Նարե ջան, չէ, սպի բառը միավանկ չի: Հայերենում այն բառերը, որոնք սկսվում են ս-ով կամ զ-ով, իսկ երկրորդ տառը նույնպես բաղաձայն է, վանկարկելիս ս-ից և զ-ից առաջ (եթե դրանցից հետո հնարավոր չէ) հայտնվում է «ը» տառը, ինչն օգտագործվում է նաև տողադարձելիս: Օրինակ՝ ըս-պի, ըս-տա-նալ, ըս-պա-նել, ըս-տոր, ըզ-գալ: Կան դեպքեր, երբ «ը» հնչյունն ավելանում է ս-ից կամ զ-ից հետո: Օրինակ՝ սը-գալ, զը-վարթ: Ամեն դեպքում, թե «ը»-ն տողադարձելիս ս-ից, զ-ից առաջ կամ հետո կհայտնվի, կախված է նրանից, թե ինչպես ենք մենք կարդում տվյալ բառը: Օրինակ՝ չենք արտասանի ս(ը)պանել, կարտասանենք (ը)սպանել (որտեղ ը-ի լսվելու աստիճանը հասնում է 0-ի): Կամ չենք արտասանում զ(ը)գալ, այլ արտասանում ենք (ը)զգալ (որտեղ ը-ն ավելի շատ է լսվում, քան սպանել բառի մեջ):
Մի խոսքով՝ սպի բառը բոլորովին միավանկ չէ, ունի երկու վանկ՝ ըս-պի: Այդ բառը տողադարձվում է նույնպես նման կերպ՝ «ը»-ն գրելով: Ուստի սխալ է սպի բառի հոգնակին գրել «սպիեր», ճիշտ է՝ «սպիներ»:
Աղբյուր՝ դպրոցական դասագրքեր:
_Հրաչ_-ի խոսքերից
Նարե ջան, չէ, սպի բառը միավանկ չի: Հայերենում այն բառերը, որոնք սկսվում են ս-ով կամ զ-ով, իսկ երկրորդ տառը նույնպես բաղաձայն է, վանկարկելիս ս-ից և զ-ից առաջ (եթե դրանցից հետո հնարավոր չէ) հայտնվում է «ը» տառը, ինչն օգտագործվում է նաև տողադարձելիս: Օրինակ՝ ըս-պի, ըս-տա-նալ, ըս-պա-նել, ըս-տոր, ըզ-գալ: Կան դեպքեր, երբ «ը» հնչյունն ավելանում է ս-ից կամ զ-ից հետո: Օրինակ՝ սը-գալ, զը-վարթ: Ամեն դեպքում, թե «ը»-ն տողադարձելիս ս-ից, զ-ից առաջ կամ հետո կհայտնվի, կախված է նրանից, թե ինչպես ենք մենք կարդում տվյալ բառը: Օրինակ՝ չենք արտասանի ս(ը)պանել, կարտասանենք (ը)սպանել (որտեղ ը-ի լսվելու աստիճանը հասնում է 0-ի): Կամ չենք արտասանում զ(ը)գալ, այլ արտասանում ենք (ը)զգալ (որտեղ ը-ն ավելի շատ է լսվում, քան սպանել բառի մեջ):/ ուղղակի տարօրինակն այն է, որ երբեք չէի լսել սպիներ տարբերակը:
Մեջբերել
Էջանիշներ