Զանազան լեզվական հարցեր

[Շինարար]

Օրինակ Ջունդայը օգտագործել ա մեծատառ ու ես դրա դեմ խնդիր չունեմ քանի որ էդ ձևով ինքն իր միտքն ավելի հստակ է ներկայացնում… մարդը կանող է նույնիսկ որևէ կրոնից դուրս ունենա իր աստծո գաղափարն ու օգտագործի մեծատառ, էլի խնդիր չկա… ուղղակի ես եթե աթեիստ եմ ապա ինձ համար աստվածն ունի կոնցեպտուլ արժեք ու պետք չի իմ գրածը սխալ համարել

Մի խոսքով, ինչ լավ է, որ վաղուց ուղղագրության համար մենք էլ չենք գնահատվում

[Rammstein]

Իսկ ի՞նչ զապոդլո ես տեսնում նախնիներիդ կրոնը ուսումնասիրելու մեջ

Կրոն ուսումնասիրելու մեջ զապադլո չեմ տեսնում, բայց զապադլո (եթե էդ բառի իմաստը ճիշտ եմ հասկացել) տեսնում եմ հայերենի բաժնում ժարգոնով գրառումներ կատարելու մեջ (նեղանալ չկա):
Իսկ ասածս էն էր, որ աշխարհիկ պետությունում լեզուն ու կրոնը պիտի լինեն իրարից անկախ, այսինքն` լեզուն չպիտի իր կանոնների մեջ պարունակի նենց բան, որը կախված ա Աստծու իրական կամ սուտ լինելուց:

քեզ ոչ-ոք չի նախատում,որ գերմաներեն ես ուսումնասիրում գոյականների մեծատառ գրվելը իմանալու համար:

Իսկ ո՞վ պիտի նախատեր, միտքը չորսացի:

Նույնիսկ անշու՞նչ,նույնիսկ նախադասության մե՞ջ:

Բոլորը` նաեւ անշունչ ու նաեւ նախադասության մեջ: Մտի էստեղ, հայերենից գերմաներեն ինչ տեքստ ուզում ես թարգմանի:

[Hda]

Կրոն ուսումնասիրելու մեջ զապադլո չեմ տեսնում, բայց զապադլո (եթե էդ բառի իմաստը ճիշտ եմ հասկացել) տեսնում եմ հայերենի բաժնում ժարգոնով գրառումներ կատարելու մեջ (նեղանալ չկա):

ամենևին,առաջին օրը չի,որ շփվում ենք:Դիտողությունդ էլ լրիվ ընդունված է:

Իսկ ասածս էն էր, որ աշխարհիկ պետությունում լեզուն ու կրոնը պիտի լինեն իրարից անկախ, այսինքն` լեզուն չպիտի իր կանոնների մեջ պարունակի նենց բան, որը կախված ա Աստծու իրական կամ սուտ լինելուց:

Էս էլ ընդունված է,պարզապես դեռ հեռու ենք աշխարհիկ պետությունում կոչվելուց:

Իսկ ո՞վ պիտի նախատեր, միտքը չորսացի:

Սա էլ հաշվի որ «զապադլո» -ի համարժեք եմ փորձել գտնել:

Բոլորը` նաեւ անշունչ ու նաեւ նախադասության մեջ: Մտի էստեղ, հայերենից գերմաներեն ինչ տեքստ ուզում ես թարգմանի:

Մի հատ սրան էլ կանդրադառնա՞ս

հ.գ.
Alle atemlos, und den Satz. MTI hier, von Armeniern zu einigen deutschen Text, den Sie übersetzen möchten.

[Adam]

Ինձ շատ է նյարդայնացնում, երբ հայերեն հարցական նշանը դնում են նախադասության վերջում, ինչպես ասենք ռուսերենում կամ անգլերենում (էլ ավելի է նյարդայնացնում, երբ դնում են մի քանի հատ իրար կողք): Ժողովուրդ, դա մեր լեզվի գեղեցիկ հնարավորությունն է` ընդգծել այն բառը, որը պարունակում է հարցը: Նկատեք տարբերությունը:
- Արա՞մը գնաց Երևան:
- Արամը գնա՞ց Երևան:
- Արամը գնաց Երևա՞ն:

ժողովուրդ, եկեք էս օրինակը մի քիչ քննենք:
Հասկանալի ա, որ ուղղագրորեն ճիշտ ա, բայց երբ արտասանում ենք՝ ինչ-որ տարօրինակ ա հնչում:

Օրինակ, կյանքում երբեք չենք արտասանում հետևյալ ձևով.

Արա՞մը գնաց Երևան:

Մենք արտասանում ենք էսպես.

Արա՛մը գնաց Երևա՞ն:

Հ.Գ. Ի՞նչ կասեք:

[Rammstein]

ժողովուրդ, եկեք էս օրինակը մի քիչ քննենք:
Հասկանալի ա, որ ուղղագրորեն ճիշտ ա, բայց երբ արտասանում ենք՝ ինչ-որ տարօրինակ ա հնչում:

Օրինակ, կյանքում երբեք չենք արտասանում հետևյալ ձևով.

Արա՞մը գնաց Երևան:

Մենք արտասանում ենք էսպես.

Արա՛մը գնաց Երևա՞ն:

Հ.Գ. Ի՞նչ կասեք:

Իսկ ի՞նչ կա քննելու, երեք օրինակներն էլ ճիշտ են:
Եթե հարցը անձին է վերաբերում (ասենք` Արա՞մը թե՞ Ռուբենը), ապա հարցը կլինի. «Արա՞մը գնաց Երեւան:»:
Եթե հարցը վերաբերում է գնալ-չգնալուն, ապա «Արամը գնա՞ց Երեւան:»:
Եթե հարցը տեղի մասին է (Երեւա՞ն, թե՞ Արմավիր), ապա` «Արամը գնաց Երեւա՞ն:»:

Խոսակցականում երկրորդ տարբերակի փոխարեն կարող է կիրառվել նաեւ երրորդը:

Գուցե էսքանով չեն սահմանափակվում այս երեք տարբերակների կիրառությունները, բայց էս պահին այսքանը միտքս եկավ:

[Adam]

Իսկ ի՞նչ կա քննելու, երեք օրինակներն էլ ճիշտ են:
Եթե հարցը անձին է վերաբերում (ասենք` Արա՞մը թե՞ Ռուբենը), ապա հարցը կլինի. «Արա՞մը գնաց Երեւան:»:
Եթե հարցը վերաբերում է գնալ-չգնալուն, ապա «Արամը գնա՞ց Երեւան:»:
Եթե հարցը տեղի մասին է (Երեւա՞ն, թե՞ Արմավիր), ապա` «Արամը գնաց Երեւա՞ն:»:

Խոսակցականում երկրորդ տարբերակի փոխարեն կարող է կիրառվել նաեր երրորդը:

Գուցե էսքանով չեն սահմանափակվում այս երեք տարբերակների կիրառությունները, բայց էս պահին այսքանը միտքս եկավ:

Եթե մի քիչ խորանաս, կտեսնես, որ մենք, խոսակցականում, «Արա՞մը գնաց Երևան» ձևը լրիվ ուրիշ կերպ ենք արտաբերում:
Մասնավորապես, ինչպես նշեցի վերևում՝ «Արա՛մը գնաց Երևա՞ն»:

[Hda]

95]Իսկ ի՞նչ կա քննելու, երեք օրինակներն էլ ճիշտ են:
Եթե հարցը անձին է վերաբերում (ասենք` Արա՞մը թե՞ Ռուբենը), ապա հարցը կլինի. «Արա՞մը գնաց Երեւան:»:

« Երեւան գնաց Արամը՞

Եթե հարցը վերաբերում է գնալ-չգնալուն, ապա «Արամը գնա՞ց Երեւան:»:

«Արամը Երեւան գնա՞ց »

Եթե հարցը տեղի մասին է (Երեւա՞ն, թե՞ Արմավիր), ապա` «Արամը գնաց Երեւա՞ն:»:

«Արամը գնաց Երեւա՞ն:»

[CactuSoul]

Եթե մի քիչ խորանաս, կտեսնես, որ մենք, խոսակցականում, «Արա՞մը գնաց Երևան» ձևը լրիվ ուրիշ կերպ ենք արտաբերում:
Մասնավորապես, ինչպես նշեցի վերևում՝ «Արա՛մը գնաց Երևա՞ն»:

