Այս թեմայով վերջերս ֆեյսբուքում քննարկում տեսա:
Օրինակ՝ տղան քարով հարվածում է շանը, մայրը՝ մեղք (մե՞ղկ) է, չի կարելի: Կամ՝ Այնպիսի չքավոր վիճակում են, մեղքս եկան (մե՞ղկս): Կամ՝ Այդ տղան շատ մեղք է (մե՞ղկ):
Մեղկի կողմնակիցները մասնավորապես նշում էին, որ մարդը չի կարող մեղք լինել, իսկ մեղկը ածական է, որով կարելի է բնորոշել խեղճ, թույլ մարդուն: Ահագին մտածել եմ այս ուղղությամբ: Որտեղի՞ց է գալիս այդ մեղք է-ն: Ու ես եկա այն եզրակացության, որ թեկուզ մարդը չի կարող մեղք լինել, բայց ամեն դեպքում ճիշտը մեղք-ն է: Հայաստանը դարեր շարունակ մուսուլմանական ազդեցության տակ է եղել, մեր ավանդույթներում, մշակությում, նույնիսկ պաշտպամունքում ահռելի ա մուսուլմանների ազդեցությունը: Ինձ թվում է՝ մեղք-ի այս կիրառումը ևս կարող է դրանից գալ: Մուսուլմանները նման իրավիճակում ասում են՝ հարամ, որ թարգմանաբար հենց մեղք է նշանակում: Այդտեղ գուցե ոչ թե շունն է մեղք, այլ քարով շանը հարվածելը, ոչ թե տղան է մեղք, այլ մեղք է, որ այդ տղան այդ վիճակում է, իսկ մեղք գալն էլ գուցե համար ասելս եկավ-ի նման մի բան է: Ի՞նչ կարծիքի եք: Եթե յուրաքանչյուր օրինակի համար տարբեր բառ ընտրենք, ասենք՝ համաձայնենք, որ առաջին երկու դեպքերում գուցե մեղք-ն է ճիշտ, իսկ վերջինում՝ մեղկը, ամեն ինչ խառնվում է իրար, որովհետև խոսելիս, երբ այդ բառը կիրառում ենք, երեք դեպքում էլ նույն իմաստն ենք ներդնում, իմաստային տարբերակում չենք զգում, իրականում նույն բառն է:
Մեջբերել
Էջանիշներ