուտել, գնում է այն, ու բացելով՝ թուղթը գցում գետնին (Հայկական հին ազգային ավանդույթ..)
դե մենք էլ դեպքի վայրից շատ հեռու չէինք գտնվում, երբ, երկար ժամանակ չանցած, նույն վայրով անցնում էր Եվրոպացի պատկառելի տարիքի մի տղամարդ..
տեսնելով ընկած թուղթը՝ նա մի պահ կանգ առավ.. ցավով տմբտմբացրեց գլուխը և ապա կռանալով վերցրեց այն ու առանց նշույլ անգամ ինքն իրեն պատվազուրկ համարելու՝ գցեց դա ոչ հեռու գտնվող աղբամանի մեջ..
Եզրակացությունս՝ նա ոչ թե ձգտում էր սրա կամ նրա աչքին լավը կամ վատը երևալ, այլ՝ ուղղակի սիրում էր ինքն իրեն ու իր քաղաքը.. և նրա սիրտը ցավաց, երբ իր սեփական քաղաքի փողոցը անամոթաբար աղտոտված հայտնաբերեց..
Երևանում.
չգիտեմ ինչպես է հիմա..
..բայց տարիներ առաջ, ԲՈՒՀ-ից դուրս գալուց, սիրտներս շոկոլադ ուզեց.. ընկերոջս հետ էինք..
դե գնեցինք, կերանք..
բայց մեկս մեկին "պրինցիպ" ընկնելով՝ որոշեցինք էդ թուղթը գցել միայն աղբամանի մեջ, որը դեռ պետք է փորձեինք հայտնաբերել..
համաձայն հին սովորույթի՝ ոտքով էինք իջնում տուն..
ստիպված էինք էդ շոկոլադի թղթերին երկար ընկերակցել, քանի որ առաջինը աղբաման պատահեց միայն կ/թ «Այրարատ»-ի մոտ..
ու երբ որոշեցինք Շրջանայինի անցումներից մեկից գնած շոկոլադի թղթերից վերջապես ազատվել՝ այն «շիթ» գցելով աղբամանի մեջ՝ թուղթը նույն պահին հայտնվեց հատակին..
բայց վռոձի լավ էլ գցել էինք..
մոտեցանք ու հայտնաբերեցինք, որ «ստոլբ»-ից ամրացված, գետնից քիչ բարձր աղբամանում հատակ ընդհանրապես գոյություն չուներ..
Եզրակացությունները թողնում եմ ձեզ..
ի սրտե խոստովանեմ՝ գաղափար անգամ չունեմ, թե ինչ ազգային պատկանելություն է ունեցել առաջին մարդը, ով պարեց Քոչարի..
բայց դե պատահել էր՝ մի Իրաքահայի ծնունդի էինք հրավիրվել..
բաժակների զրնգունից տաքացած՝ մի Քուրդ երիտասարդի հետ բավական երկար վիճում էինք թե ով է ումից փոխառել Քոչարին..
փաստ է՝ Քոչարին համարվում է թե՛ Հայկական Ազգային պար, և թե՛ Քրդական Ազգային պար..
տարբերությունը միայն այն է, որ Քրդերը պտտվում են հակառակ ուղղությամբ, քան Հայերը..
այստեղից՝ Քրդերի պարը, Հայերի կողմից, դեռ շատ հնուց, ստացել է «թարս քոչարի» անվանումը..
վիճեցինք.. վիճեցինք..
այ հենց էդ պահն էլ դա է խորհրդանշում, էդ մեկ, երկորդ...քոչարիի ժամանակ, մենք երկու քայլ աջ ենք գնում , երկու քայլ ձախ, բայց չգիտես ինչի ամբողջ շարքը անընդհատ դեպի ձախա առաջ գնում. խի? որովհետև ընդհանրապես հայկական ադաթներում միշտաջն համարվելա ճիշտ, ու լավ, իսկ ձախը , թարս, սխալ...( Ճշտի կողմ, կիշտ կյանքով ապրող ազգ ենք էլի...
)... ու դրա համար, բացառությամբ մի քանի պարի, հայկական պարերը սկսվում են աջ ոտքից, ու դեպի աջ տեղաշարժով, ու քոչարիի պարագայում ել, ենթագիտակցորեն, մենք դեպի լավն ու ճիշտը, դեպի աջը ավելի մեծ քայլ ենք միշտ անում, քան դեպի ձախ, դրա համար էլ շարքը դեպի աջա անընդհատ տեղաշարժվում... մյուս անգամ էդ քուրդի հետ որ խոսեք, կասես դրա մասին...
Մեջբերել
Էջանիշներ