Ադամ, տես. եթե քո նշած տարբերակով ենք արտասանում, մի տեսակ բացասական բան ենք արտահայտում, կարծես՝ չէինք ուզում, որ Արամը գնար, այլ մեկ ուրիշի թեկնածությունն էինք ավելի նպատակահամար համարում: Իսկ երբ ասում ենք «Արա՞մը գնաց Երևան», ավելի շուտ պարզապես ճշտում ենք՝ Արամն էր, թե ուրիշ մեկը:
Իմ դիտարկումներով էսպես ա:

[Հայկօ]

Adam-ը ճիշտ ա ասում :

[Ariadna]

Adam-ը ճիշտ ա ասում :

Հա, ճիշտ ա, իրոք, հակառակ դեպքում մի տեսակ ախպարական ա ստավում Բայց դե գրավոր խոսքում ամեն դեպքում պետք ա ճիշտ տեղում դնել։

[Hda]

Հա, ճիշտ ա, իրոք, հակառակ դեպքում մի տեսակ ախպարական ա ստավում Բայց դե գրավոր խոսքում ամեն դեպքում պետք ա ճիշտ տեղում դնել։

Վռազ էրևում ա,որ լեզվաբան եք:Ականջ քորելու պատմությունն ա:Իմ առաջարկած տարբերակն,որ ամենաստույգ ու ոչ երկիմաստ է,ինչո՞վ դուրներդ չեկավ:

ախպարական-սա վրիպակ է ախպերակա՞ն

[Հայկօ]

Վռազ էրեվում ա,որ լեզվաբան եք:Ականջ քորելու պատմությունն ա:Իմ առաջարկած տարբերակն,որ ամենաստույգ ու ոչ երկիմաստ է,ինչո՞վ դուրներդ չեկավ:

ախպարական-սա վրիպակ է ախպերակա՞ն

Հրաչ ջան, քո ասածը ընդամենը հնարավոր տարբերակներից մեկն ա: Լեզուն շատ ավելի հարուստ ա, ու արտահայտչամիջոցների շատ ավելի լայն ընտրանի ա առաջարկում: Կոնկրետ հայերենն էդ առումով բավականին շահեկան դիրքում ա, որովհետև ճկուն շարադասություն ունի, ու բացի տրամաբանական շեշտից ու տարբեր լեզվական հնարքներից, հենց միայն շարադասությամբ հնարավոր ա ընդգծել նախադասության գրեթե ցանկացած անդամ: Քո ասածը էդ դեպքն ա: Օրինակ՝ հայերենում էսպիսի միտում կա. օժանդակ բայից / լծորդից առաջ դրված բառը իր վրա տրամաբանական շեշտ ա ստանում: «Արամը տուն ա մտնում (ոչ թե սրճարան)», «Արամն ա տուն մտնում (ոչ թե Վահիկը)», «Արամը տուն մտնում ա (ոչ թե հարբած ներս ա ընկնում ): Հարցական նախադասության դեպքը մի քիչ ուրիշ ա. տրամաբանական շեշտը կրում ա էն բառը, որը արտասանվում ա հարցական հնչերանգով՝ անկախ իր դիրքից (չնայած բառի դիրքն էստեղ էլ իր դերն ունի, բայց շատ չեմ ուզում խորանալ): Նույն ֆրանսերենը, օրինակ, հիմնականում էդ ճկունությունը չունի, փոխարենը բազմատեսակ ուրիշ կառույցներ ու կաղապարներ են օգտագործվում (mise en relief / mise en emphase-ները ): C’est moi qui suis le plus intelligent ici; Moi, je suis le plus intelligent ici (կներեք անկեղծ օրինակի համար ):

[you]

Ըստ ձեզ այս տարբերակներից որն է ճիշտ` եվրապատուհան - եվրոպատուհան, եվրոտեսիլ-եվրատեսիլ և նման այլ բառեր:

[Ռուֆուս]

Ըստ ձեզ այս տարբերակներից որն է ճիշտ` եվրապատուհան - եվրոպատուհան, եվրոտեսիլ-եվրատեսիլ և նման այլ բառեր:

միանշանակ «ա»-ովը: Հայերենում «ո» հոդակապ չկա

[you]

Ես էլ եմ ա-ի կողմնակից, բայց այդ դեպքում եվրոպա բառից վերցրած ենք լինում եվր-ը, որը իմ կարծիքով սխալ է, իսկ մյուս դեպքում ունենք եվրո վանկային հապավումը: