Իսկ ինչու՞ է պարտադիր, որ կնքահայրը լինի ոչ բարեկամ:
Իսկ ինչու՞ է պարտադիր, որ կնքահայրը լինի ոչ բարեկամ:
Եթե խոսքը Սուրբ Հոգու մասին է՝ ասեմ:«Նա, ով հավատա և մկրտվի, կփրկվի»
Եթե սուրբ հոգի չունենաս բայց ապրես Աստծով և նրա պատվիրանները կատարես ապա կփրկվես, իսկ Սուրբ Հոգին դա խաղաություն (Խաղաղության Դեսպան) և զորություն է, որով դու ավելի լավ կարող ես ծառայել քո Տեր Աստծուն:
Ես արդեն 3 տարի է Սուրբ Հոգի եմ ստացել:
__________________
Սիրու՜մ եմ քեզ Հիսուս:
Հիսուսը ասաց, որ իրենից հետո մարդիկ մկրտվելու են Սուրբ Հոգով: Սուրբ Հոգով մկրտվելուց հետո մարդ ստանում է դրա պարգևներից մեկը (լեզուներով խոսալը, բժշկության զորություն և այլն):
Իսկ ինչ վերաբերվում է մկրտվելու ծիսակատարության մասին նշումներին (քավոր ունենալու և այլն), ապա կասեմ դրանք Աստվածաշնչյան հիմքերից զուրկ են:
Միանշանակ ճիշտ է, որ մարդ մկրտվի այն տարիքում, երբ ի վիճակի է հասկանալ դրա իմաստը և կարևորությունը:
Ես ուզում եմ նաև այսպիսի մի կարևոր հարց շոշափենք, որովհետև ըստ Աստվածաշնչի ամեն մարդ իրավունք չունի մկրտվելու: Ուրեմն.
Ո՞Վ ԿԱՐՈՂ Է ՄԿՐՏԵԼ ԵՎ ՄԿՐՏՎԵԼ
Նա կարող է մկրտել, որին Աստված է կարգել եկեղեցում առաջնորդական ծառայություն կատարելու: Մրկ.1։2,5; Եփ.4։11;
Իսկ այժմ ներկայացնմ հինգ կարևոր կետեր այն մասին, թե ո՞վ կարող է մկրտվել.
1) Նա, ով հավատում է Հիսուս Քրիստոսին, ամեն ազգից` թե´ կին, թե´ տղամարդ. այսինքն ովքեր ընդունել են Քրիստոսի անձի շուրջ Ավետարանում եղած բոլոր վկայությունները` հատկապես Քրիստոսի մարդեղությունն ու աստվածությունը, քանի որ Սատանան հիմնականում Քրիստոսի մասին է կասկածներ և վիճաբանություններ առաջացնում։ Այս պատճառով յուրաքանչյուր քրիստոնյա պետք է շատ լավ իմանա և հաստատվի սուրբ գրային ճշմարտության մեջ։ Մտթ.28։19; Մրկ.1։15; Գործք.8։12; Գաղ.3։26-28;
2) Նա, ով դառնում է Քրիստոսի աշակերտ: Իհարկե, թե´ մկրտությունից առաջ և թե՜ հետո մենք միշտ պետք է սովորենք։ Մտթ.28։19,20;
Եւ ճշմարիտ աշակերտը նա է, որի համար Քրիստոսի պատվիրանները և գործը ավելի բարձր են, քան իր ամեն ինչքերը, անգամ` անձը։ Ղուկ.14։25-33;
3) Նա, ով ապաշխարել է: Գործք.2։38;
4) Նա, ում խղճմտանքը մաքուր է: Ի՞նչ է նշանակում սա և ինչպե՞ս է արտահայտվում։ Մկրտվողը իր անձի մեջ վստահություն պիտի ունենա, որ իր մեղքերը թողված են, և ինքը հաշտություն ունի Աստծո հետ և իր սրտում մեղքի համար հանդիմանություն չունի։ Եբ.10։22; 1Պետ.3:21; 1Հովհ.3։19-21;
5) Նա, ով ունի դավանություն: Մրկ.8։38; Հռ.10։9,10; Եբ.4:14; 10։23;
Արևածագ (11.11.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