Քիչ մը կը զարմանամ ծեր ըսածին վրայ: Կը թելադրեմ բանալ քառահատոր Ժամանակակից հայոց լեզուի բառարանը ու ստուգէք «զույգ» բառի 9-րդ նշանակութիւնը.« Երկու միասին գործածուող առարկաներից իւրաքանչիւրը»: Նոյն տեղը կրնաք նայիլ նաև 8-րդ իմաստին: Ապա անցնինք Է. Աղայեանի երկհատորին, ուր կը կարդանք. «Զոյգի ԻՒՐԱՔԱՆՉԻՒՐ միաւորը»: Այս երկուքը կատարելապէս կը համապատասխանեն թդքերէն «թայ»-ին: Պատասխանեմ նաև այն հարցումին, թէ արևմտակաերէնի մէջ կիրարկելի՞ է «թայ»-ը,- ո՛չ, բացի այն պարագայէն ուր թրքերէն կը խօսինք և կամ հայերէն բառը չի գիտեր խօսողը: Յամենանյ դէպս շատ ծանօթ բառ է մերոնց:_Հրաչ_-ի խոսքերից
Արևմտահայերենում այդպես է, իհարկե, բայց արևելահայերենում «զույգ» եզրույթը կարող է օգտագործվել միայն «երկու» իմաստով, այնպես որ արևելահայերենում չի ընդունվում «զույգ»-ը որպես «թայ» իմաստով (այդպես էլ չիմացանք` չարաբաստիկ «թայ»-ը գրական հայերենում ինչ համարժեք ունի), այսինքն` չի կարելի ասել կոշիկիս զույգը, իմ զույգը (ընկերը) և այլն: Չեմ հիշում այժմ որևէ գրականություն, բայց ճշգրիտ հիշում եմ «զույգ» բառի գործածման կանոններն արևելահայերենում, որ ժամանակին ուսումնասիրել եմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