Իյաաա, իմ հիշելով, սաղ սովետական հանրագիտարանները տենց էին: Երևի Սովետից մնացած բան ա, որովհետև տենց մի բան էլ Արևելյան Գերմանիայի թանգարանների անգլերեն տեքստերում տեսնողներ են էղել, ասում են՝ նենց տպավորություն էր, որ հեսա թագավորը կողքի սենյակից կգաՈւլուանա-ի խոսքերից
Տենց բան է՞լ ա լինում
։ Չեմ հիշում, որ հանդիպած լինեմ։ Պիտի որ սխալ լինի։ Ինչքան գիտեմ, անկատար ներկան մենակ բանավոր խոսքում ինչ–որ բան պատմելիս ա ընդունելի, մեկ էլ հեքիաթներում
։ Որոշ դեպքերում էլ ստեղծագործությունների մեջ՝ յուրահատուկ համուհոտ տալու համար։ Բայց պաշտոնական տեքստերում չեմ պատկերացնում, որ նորմալ լինի։
Հիշեցի. վիքիում Հեմինգուեյի կենսագրությունն էր տենց, որ սաղ հատ-հատ վաղակատար եմ սարքել
Մեջբերել
Էջանիշներ