«Հայերէնում» ըսելով դուն նկատի ունիս միայն արևելահայերէնը, որ կրկնակի ժխտում կը կատարէ տուեալ պարագային: Գրաբարի մէջ ժխտումը միակի էր. օրինակ՝ «Ոչինչ է պիտոյ», որ ձեր բարբառով կը նշանակէ՝ Ոչինչ պէտք չէ: Արևմտահաերէնն ալ միակի ժխտական կը գործածէ՝ Ոչինչ պէտք է:
Ընդհանրապես հայերեն ասելով՝ այստեղ լռելյայն հասկանում ենք աշխարհաբարը, իսկ ավելի կոնկրետ՝ հենց արևելահայերենը։ Ի վերջո, Հայաստանի Հանրապետության պետական լեզուն արևելահայերենն է, ոչ թե արևմտահայերենը կամ, առավել ևս, գրաբարը։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 01.02.2010, 03:21:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Էջանիշներ