Բացի նույն այդ գրքի 22-րդ էջը, Ան, որտեղ գրվում է, որ Աստվածը գրվում է մեծատառով, առանց որևէ կրոնական տեսակետի:
Հաջորդ կետերն արդեն զուտ կրոնական են, բայց անգամ դրանք պետք է կիրառվեն, որովհետև կանոնների շարադրանք է, ինչպես և կանոնի շարադրանք է իմ ասածը:
Նաև բացիր ու կարդա Տերմինաբանական ու ուղղագրական տեղեկատուի 286-292-րդ էջերը, խոսք է գնում բաղադրյալ հատուկ անուններով մեծատառերի գործածման մասին, կան նաև կրոնական մի շարք բաղադրյալ անուններ՝ իրենց կանոններով, որպես որոշումներ: Ի՞նչ ա սա նշանակում, որ մենք կարող ենք համաձայն չլինենք էդ կանոնի տրամաբանությանը ու ստեղծման պատճառին, բայց գրագետը հենց էդ կանոններով գրելն է, օրինակ՝ Համբարձման տոն: Մեր կրոնական հայացքը մեզ կարող է հուշի, որ ճիշտ է սա փոքրատառով գրել: Բայց կա կանոն և վերջ:
Մեջբերել
Էջանիշներ