Մեջբերում Պանդուխտ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Հետաքրքիր երեւոյթ է. ճաշարան կամ հացատուն բառի փոխարէն, ռեստորան բառի գործածութիւնը: Մինչ ռեստորան նշանակում է հանգստավայր:
Կարծում եմ, ճաշ բառը արեւելահայերէնում անգործութեան է մատնուած, կամ մոռացուած է: Արեւմտահայերէն «ճաշ ուտել» բառակապակցութեան դիմաց, արեւելահայերէնն ունի. «հաց ուտել» բառակապակցումը:
Այսինքն՝ փոխ առնելով օտար բառ (restaurant), յաճախ անտեղի ենք օգտագործում:
Այն, որ անտեղի շատ ենք գործածում օտար բառեր, ժխտել չի կարելի։ Բայց կոնկրետ «ռեստորան» բառը, համենայնդեպս, ներկայումս, կարծում եմ, ոչ մի լեզվով էլ հանգտավայր չի նշանակում, այլ նշանակում է վճարովի հենց հաց ուտելու/ճաշ ուտելու տեղ։ Իսկ ճաշարանը, որքան գիտեմ, փոքր–ինչ այլ իմաստ ունի. ճաշարանը սովորաբար որևէ հաստատության ներսում, դրան կից կամ մոտակայքում գտնվող և տվյալ հաստատությանը պատկանող ուտելու վայր է, մինչդեռ ռեստորանը կարծես թե լրիվ առանձին ու անկախ օբյեկտ է։

Գուցե իսկապես ճիշտ կլիներ ռեստորաններին հայերեն ճաշարան ասել, բայց այդ դեպքում պետք է այդ բառերի արտահայտած հասկացություններն էլ վերանայել...
Ուղղակի իմ կարծիքով, խնդիրն այն է, որ մենք տարիներ շարունակ չենք ունեցել սնվելավայրերի տեսակների բազմազանություն, իսկ Սովետից հետո, երբ այդ տեսակները մուտք են գործել մեր երկիր, մենք պարզապես վերցրել ենք արդեն գոյություն ունեցող օտար բառը և նորերը չենք ստեղծել տվյալ հասկացությունն անվանելու համար։