Ով ենք մենք իրականում

[Շինարար]

Մեր տարբերությունն էլ հարգելի Տիգ երևի դրանուոմ է , որ ես չեմ տեսնում այդ քայլ առ քայլ առաջընթացը, կամ էլ պարզապես ինձ չեմ սնում զուր հույսերով, ինչքան պիտի սպասենք հուսալով ու սպասելով, երբ կյանքը անցնումա մեր առջևից: Այո, այն հարցում, որ կան շուրջս լավ մարդիկ, համաձայն եմ, կան շատ լավ մարդիկ, բայց հենց այդ մարդիկ են, որ չեն գնահատվում ըստ իրենց արժանիքների, անգամ կիսով չափ, այդ մարդկանց են, որ ամեն վարկյան ստիպում են ստրուկ դառնալ, այս այլանդակության թրի տակով անցնել, որովհետև եթե չես անցնում այդ թրի տակով, չես հնազանդվում իրենց, ապա դու դառնում ես Իզգոյ, մարդ, որը շանս չունի իր հնարավորության չափով առաջ գնալ, միգուցե որոշ չափով՝ շատ քիչ թողնում են, բայց երբ մոտենում ես որոշակի սահմանի, քեզ հստակ հասկացնում են, որ իրենք են երկրի տերը, իսկ մենք, ցավոք, մեր իսկ երկրում ընդամենը ստրուկ ենք:

Հե՜յ Հայոց աստվածնե՛ր այս ինչ օրն ենք ընկել:

Հայոց աստվածները չաստված դուրս եկան, պարզվեց, որ Աստված միակն է և ամենակարող… Ինչ ա նշանակում առաջ գնալ, Նանուկ ջան, եթե մարդը ունի բարոյական սկզբունքներ, որոնց հետևում է, նա միշտ առջևում է, ու կապ չունի, թե նա ինչքան փող ունի, ինչ պաշտոն ունի, ինչ ավտոյ ա քշում, իսկ ցանկացած մեկը, որ շատ փող ունի, ընտիր պաշտոն ունի, լավ ավտոյ ա քշում, բայց անցել է քո նշած թրի տակով, համոզվածորեն պնդում եմ, որ փակել է իր առջև առաջ գնալու բոլոր դռները… Առջևում են այն մարդիկ, որոնք կարողանում են ժպտալ նաև աչքերով, լիաթոք ծիծաղել, թքած ցանկացած նյութական բարեկեցության վրա, եթե մարդ դրան հասնելու համար վճարելու է իր ծիծաղելու և ժպտալու հնարավորությունից զրկվելով… Այնպես, որ միշտ առջևում են բարի ժպիտով, զրնգուն ծիծաղով մարդիկ, որոնք այնքան շատ են շրջապատում