Ով ենք մենք իրականում

[Տրիբուն]

Եգիպտոս մտած Հայկական բանակի ռազմիկները բնականաբար իրենց անվանում էին “հայք” այսինքն “հայեր”, որտեղ “ք”-ն ինչպես գիտենք հավասար է ներկայիս հայերենի հոգնակի “ներ” կամ “եր” վերջածանցին: Իր հերթին տեղաբնիկները, չունենալով “յ”-ին հավասարժեք հիերոգլիֆ, գրավոր աղբյուրներում սկսեցին նրանց անվանել “հաք”: Հետագայում, եգիպտական տաճարներում պահպանված պապիրուսներից օգտված հելլենականացված պատմիչ Մանեթոնի, ինչպես նաև Եվսեբիոս Կեսարացու ու Հովսեփ Փլավիոսի մոտ այն հնչյունափոխվեց “հակսոս”-ի (որտեղ “սոս”-ը լոկ զուտ հունական վերջածանց է, իսկ “ա”-ն “ու”-ի վերափոխվելու հատկության մասին արդեն խոսվել է), իսկ ներկայումս` “հյուկսոս”-ի: Այս հարցին ներկայումս հանգամանալից անդրադարձել է Սուրեն Այվազյանը` իր “Ռուսաստանի պատմություն. Հայկական հետք” (Մոսկվա 1997) (ռուսերեն) աշխատության մեջ: Ավելացնենք նաև, որ “հակսոսներ”-ի աստվածային պանթեոնում առաջնային տեղ ուներ կայծակի աստվածը և նրա կին Անահիտը: Հետաքիքիր է նաև, որ Եգիպտոսը գրավելուց հետո հայերն հիմնեցին իրենց նոր մայրաքաղաքը, կոչելով այն “Ավարիս”, այսինք “սա իմ ավարն է` Ավարս”: Այս մայրաքաղաքի երկրորդ անունը, ի դեպ “Հայ-արու” (ըստ իմ ձեռքի տակ եղած ռուսական աղբյուրների` “Խայարու”) էր, որը ակնհայտորեն նշանակում է “Հայ տղամարդ”: Այս անունը հավանաբար առաջացել էր նրանից, որ սկզբնական շրջանում այս քաղաքում, որն այդ ժամանակ դեռևս մի լայնատարած ռազմական ճամբար էր, բնակվում էին միայն հայ տղամարդիկ, քանզի արշավանքի և նվաճման բնականաբար մեկնել էին հենց նրանք, իսկ կանայք մնացել էին տանը: Եգիտոսում իշխած և Հայկազունիների ճյուղը հանդիսացող տեղի արքայական դինաստիան կոչվում էր Հայկազուտներ:

http://www.aurora.mybb2.ru/viewtopic.php?t=128

Երկրագունդը եռանկյունի է, եռանկյունու գագաթն էլ Էվերեստն է:

Որ էս ամբողջ գրածդ ու ինքդ քեզ արած ինտերնետային հղումդ ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆ ա ու լուրջ պատմագիտության հետ ոչ մի կապ չունի, էտ ութ տարեկան էրեխուն էլ ա պարզ, Լիոն:

Մենակ մի երկու բան, «սոս» վերջածանցը զուտ հելենական չի, սա վաղուց արդեն լեզվաբանների կողմից ապացուցված է: Եթե նույնիսկ զուտ հելենական է, ապա Ավարիսի «իս» վերջածանցն էլ դառնում է զուտ հելենական, ու քո «սա իմ ավարն է»-ից մնում է միայն «ավար»-ը:

Երկրորդ, Եգիպտական հնչյունային հիերոգլիֆները ձայնավորներ չեն ունեցել ընդհանրապես: Այսինքն, եթե նույնիսկ հնչյունային հիերոգլիֆներով գրվել է որևէ բան, ապա գրվել են միայն բաղաձայները: Այսինք, ոչ մեկը չի կարող ասել թե հին եգիտպացիները ասել են «հաքսոս» թե «հիքսոս»: Հետևապես, քո գրած ԱՆԿԱՊՈՒԹՅԱՆ, հենց եկրորդ նապադասությունը ամենակարևոր ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆՆ է: Քեզ ո՞վ ասեց, որ տեղացիները սկսեցին նրանց «հաք» անվանել: Կարող «հուք» կամ «հեք» էի՞ն անվանում: Սուրեն Այվազյանն էլ, եթե սենց ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ա գրում, մի ԱՆԿԱՊ էլ ինքն ա: Կարո՞ղ ա երկուսդ էլ դասական եգիպտերեն գիտեք, ոչ մեկը աշխարհում խաբար չի: Ո՞ր քրմի կամ փարավոնի մոտ եք սովորել:

Եթե նույնիսկ Այվազյանի մի քանի փաստարկների մեջ ճշմարտության մի քնաի հատիկ էլ կա, ապա մնացած փաստերն անտեսելով, դրա վրա կառուցել սենց տեսություն ու հանգել սենց միանշանակ եզրակացության, ուղակի տգեղ է, ոչ գիտական, զավեշտալի:

Ի միջի այլոց, քո ու Այվազյանի սիրած մեթոդոլոգիան որ թուրքերը կիրառեն (ամեն անունի մեջ հայկական ինչ որ անունի հետք գտնելը) հայերի կեսը թուրք կհայտարարվի, իսկ Եգիպոտսում մի քսան թուրք փարավոն ու թուրքական քաղաք կարելի ա գտնել:

Լիոն, գրածդ վերջին նախադասության վրա ուզում եմ բարձր ծիծաղելով արցունքախառը լաց լինեմ: Պռոստը ձեռս չի գնում, ախր նենց սիրուն բան ես գրում - Հայկազուտներ - զուտ հայեր հա՞ երևի:

Լիոն, չգիտեմ ինչ ես խմում կամ ծխում գրառումներ անելուց ու գրքեր գրելուց առաջ, բայց ես էլ եմ դրանից ուզում: