Զանազան լեզվական հարցեր

[StrangeLittleGirl]

ժող․,հպարտանում էր իր դուստրերո՞վ,թե՞ դստրերով։

դստրեր

[Tiger29]

Չիմացա որտեղ հարցս տամ, կարծում եմ ամենահարմար տեղը սա է:

Կուզենայի իմանալ, թե ինչ է նշանակում <<ջան>> բառը, և որտեղից է այն մտել մեր լեզվի մեջ? Ասենք իմ համար անունը ասելուց հետո ջան ասելը սովորականի նման մի բան է, նույնիսկ չաթային զրույցներում, երբ միայն անունն եմ գրում` ինչ-որ խիստ տոնով ասածի է նմանվում: Ասենք`

-Կարինե ջան, իմ ասածները սխալ ես հասկանում:

կամ

-Կարինե, իմ ասածները սխալ ես հասկանում:

Ղարաբաղում նկատեցի, որ ջան-ով գրեթե չեն դիմում: Աղջիկների խոսակցականում ընդհանրապես չկար: Էլի տարօրինակ բաներ կային, օրինակ` գնա, գալիս եմ-ը` լրիվ ուրիշ բան էր նշանակում: Կամ թիթիզից կարող էին վիրավորվել, լիրբը վերջին բառերից էր` չնայած որ մենք հաճախ մեր երեխաներին ասում ենք. <<Ինչ ես լրբացել, ընկել մեջ?>>:

Հիմա էս վիդեոյի մեջ լսեցի, նորից մոտս արթնացավ էդ հարցը: Իմացողներ կան?

Էս էլ վիդեոն` https://youtu.be/fS-Cqzpe3Mk?t=4m32s

Ասենք իրա դու-ով խոսելը չի նկատում, ասելուց հետո յանի ներողություն է խնդրում, բայց մեկ է էլի նույն ձևով շարունակում է:

[Շինարար]

Չիմացա որտեղ հարցս տամ, կարծում եմ ամենահարմար տեղը սա է:

Կուզենայի իմանալ, թե ինչ է նշանակում <<ջան>> բառը, և որտեղից է այն մտել մեր լեզվի մեջ? Ասենք իմ համար անունը ասելուց հետո ջան ասելը սովորականի նման մի բան է, նույնիսկ չաթային զրույցներում, երբ միայն անունն եմ գրում` ինչ-որ խիստ տոնով ասածի է նմանվում: Ասենք`

-Կարինե ջան, իմ ասածները սխալ ես հասկանում:

կամ

-Կարինե, իմ ասածները սխալ ես հասկանում:

Ղարաբաղում նկատեցի, որ ջան-ով գրեթե չեն դիմում: Աղջիկների խոսակցականում ընդհանրապես չկար: Էլի տարօրինակ բաներ կային, օրինակ` գնա, գալիս եմ-ը` լրիվ ուրիշ բան էր նշանակում: Կամ թիթիզից կարող էին վիրավորվել, լիրբը վերջին բառերից էր` չնայած որ մենք հաճախ մեր երեխաներին ասում ենք. <<Ինչ ես լրբացել, ընկել մեջ?>>:

Հիմա էս վիդեոյի մեջ լսեցի, նորից մոտս արթնացավ էդ հարցը: Իմացողներ կան?

Էս էլ վիդեոն` https://youtu.be/fS-Cqzpe3Mk?t=4m32s

Ասենք իրա դու-ով խոսելը չի նկատում, ասելուց հետո յանի ներողություն է խնդրում, բայց մեկ է էլի նույն ձևով շարունակում է:

ջանը թյուրքական լեզուներում հոգի ա նշանակում, պարսիկներն էլ են օգտագործում, միջինասիացիք էլ՝ թուրքմենները հաստատ

[Smokie]

Ջան նշանակում ա հոգի, մարմին էլ ա նշանակում, բայց կարծում եմ ոչ տվյալ դեպքում:
Ջիգյարն էլ սիրտն ա:

[Ուլուանա]

Ի դեպ, «ջանի» հետ կապված մի հետաքրքիր բան. երբ կարդում էի Խալեդ Հոսսեինիի «Օդապարուկ թռցնողը» գիրքը, էնտեղից իմացա, որ պարսկերենում (Աֆղանստանում դարի լեզվով են խոսում, որն աֆղանական պարսկերենն է, ինչքան հասկացա), «ջան» բառը, բացի մեզ հայտնի կիրառությունից, այսինքն՝ զուտ որպես կոչականի մաս (օրինակ՝ Աննա ջան), նաև այլ կիրառություն ունի. օրինակ, կարող են ասել. «Ամիր ջանը եկավ» ։

[IVI Art]

Բարև ձեզ: Տպագիր գրելու դեպքում որ տարբերակն է ճիշտ և ինչու է (հավանականորեն) մյուսը սխալ?

