Մկրտություն

[Malu]

Ունեմ բազմաթիվ հարցեր այս թեմայի շուրջ, քանի որ պատրաստվում եմ մկրտվել, և կցանկանայի հավաքել որքան հնարավոր է շատ ինֆորմացիա: Խնդրում եմ ինձ օգնել այդ հարցում:
Ինչու՞ համար է անհրաժեստ մկրտվել, ի՞նչ խորհուրդ ունի այն իր մեջ: Արդյո՞ք մկրտությունը որևէ կերպ ազդում է մարդու հետագա կյանքի վրա և ինչ-որ կերպ փոխում է նրա կյանքը: Ու՞մ պետք է ընտրել որպես կնքահայր, և որո՞նք են կնքահոր ու սանիկի միջև պարտականությունները: Ո՞վ պետք է ներկա լինի մկրտվելու արարողությանը: Եվ վերջապես ի՞նչ է անհրաժեշտ մկրտվելու համար:

[Monk]

Աստված Իր պատկերով ու նմանությամբ ստեղծեց մարդուն, ով, ըստ այդ պատկերի ու նմանության, անմեղ էր ստեղծվել: Սակայն մարդը չմնաց աստվածային շնորհի մեջ ու անկում ապրեց: Եվ առաջին մարդու` Ադամի մեղանչմամբ նրա սերունդը նույնպես սկսեց մեղքով ծնվել: Նախնական այդ մեղքը, որ կոչվում է ադամական մեղք, առկա է յուրաքանչյուր մարդու մեջ: Սակայն առաջին Ադամի մեղքը քավեց երկրորդ Ադամը` Մարմնացյալ Աստված` Քրիստոս, Ով բացեց առաջին մարդու կողմից փակված աստվածային շնորհի և կորուսյալ դրախտի դռները և երկրի վրա հիմնեց Երկնքի Արքայության խորհրդանիշը` Եկեղեցին: Սակայն այդ շնորհի մեջ մտնելու և Եկեղեցու անդամ դառնալու համար հին Ադամը պիտի մեռնի մեր մեջ և ծնվի նոր Ադամը: Ադամական մեղքից սրբվելու և երկրորդ, բայց արդեն հոգևոր ծնունդով ծնվելու ճանապարհը Մկրտությունն է, որ հաստատել է հենց Հիսուս Քրիստոս: Լինելով միակը, ով զերծ էր ադամական մեղքից, այդուհանդերձ Քրիստոս ինքը նույնպես մկրտվեց` Իր անձնական օրինակով ցույց տալով Մկրտության անհրաժեշտությունը, որի մասին էլ հենց ասում է Սուրբ Գրքում. «Նա, ով հավատա և մկրտվի, կփրկվի»:
Դեռևս չմկրտված անձը կոչվում է «երախա» (չշփոթել երեխա բառի հետ): Դեռևս չմկրտված անձին Մկրտության պատրաստելու, այնուհետև հետագայում նրա հոգևոր դաստիարակությունը ստանձնելու համար անհրաժեշտ է կրոնական փորձառություն ունեցող արական սեռի մարդ, ով դառնում է նոր մկրտվածի հոգևոր առումով ծնողը: Այդ մարդն էլ հենց կնքահայրն է: Կնքահայր ընտրելիս պետք է զգույշ լինել, որպեսզի պատահական մարդ չլինի և պիտի վստահ լինել, որ նա իրոք կարող է ստանձնել կնքահոր առաքելությունը: Կնքահայրը, բնականաբար, պետք է արդեն իսկ մկրտված լինի և իր վարքով ու գիտելիքներով արժանի լինի իր սանիկի հոգևոր առաջնորդը դառնալու: Կնքահայրը չի կարող ամուսնանալ իր սանիկի կամ մերձավոր ազգականի հետ, քանի որ արդեն նա ծնող է համարվում: Կնքահայր չի կարող լինել սանիկի մերձավոր արյունակիցը` հայրը, պապը, եղբայրը և այլն:
Մկրտությանը, բացի արարողությունը կատարող հոգևորականներից, կարող են ներկա լինել միայն սանիկն ու քավորը, կամ էլ նրանց ազգակիցներն ու բարեկամները: Որևէ սահմանափակում չկա:
Արարողության համար անհրաժեշտ պարագաներն արդեն կարելի է ճշտել այն եկեղեցում, որտեղ ցանկանում եք մկրտվել: Համենայն դեպս պարտադիր է ունենալ պարանոցին գցելու խաչ և նոր սրբիչ, որը հետագայում այլևս օգտագործման ենթակա չէ և պիտի պահպանվի իբրև հիշատակ:

