Տիգ ջան, տարբերությունը գիտե՞ս որն ա: Լեզվաբանությունն ու պատմությունը հլը արի թողնենք ու անցնենք ասենք թե աստղագիտությանը: Աստղագիտությունը հիմա լավ զարգացած գիտություն ա, որը դեռ շարունակում ա առաջ գնալ, նոր հայտնագործություններ են անում և այլն, և այլն: Հիմա ապացուցված ա, որ ոչ Երկիր մոլորակն ա տիեզերքի կենտրոնը, ոչ արեգակը, ոչ էլ Ծիր Կաթին գալատկիկան: Ու մեկ էլ գալիս ա մեկը, ով աստղագետ չի, կամ ինչ-որ տեղից 3-ներով սովորելով աստղագիտության դիպլոմ ա ստացել ու հայտարարում ա, թե էս ակադեմիական գիտությունը սխալ ա, սաղ սխալ ա, տիեզերքի կենտրոնը հենց Երկիր մոլորակն ա ու սկսում ա դա ապացուցել: Մեկ ուրիշ գիտնական էլ, ով հայտնի ու ճանաչված մասնագետ ա, մի ուրիշ աշխատություն ա ներկայացնում ինչ-որ մի գալատկիկայի վերաբերյալ, որի վրայով բավականին շատ ուսումնասիրություններ ա արել: Հիմա ես էլ եմ աստղագիտությունից դիլետանտ, դու էլ, քո ռեակցիան այս երկու մարդկանց նկատմամբ ի՞նչ կլիներ: Բնականաբար, առաջին «աստղագետին» բանի տեղ չէիր դնի, որովհետև գիտես, որ իր աշխատանքը լրիվ սուտ ա, իսկ երկրորդինը բնակաբար կընդունես, որովհետև գիտես, որ խելացի մարդ ա, ու եթե էդքան գիտափորձեր ա արել, ուրեմն իր աշխատության մեջ գոնե ինչ-որ հավաստի բան կա:Tig-ի խոսքերից
Լավ, առաջին աստղագետին իգնոր արեցինք, բայց արի ու տես մի տարի հետո ամբողջ Հայաստանը սկսում ա գովաբանել առաջին աստղագետին, որ մեծ գործ ա արել, որ իրոք տիեզերքի կենտրոնը Երկիր մոլորակն ա ու արևն ա պտտվում Երկրի շուրջ այլ, ոչ թե հակառակը, քո ռեակցիան ի՞նչ կլինի: Պարզ չի՞, որ կսկսես պայքարել տգիտության դեմ, որպեսզի այս տգետ, հակագիտական մոտեցումը հանկարծ տարածում չգտնի, որ հանկարծ վաղը, էդ տեսությունը չհայտնվի դասագրքերում: Բայց եթե դա էլ չի օգնում, նույնիսկ կսկսես ծաղրել:
Հիմա դու էլ ես լեզվաբանությունից դիլետանտ, ես էլ որոշ չափով դիլետանտ, որովհետև ծագումնաբանական ու պատմահամեմատական լեզվաբանությունը իմ նեղ մասնագիտականը չէ: Բայց էն լեզվաբանական կրթությունը, որը որ ես ունեմ ու էն գրքերը, որոնք որ ես կարդացել եմ, շատ պարզ ու կոնկրետ ապացուցում են, որ այդ բոլոր «գիտական» ապացույցները, որ հայերը աշխարհի ամենահին ժողովուրդն են, որ բոլոր ազգերը ծագել են հայերից, որ պոլինեզական լեզուները, շումերերենը, ամերիկայի հնդկացիների լեզուները և այլն հայերենից են ծագել բացարձակ սուտ են ու աբսուրդ, էնքան աբսուրդ, որքան էն պնդումը, որ արևն ա պտտվում երկրի շուրջ:
Որովհետև ապացուցված է, որ հայերենը հնդեվրոպական լեզու են, ինչպես օրինակ հնդկերենը, պարսկերենը, ռուսերենը, գերմաներենը, իտալերենը, իռլանդերենը, լատվիերենը և այլն: Սրանք պատկանում են նույն լեզվաընտանիքին, որովհետև իրենց մոտ թե՛ բառարմատներն են իրար նման, թե քերականական ձևերը, օրինակ հոլովումները, խոնարհումները, սեռը, դերանունները և այլն (ինչն ավելի կարևոր է, քան բառարմատների նմանությունը, որովհետև դարերի ընթացքում բառերը շատ հեշտությամբ են հնչյունափոխվում, փոխառվում օտար լեզուների ազդեցության կամ այլ գործոնների հետևանքով, իսկ քերականական ձևերը ավելի ստաբիլ են ու դժվարությամբ են փոփոխվում):
Ապացուցվել է, որ հնդեվրոպական բոլոր լեզուները ծագել են մեկ մայր լեզվից, որը ոչ հայերենն է, ոչ հնդկերենը, ոչ էլ ասենք լիտվերենը ու այս մայր լեզվին տվել հնդեվրոպական նախալեզու պայմանական անվանումը:
Ապացուցվել է, որ հնդեվրոպական լեզուներից ոչ մեկը գերակայություն չունի մյուս լեզուների նկատմամբ ու բոլոր հնդեվրոպական լեզուները համարվում են նախալեզվի հավասարազոր ժառանգներ: Հնդեվրոպական նախալեզվով խոսող ժողովուրդը դարերի ընթացքում սկսել է տրոհվել, մի մասը գնացել է արևմտյան Եվրոպա, մի մասը Հնդկաստան, մի մասը Բալկաններ և այլն և այս տրոհման ընթացքում են առաջացել նախահայերենը, նախահնդարիերենը, նախասլավոներենը, նախագերմաներենը և այլն ու հետագայում էլ էլի դարերի ընթացքում այս լեզուները ձևափոխվել են, ուրիշ լեզուների ազդեցության տակ նոր արմատներ են ձեռք բերել, կորցրել են նախալեզվի որոշ ձևեր ու վերածվել են ժամանակակից հնդեվրոպական լեզուների:
Իսկ թե նախալեզվով խոսացող ցեղերը որտեղ են ապրել ու երբ, սրա մասին կան մի քանի տեսություն.
մ.թ.ա. 4-րդ հազարամյակ՝ Հայաստանում ()
մ.թ.ա. 5-րդ հազարամյակ՝ Ուկրաինայի ու Ռուսաստանի տափաստաններում (ներկա դրությամբ ամենահիմնավորված ու հավաստի տեսությունն է)
մ.թ.ա. 6-րդ հազարամյակ՝ Հյուսիսային Եվրոպայում
մ.թ.ա. 6-րդ հազարամյակ՝ Հնդկաստանում
մ.թ.ա. 7-րդ հազարամյակ՝ Անատոլիայում
մ.թ.ա. 10-րդ հազարամյակ՝ կենտրոնական Եվրոպայում
Սրանք բոլորն էլ վարկածներ են, ոչ մեկն էլ մինչև վերջ ապացուցված չէ ու քանի որ հնդեվրոպական նախաժողովուրդը գրավոր արձանագրություններ չի թողել, որովհետև գրի գյուտը դեռ արված չէր, դեռ հարց է, այս վարկածներից որևէ մեկը երևէ կապացուցվի թե չէ: Ընդ որում ինչքան հին ժամանակաշրջան է վարկածը նշում, այդքան հավանականությունը մեծ է, որ հետագայում հայ ազգ դարձած ժողովուրդը ավելի շուտ է անջատվել նախաժողովրդից: Բացի դրանցի շատ դժվար է նաև ապացուցել, թե կոնկրետ երբ է հայերեն լեզվով խոսացող ժողովուրդը ձևավորվել, որովհետև նախահայերենով գրավոր արձանագրություններ չկան (ի տարբերություն սանսկրիտի, ավեստերենի ու խեթերենի), դրա համար են ենթադրում, որ հայերը առաջացել են մ.թ.ա 2000-500թվերը (կախված վարկածից):
Մի խոսքով, դիլետանտը դիլետանտ, բայց ամեն մեկի ասածը, ինչքան էլ որ ռազմահայրենասիրական ու ազգանվեր հնչի, հալած յուղի տեղ մի դրեք: Վերջիվերջո լեզվաբանությունը գիտություն է ու հակագիտական փաստարկներ չի ընդունում:
Մեջբերել
Էջանիշներ