Պանդուխտ-ի խոսքերից
Ճաշ եւ հաց ուտելու առնչութեամբ ճի'շտ ես, շնորհակալ եմ:
Պարապել իմաստը զարգացել է «պարապ (ազատ) ժամանակը տրամադրել-ուց» : Ունինք՝ աշխատել, զբաղիլ-զբաղուել, գործել, բանիլ, տքնիլ, ջանադրել եւն: Թէեւ իմաստով նոյնը չեն, բայց իմաստ են:
Վերելակը իրօք, միայն չի ելնում:
Ռեստորան, ըստ իս, նախապէս նշանակել է. «ճանապարհի վրայ հանգստանալու եւ ուտելու տեղ», «քարվանսարայ (կարաւանի սրահ), իջեւան-ատուն», թերեւս՝ «օթեւան»: Այժմ նշանակում է. «ուտելու տեղ, ճաշարան»:
Այստեղ, մերոնք, խօսակցական լեզուով. «սրճարան» են ասում ամեն ձեւի «ռեստորաններին»: Մինչ սրճարանը, ըստ իս, միայն սուրճ, զովացուցիչ եւ թեթեւ սնունդ մատուցող «ռեստորան»ն է:
Մի քանի անուն յիշենք.
Ճաշարան, սրճարան, սրճանոց, սրճատուն, գինետուն, խմարան, հացատուն, իջեւան, օթեւան..
Մէջբերում ԺՀԼԲ բառարանից.
[/i]
Այսինքն, ըստ բառարանագրին՝ հայազգի ճաշարան բառը, իր իմաստային տարողութեամբ, ի'նչ էլ լինի, չի՛ կարող լինել «բարձր տիպի»...:
Մեջբերել
Էջանիշներ