Ով ենք մենք իրականում

[Խաչիկ-Ապեր]

Խաչիկ-Ապեր, բանահյուսությանը մոտ եք ստեղծագործում ու պետք է, որ լավ տեղեկացված լինեք, նկատե՞լ եք, որ աշխարհի բոլոր հեքիաթները իրար նման են, բոլորը գնում են մի տեղ, ճանապարհին իմաստունին են հանդիպում, դևից թագավորի աղջկան ազատում են, վերջում էլ ճոխ հարսանիք են անում, երկնքից երեք խնձոր ա ընկնում կամ մեղր են խմում, բայց բան չեն հասկանում և այլն: Մեզ մոտ Քաջ Նազարն ա թագավոր դարձել ու Հազար ու մի գիշերում տրեխագործ Մարուֆը: Մարդկային հասարակությունը, ինչպես և առանձին մարդը, ունի զարգացման որոշակի օրինաչափություններ, բոլոր ժողովուրդներն էլ հավատալիքներ են ունեցել, որոնք կախված ապրելու վայրից, հիմնական զբաղմունքից, իհարկե տարբերվել են, բայց նույնատպ վայրերում, նույնատիպ զբաղմունք ունեցող ժողովուրդների հավատալիքները, առասպելները նմանվել են, հավես չունեմ օրինակներ քրքրելու, բայց կարդացեք Պրոպպ, ինքը ֆոլկլորիստ ա, կարդացեք Բախտին, ինքը գրականագետ ա՝ Ռաբլե ու Դոստոևսկի ա ուսումնասիրել, պատմաբանի առաքելություն չեն վերցրել էս մարդիկ իրանց վրա, լրիվ այլ թեմաներով են ուսումնասիրություններ կատարել, բայց կարդում ես ու առաջին բանը, որ մտքովդ անցնում ա, էն ա, թե որքան սին են որոշ պատմաբանների որոշ պնդումներ. էն որ հայերի արաբների հեքիաթները իրար նման են, չի նշանակում, որ պարտադիր մեկս մեկից ենք վերցրել, այլ նշանակում ա, որ մենք էլ, իրանք էլ մարդկային հասարակություններ ենք, ունենք ընդհանուր ծագում, նույնատիպ զարգացում, նույնատիպ առասպելներ, էն որ հայերն էլ, եգիպտացիներն էլ, հնդկացիներն էլ ժայռերի վրա նույնատիպ նկարներ են արել, նշանակում ա, որ երեք հասարակություններն էլ ունեցել են նույնատիպ մանկության շրջան ու ինչպես փոքր երեխան ինչ-որ տարիքում սկսում ա խոսալ, ընդ որում աշխարհի բոլոր փոքր երեխաները, եթե իհարկե ինչ-ինչ առողջական խնդիրներ չունեն, այնպես էլ հասարակությունները մի օր սկսել են արձանագրել իրենց առօրյան՝ սկզբում ժայռերի վրա, հիմա արդեն ինտերնետային ֆորումներում

Շնորհակալ եմ, Շինարար ջան, հրաշալի շարադրանքի և իմաստուն մտքերի համար: Ըստ էության, առարկելու ոչինչ չունեմ ու չեմ էլ ուզում ունենալ: Կեցցե՛ս...