Հ.Գ. Հուսամ Ձեր հարցերին հնարավորինս համառոտ պատասխանեցի: Եթե ինչ-որ բան չեմ նկատել կամ կլինեն նոր հարցեր` ապա խնդրեմ, սիրով կաշխատեմ օգտակար լինել:

[Malu]

Անչափ շնորհակալ եմ Monk նման հանգամանալից ու մանրամասն բացատրության համար: Ինչ-ինչ նոր ինֆորմացիա քաղեցի վերը նշվածից: Առայժմ հարցեր չունեմ Լինելու դեպքում անպայման նորից կգրեմ

[Monk]

Խնդրեմ: Ուրախ եմ կլինեմ

[StrangeLittleGirl]

«Նա, ով հավատա և մկրտվի, կփրկվի»

Այսինքն, կարո՞ղ ենք ասել, որ ով հավատա, բայց չմկրտվի, չի փրկվի:

Դեռևս չմկրտված անձը կոչվում է «երախա» (չշփոթել երեխա բառի հետ): Դեռևս չմկրտված անձին Մկրտության պատրաստելու, այնուհետև հետագայում նրա հոգևոր դաստիարակությունը ստանձնելու համար անհրաժեշտ է կրոնական փորձառություն ունեցող արական սեռի մարդ, ով դառնում է նոր մկրտվածի հոգևոր առումով ծնողը: Այդ մարդն էլ հենց կնքահայրն է: Կնքահայր ընտրելիս պետք է զգույշ լինել, որպեսզի պատահական մարդ չլինի և պիտի վստահ լինել, որ նա իրոք կարող է ստանձնել կնքահոր առաքելությունը: Կնքահայրը, բնականաբար, պետք է արդեն իսկ մկրտված լինի և իր վարքով ու գիտելիքներով արժանի լինի իր սանիկի հոգևոր առաջնորդը դառնալու: Կնքահայրը չի կարող ամուսնանալ իր սանիկի կամ մերձավոր ազգականի հետ, քանի որ արդեն նա ծնող է համարվում: Կնքահայր չի կարող լինել սանիկի մերձավոր արյունակիցը` հայրը, պապը, եղբայրը և այլն:
Մկրտությանը, բացի արարողությունը կատարող հոգևորականներից, կարող են ներկա լինել միայն սանիկն ու քավորը, կամ էլ նրանց ազգակիցներն ու բարեկամները: Որևէ սահմանափակում չկա:
Արարողության համար անհրաժեշտ պարագաներն արդեն կարելի է ճշտել այն եկեղեցում, որտեղ ցանկանում եք մկրտվել: Համենայն դեպս պարտադիր է ունենալ պարանոցին գցելու խաչ և նոր սրբիչ, որը հետագայում այլևս օգտագործման ենթակա չէ և պիտի պահպանվի իբրև հիշատակ:

Ցույց կտա՞ք վերը նշվածի աստվածաշնչյան հիմքերը:

[Malu]

Իսկ ե՞րբ է ճիշտ մկրտվել:

[Monk]

Այսինքն, կարո՞ղ ենք ասել, որ ով հավատա, բայց չմկրտվի, չի փրկվի:

Միանշանակ ասել չենք կարող: Քրիստոնեության հալածանքների ընթացքում նահատակվել են բազմաթիվ քրիստոնյաներ, որոնք ոչ բոլորը կարող էին մկրտված լինել, սակայն նրանք իրենց կյանքն են վճարել հանուն իրենց հավատի: Նույնն է պարագան նաև Հայրենիքի պաշտպանության համար նահատակվածներին: Դա բնորոշվում է որպես արյամբ Մկրտություն:

Ցույց կտա՞ք վերը նշվածի աստվածաշնչյան հիմքերը:

Խոսքը կնքահոր, Մկրտությանը ներկա եղողների, թե Մկրտության անհրաժեշտ պարագաների մասին է?

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Իսկ ե՞րբ է ճիշտ մկրտվել:

Այսինքն որ տարիքում, թե տարվա որ ժամանակահատվածում?

[Malu]

Այսինքն որ տարիքում, թե տարվա որ ժամանակահատվածում?

Կարծում եմ մկրտվելու համար երբեք էլ ուշ չէ
Սակայն լավ հարց է… պետք է ծնողները վաղ տարիքում երեխային կնքե՞ն, թե՞ երեխան ինքը չափահաս դառնալով՝ պետք է ինքնուրույն որոշում կայացնի, թե երբ մկրտվի ու ում ընտրի որպես կնքահայր:
Իսկ տարվա որևէ ժամանակահատված կա արդյո՞ք մկրտվելու համար: Այսինքն երբ ավելի նպատակահարմար կլինի մկրտվել…

[Monk]

Մկրտվելու համար իհարկե երբեք էլ ուշ չէ Հայ Եկեղեցու Ծիսարանի համաձայն` 8 օրական մանուկը տարվում է եկեղեցի` մկրտվելու: Սակայն եթե ինչ-ինչ հանգամանքներով խախտվում է այդ կարգը, ապա մկրտվել կարելի է ցանկացած տարիքում:
Իսկ տարվա ժամանակահատվածի կտրվածքով ուղղակի Տերունի տոների և պահոց օրերին սովորաբար խորհուրդներ (Մկրտություն, Պսակ և այլն), չեն կատարվում: Սակայն սա դոգմատիկ հարց չէ, այլ կանոնական, ուստի անհրաժեշտության դեպքում թույլատրվում են:

[StrangeLittleGirl]

Խոսքը կնքահոր, Մկրտությանը ներկա եղողների, թե Մկրտության անհրաժեշտ պարագաների մասին է?

Բոլորն էլ:

Չե՞նք կարող ասել, որ մկրտությունը պարզապես ապաշխարության արտաքին դրսևորումն է: Արդյոք փրկվու՞մ են նրանք, որ չնայած մկրտված են, բայց քրիստոնեության հետ ոչ մի կապ չունեն: Ի՞նչ կասեք Սուրբ Հոգով մկրտության մասին:

[Malu]

Իսկ ինչու՞ է պարտադիր, որ կնքահայրը լինի ոչ բարեկամ:

[Կարապետ]

«Նա, ով հավատա և մկրտվի, կփրկվի»

Եթե խոսքը Սուրբ Հոգու մասին է՝ ասեմ:
Եթե սուրբ հոգի չունենաս բայց ապրես Աստծով և նրա պատվիրանները կատարես ապա կփրկվես, իսկ Սուրբ Հոգին դա խաղաություն (Խաղաղության Դեսպան) և զորություն է, որով դու ավելի լավ կարող ես ծառայել քո Տեր Աստծուն:


Ես արդեն 3 տարի է Սուրբ Հոգի եմ ստացել:

__________________
Սիրու՜մ եմ քեզ Հիսուս:

[Ambrosine]

Եթե խոսքը Սուրբ Հոգու մասին է՝ ասեմ:
Եթե սուրբ հոգի չունենաս բայց ապրես Աստծով և նրա պատվիրանները կատարես ապա կփրկվես, իսկ Սուրբ Հոգին դա խաղաություն (Խաղաղության Դեսպան) և զորություն է, որով դու ավելի լավ կարող ես ծառայել քո Տեր Աստծուն:


Ես արդեն 3 տարի է Սուրբ Հոգի եմ ստացել:

__________________
Սիրու՜մ եմ քեզ Հիսուս:

Կարապետ ջան, ի՞նչ է նշանակում՝ Սուրբ հոգի ես ստացել

[Gayl]

Մկրտվելու համար իհարկե երբեք էլ ուշ չէ Հայ Եկեղեցու Ծիսարանի համաձայն` 8 օրական մանուկը տարվում է եկեղեցի` մկրտվելու: Սակայն եթե ինչ-ինչ հանգամանքներով խախտվում է այդ կարգը, ապա մկրտվել կարելի է ցանկացած տարիքում:
Իսկ տարվա ժամանակահատվածի կտրվածքով ուղղակի Տերունի տոների և պահոց օրերին սովորաբար խորհուրդներ (Մկրտություն, Պսակ և այլն), չեն կատարվում: Սակայն սա դոգմատիկ հարց չէ, այլ կանոնական, ուստի անհրաժեշտության դեպքում թույլատրվում են:

Իսկ չեք կարծում,որ փոքր երեխային չի կարելի մկրտել,որովհետև նա չի հասկանում դա ինչի համար է արվում,ինձ թվում է չափահաս դանալուց հետո պետք է թույլատրվի մկրտությունը:

[dvgray]

Իսկ չեք կարծում,որ փոքր երեխային չի կարելի մկրտել,որովհետև նա չի հասկանում դա ինչի համար է արվում,ինձ թվում է չափահաս դանալուց հետո պետք է թույլատրվի մկրտությունը:

փոքր երեխան "պատկանում ա" իրա հորն ու մորը: ու իրանք են որոշում թե ինչ անեն երեխային: օրինակ իրանք են որոշում, թե ինչ լեզվով խոսան իրա հետ, ինչ անուն դնեն, ինչ դպրոց տանեն, ինչ շորեևր հագցնեն, ինչ նախասիրություններ ու կապվածություններ նրա մոտ գեներացնեն և այլն և այլն:
իսկ եթե պետք է սպասել մինչև չափահաս դառնալը, ապա ինչու՞ չսպասել մինչև չափահաս դառնալը, նոր նրա հետ սկսել խոսալ: կախարդական շրջան է չէ՞: նույն ձև էլ հոգևոր մկրտության ու հավատին պատկանելիության հաշվով է: