Kuk-ի խոսքերից
Տիգ ջան, իսկ հիմա ո՞ւր ենք գնում, եթե ոչ ոչնչացման: 25 հազար քառակուսու վրա մնացել ենք 2 միլիոն, սրանից ավել էլ ի՞նչ պետքա լինի, որ ոչնչանանք: Ու եթե հաշվենք էդ երկու միլիոնի մեջ ինչքան քյաբաբ տենչացող ու ամիսներով չլողացող, սպիտակցի հայկո լսող ու սպիտակ նիվով ապրող, ծալքավոր վզով ու փայլուն, դատարկ գլխով անասուն կա, ինչքան սովամահ լինող ընտանիքներ կան, պատկերն ուղղակի ողբալի կլինի, ու տենց էլ կա: Ինչի վրա ուրախանա՞նք: Լավը ոչնչանում ա, վերանում ա մաքուր մարդու տեսակը, աճում ու բազմանում ա շակալների տեսակը, սողունների տեսակը, տձև անասունները գլուխ են բարձրացրել ու առաջ են գնում, մենք նստենք տարազներն ուսումնասիրե՞նք, թե՞ յարխուշտա պարենք ու Տիգրան Մեծի ծով-լողավազաններով հպարտանանք: Հիմա առաջնայինը ո՞րն ա, մարդկանց էդ ապուշ յարխուշտան սովորացնե՞նք, էդ հնացած տարազներով ուրախացնե՞նք, թե՞ էս անասունների դեմն առնենք: Թե՞ անասունների դեմն առնելը դժվար ա, կորուստներ ապահանջում, վտանգավոր ա, համարձակություն ա պահանջում, իսկ քրքրված տարազ ու յարխուշտա խաղալը անշառ, անվտանգ, իրա աջը քաշած անիմաստ զբաղմունք ա, զբաղվենք, էլի: Մարդկանց նորմալ ապրելակերպ ապահովելու համար, նորմալ, հպարտ քաղաքացի ձևավորելու համար տարազ հագցնելը ոչնինչ ա, պետքա նրան ստորացնող տականքների տեսակը վերացնել, ոչ թե էդ ընկճված, վախեցած, ստորացված մարդկանց յարխուշտա ու քոչարի պարացնել:
Ու դրանից տենց կառչել պետք չի: Պարելն էլ իրա տեղն ու ժամանակը ունի, ինչու՞ չէ որ: Ու հպարտ քաղաքացի ձևավորելու գործում հեչ էլ վերջին տեղում չի
Հիմա ի՞նչ ես առաջարկում, որ մեր վիճակը սոսկալիա՝ գնանք մեզ գցենք, թե՞ քաղաքացիական պատերազմ ես առաջարկում: Էսոր զենքով հեղափոխություններ անելու ժամանակները սպառել են իրենց: Էսօր էդ «քաչալ շների» ձեռը էնքան զենք կա որ… Քաչալ շուն մորթելն էլ… Ճիշտա վտանգավորա ու վախենալն էլ ամոթ չի: Ճիշտա ստրուկի կարգավիճակում ապրելնա ամոթ, բայց հիմա ինչ ուզում ես ասես տարբերակները սրա՞նք են՝ կամ լքել Հայաստանը, կամ մեռնել սողուն սատկացնելով, կամ սսկված վեր ընգնել: Չէ, ես տենց չեմ մտածում, եթե էսօր մենք հնարավորություն ունենք յարխուշտա պարելու պիտի պարենք ու պիտի չհուսալքվենք ու պիտի ցանկանանք ու հավատանք ամբողջ սրտով, որ հենց վաղը՝ ոչ թե ինչոր անորոշ ժամանակ, այլ հենց վաղը կստեղծվի այն հնարավորությունը, որ կկարողանանք ազատվել սողուններից ու քաչալ շներից ու կունենանք նորմալ երկիր: Ու ինչքան շատ մարդ հավատա դրան, էնքան էդ վաղը շուտ կգա: Ու ինչքան շատ մարդ մաքուր մտածի ու իրեն իշխանության մեջ պատկերացնելուց չասի, դե ես էլ լինեի, ես էլ կգռփեի… էնքան մեր վաղվա ձևավորվող իշխանությունները ավելի մարդկային ու ժողովրդամետ կլինեն: Մենք երեկ ենք ձևավորել այսօրը: Ու մենք երեկ ի՞նչ ունեինք՝ մեծամասնության մոտ սովետական ժամանակներից մնացած սերմացու ցորեն գողացող կաշառակերի հոգեբանություն: Ու դրա համար էլ ստացանք այսօրվա այս հոգեբանությամբ իշխանությունը: Այսօր ինչ ունենք, անվեջ նվնվալու ու բողոքավորի հոգեբանություն: Նշանակում է վաղը կունենաք… Չէ… Դե եկեք փոխենք մեր հոգեբանությունը, եկեք վերջ տանք բողոքելուն ու ամեն մեկս մեր տեղում անենք են ինչ որ կարանք մի փոքր քար էլ դնելով կամաց կամաց տուն կդառնանք: Ու երբ փոխվի մեր մեծամասնության բողոքավորի հոգեբանությունը ու դառնա կառուցողի հոգեբանություն՝ այ էդ ժամանակ էլ կունենանք կարգին երկիր ու հպարտ քաղաքացի:
Մեջբերել
Էջանիշներ