[IVI Art]

Եվս (Եւս) մեկ հարց` որ հայերեն այբուբենն է "ճիշտ" ոչ հայ մարդուն ներկայացնելու կամ ծանոթացնելու համար` մինչև "Ք" տառը, թե ամբողջական?

[Գաղթական]

Չիմացա որտեղ հարցս տամ, կարծում եմ ամենահարմար տեղը սա է:

Կուզենայի իմանալ, թե ինչ է նշանակում <<ջան>> բառը, և որտեղից է այն մտել մեր լեզվի մեջ? Ասենք իմ համար անունը ասելուց հետո ջան ասելը սովորականի նման մի բան է, նույնիսկ չաթային զրույցներում, երբ միայն անունն եմ գրում` ինչ-որ խիստ տոնով ասածի է նմանվում: Ասենք`

-Կարինե ջան, իմ ասածները սխալ ես հասկանում:

կամ

-Կարինե, իմ ասածները սխալ ես հասկանում:

Ղարաբաղում նկատեցի, որ ջան-ով գրեթե չեն դիմում: Աղջիկների խոսակցականում ընդհանրապես չկար: Էլի տարօրինակ բաներ կային, օրինակ` գնա, գալիս եմ-ը` լրիվ ուրիշ բան էր նշանակում: Կամ թիթիզից կարող էին վիրավորվել, լիրբը վերջին բառերից էր` չնայած որ մենք հաճախ մեր երեխաներին ասում ենք. <<Ինչ ես լրբացել, ընկել մեջ?>>:

Հիմա էս վիդեոյի մեջ լսեցի, նորից մոտս արթնացավ էդ հարցը: Իմացողներ կան?

Էս էլ վիդեոն` https://youtu.be/fS-Cqzpe3Mk?t=4m32s

Ասենք իրա դու-ով խոսելը չի նկատում, ասելուց հետո յանի ներողություն է խնդրում, բայց մեկ է էլի նույն ձևով շարունակում է:

հետաքրքիր էր ռեակցիան )))

ճիշտա լեզվաբան չեմ, բայց, ամեն դեպքում, հակված եմ կարծելու, որ «ջան»-ը արիական տերմինա եղել..

համենայն դեպս՝ մենք պարսիկների հետ շատ ավելի շատ ընդհանրություններ ունենք (ներառյալ «ջան»-ի օգտագործումը), քան կարող էի պատկերացնել մինչև իրենց հետ մոտիկից շփվելը..
անգամ մեր հեթանոսական ժամանակաշրջանի շատ աստվածությունների անուններն են նույնը կամ համարյա նույնը եղել իրենց զրադաշտի հետ...

[StrangeLittleGirl]

հետաքրքիր էր ռեակցիան )))

ճիշտա լեզվաբան չեմ, բայց, ամեն դեպքում, հակված եմ կարծելու, որ «ջան»-ը արիական տերմինա եղել..

համենայն դեպս՝ մենք պարսիկների հետ շատ ավելի շատ ընդհանրություններ ունենք (ներառյալ «ջան»-ի օգտագործումը), քան կարող էի պատկերացնել մինչև իրենց հետ մոտիկից շփվելը..
անգամ մեր հեթանոսական ժամանակաշրջանի շատ աստվածությունների անուններն են նույնը կամ համարյա նույնը եղել իրենց զրադաշտի հետ...

Հնդեվրոպական ա, ավելի ճիշտ՝ հնդկապարսկական: Հայերեն մտել ա պարսկերենից: Բայց զանազան հնդկական լեզուներում էլ կա «ջան» բառը:

[Գաղթական]

Հնդեվրոպական ա, ավելի ճիշտ՝ հնդկապարսկական: Հայերեն մտել ա պարսկերենից: Բայց զանազան հնդկական լեզուներում էլ կա «ջան» բառը:

ճիշտն ասած՝ «հնդեվրոպական» տերմինից խուսափեցի էն պատճառով, որ ասենք սլավոնական կամ գերմանական լեզուներում նման բան հաստատ չկա..

իսկ պարսկերենիցա հայերեն մտել, թե հակառակը, թե ընդհանրապես երկուսն էլ ժառանգել են ընդհանուր նախնուց՝ չեմ կարող պնդել..

[Շինարար]

Հնդեվրոպական ա, ավելի ճիշտ՝ հնդկապարսկական: Հայերեն մտել ա պարսկերենից: Բայց զանազան հնդկական լեզուներում էլ կա «ջան» բառը:

Ջանը թյուրքական ծագում ունեցող բառ ա, նշանակում ա՝ հոգի: Ամենաշատը օգտագործվում ա հայերենում երևի, նաև պարսկերենում՝ մի քիչ ավելի բարձր ոճ ա իրանց մոտ՝ հարգելիդ իմի կարգի, գրավորում ա շատ ընդունված, իրանք ենթադրում են, որ հայկական ազդեցությամբ ա տարածվել իրանց մոտ, իմ ծանոթ պարսիկները համենայն դեպս տենց են ասւոմ: Միջինասիացիները օգտագործում են անունի հետ որպես մի բառ, ասենք ոչ թե Բյուր ջան, այլ Բյուրջան ու կարան նույնիսկ երրորդ դեմքով օգտագործեն՝ Բյուրջանը, բայց բառը թյուրքական լեզուներից ա մեզ եկել, գուցե շատ խորանանք չինարենին հասնենք, հաստատ՝ հնդիրանական բառ չի: Հնդիկների մոտ կա՝ մուսւոլմանական համայնքներից ա տարածվել, այսինքն՝ ինքնին չեն ունեցել, պարսիկների ազդեցությունն ա:

[Գաղթական]

Ջանը թյուրքական ծագում ունեցող բառ ա, նշանակում ա՝ հոգի: Ամենաշատը օգտագործվում ա հայերենում երևի, նաև պարսկերենում՝ մի քիչ ավելի բարձր ոճ ա իրանց մոտ՝ հարգելիդ իմի կարգի, գրավորում ա շատ ընդունված, իրանք ենթադրում են, որ հայկական ազդեցությամբ ա տարածվել իրանց մոտ, իմ ծանոթ պարսիկները համենայն դեպս տենց են ասւոմ: Միջինասիացիները օգտագործում են անունի հետ որպես մի բառ, ասենք ոչ թե Բյուր ջան, այլ Բյուրջան ու կարան նույնիսկ երրորդ դեմքով օգտագործեն՝ Բյուրջանը, բայց բառը թյուրքական լեզուներից ա մեզ եկել, գուցե շատ խորանանք չինարենին հասնենք, հաստատ՝ հնդիրանական բառ չի: Հնդիկների մոտ կա՝ մուսւոլմանական համայնքներից ա տարածվել, այսինքն՝ ինքնին չեն ունեցել, պարսիկների ազդեցությունն ա:

թյուրքական ես համարում, որովհետև իրենք էլ են դա օգտագործո՞ւմ, թե՞ ուրիշ հիմքեր էլ ունես

[StrangeLittleGirl]

Ջանը թյուրքական ծագում ունեցող բառ ա, նշանակում ա՝ հոգի: Ամենաշատը օգտագործվում ա հայերենում երևի, նաև պարսկերենում՝ մի քիչ ավելի բարձր ոճ ա իրանց մոտ՝ հարգելիդ իմի կարգի, գրավորում ա շատ ընդունված, իրանք ենթադրում են, որ հայկական ազդեցությամբ ա տարածվել իրանց մոտ, իմ ծանոթ պարսիկները համենայն դեպս տենց են ասւոմ: Միջինասիացիները օգտագործում են անունի հետ որպես մի բառ, ասենք ոչ թե Բյուր ջան, այլ Բյուրջան ու կարան նույնիսկ երրորդ դեմքով օգտագործեն՝ Բյուրջանը, բայց բառը թյուրքական լեզուներից ա մեզ եկել, գուցե շատ խորանանք չինարենին հասնենք, հաստատ՝ հնդիրանական բառ չի: Հնդիկների մոտ կա՝ մուսւոլմանական համայնքներից ա տարածվել, այսինքն՝ ինքնին չեն ունեցել, պարսիկների ազդեցությունն ա:

Ճապոներենում էլ նմանատիպ «չան» բառ կա: Բայց էդ դեպքում հինդի ու ուրդու որտեղի՞ց ա մտել:
Համենայնդեպս, էստեղից ես հասկանում եմ, որ թյուրքական էլ ա չերեզ պարսկերեն մտել։