Նախ՝ ի՞նչ է նշանակում «խոսքը չի գնացել»։ Իսկ ո՞ւր պիտի այն գնար։
Երկրորդ՝ խոսում ես այն մասին, որ նախկինում մարդ բառի հոգնակին ք-ով է կազմվել, և այդ «նախկինում»-ը գրաբարին չի՞ վերաբերում։ Այդ դեպքում ե՞րբ, միջին հայերենո՞ւմ, թե՞, ասենք, հնդեվրոպական նախալեզվում։
Երրորդ՝ քո նշած բառերում ոչ թե -իք է ավելացվել որպես հոգնակիակերտ այլ -ք՝ բարի-ք, օձի-ք և այլն։ Եթե լիներ օձ, ապա հոգնակին կլիներ օձք, ինչպես օձ բառի հոգնակին է։
Ափսոս՝ այս պահին ձեռքիս տակ համապատասխան գրականություն չկա, թե չէ ավելի հանգամանալից կգրեի դրանց մասին՝ կանոններով, բանով![]()
Էջանիշներ