Զանազան լեզվական հարցեր

[Ուլուանա]

Ժող ջան, ուրեմն ամեն անգամ նյարդայնանում եմ, երբ տեսնում եմ ինչ որ տեղ, ենթանդրենք` ֆիզիկայի մասնագետի անվան կողքը գրավծ է "ֆիզիկոս": Բա ուր մնաց "ֆիզիկ" բառը: Եթե չեմ սխալվում, "ֆիզիկոս" կասեն էն մարդուն, ով ֆիզիկայի բնագավառում ինչ որ գյուտեր է արել: Իսկ սովորական ֆիզիկայի մասնագետին ասում են "ֆիզիկ": Նույնը "քիմիկոս" ու "քիմիկի" դեպքում:

Հա՞ որ: Բա մի քանի տեղ տեսել եմ ֆիզիկ, նույնիսկ քիմիայիս դասատունա ասել: Եսի՞մ
Լավ, սպասեք Ոլուանան գա, տեսնենք ինքն ինչ կասի

Հաստատում եմ Շինարարի ու Հայկօյի ասածները։ Ի դեպ, նույնիսկ եթե քո ասածի պես լիներ, ու «–ոս»–ով վերջացող ձևերը միայն գյուտարարների դեպքում կիրառվեին, ապա ռուսերենում էլ գյուտարարներին բնորոշելու համար պիտի լինեին էդ «–ոս»–ով ձևերը, չէ՞, բայց, ինչպես գիտենք, չկան։ Ամեն դեպքում հայերենում ճիշտը «քիմիկոս» և «ֆիզիկոս» ձևերն են, որոնք մասնագիտությունն են մատնանշում՝ անկախ տվյալ մարդկանց արած կամ չարած գյուտերից ու ձեռքբերումներից։ Համապատասխան կրթություն ստացած ցանկացած մարդ ֆիզիկոս ու քիմիկոս է համարվում։

Կարծում եմ՝ նույնը, ուղղակի՝ «ա»-երի փոխարեն «է»-երով :

[Tornado]

Ժող ջան անընդհատ նկատում եմ "ուս. տարի" կամ "ուս-տարի": Էդ զիբիլը ախր մի բառա, նույնիսկ շատ դասատուներ սխալ են գրում, քիչա մնում գնամ ճակատներին գրեմ, որ ամեն անգամ մակիաժ անելուց տեսնեն ու լավ հիշեն:

Ուլուա'նա, մենակ չասես էս անգամ էլ եմ սխալ ասում

[Նաիրուհի]

Ժող ջան անընդհատ նկատում եմ "ուս. տարի" կամ "ուս-տարի": Էդ զիբիլը ախր մի բառա, նույնիսկ շատ դասատուներ սխալ են գրում, քիչա մնում գնամ ճակատներին գրեմ, որ ամեն անգամ մակիաժ անելուց տեսնեն ու լավ հիշեն:

Ուլուա'նա, մենակ չասես էս անգամ էլ եմ սխալ ասում

Իրոք ուստարի-ն մի բառ է, ավելի ճիշտ՝ վանկաբառային հապավում, բայց ա՛յ մտքովս չէր անցել, որ Ուլուանայի մականվան շեշտը նախավերջին վանկի ձայնավորի վրա է դրվում

[Ուլուանա]

Ժող ջան անընդհատ նկատում եմ "ուս. տարի" կամ "ուս-տարի": Էդ զիբիլը ախր մի բառա, նույնիսկ շատ դասատուներ սխալ են գրում, քիչա մնում գնամ ճակատներին գրեմ, որ ամեն անգամ մակիաժ անելուց տեսնեն ու լավ հիշեն:

Ուլուա'նա, մենակ չասես էս անգամ էլ եմ սխալ ասում

Իրոք ուստարի-ն մի բառ է, ավելի ճիշտ՝ վանկաբառային հապավում, բայց ա՛յ մտքովս չէր անցել, որ Ուլուանայի մականվան շեշտը նախավերջին վանկի ձայնավորի վրա է դրվում

Հա, ուստարին միասին է գրվում։ Իսկ Ուլուանա անվան մեջ, հայերենի կանոնների համաձայն, շեշտն ընկնում է վերջին ձայնավորի վրա՝ Ուլուանա՛։

[Rammstein]

Հա, ուստարին միասին է գրվում։

Ես էլ չգիտեի: Բայց իմ կարծիքով չի կարելի ասել, թե «ուս. տարի» ձեւը սխալ է, որովհետեւ «ուստարի»-ի գոյությունը չի ժխտում չէ՞, որ «ուսումնական տարի»-ում կարելի է առաջին բառը կրճատ գրել:

[krunk Hayastani]

Մեր դեպքում «պատրաստվել» բայը տրական հոլովով դրված խնդիր է պահանջում՝ պատրաստվել ինչ-որ բան անելու (ոչ թե՝ պատրաստվել ինչ-որ բան անել):

Shnorhakalutyun parzabanman hamar. Isk ognel bay@ inch xndrarutyun uni? Goyakani het haskanali e "ognel mekin mi banum", isk derbay@ "Ognel mekin mi ban anel"? Karces lav chi.
Nereceq latinatar grelu hamar.

Մոդերատորական: Կարդացեք Ակումբի կանոնադրությունը։ Մասնավորապես ֆորումում արգելվում են լատիներեն տառերով հայերեն գրառումները: Եթե ինչ-որ պատճառով հայերեն մեքենագրելու հետ կապված դժվարություններ կան, ապա կարող եք օգտագործել ֆորումում ներդրված հայերեն մեքենագրման համակարգը, Տրանսլիտի ձևափոխիչը կամ կարդացեք «Ինչպե՞ս գրել հայերեն» թեման: Կամ էլ օգտվեք Փոխարկիչից։

[Tornado]

Ես էլ չգիտեի: Բայց իմ կարծիքով չի կարելի ասել, թե «ուս. տարի» ձեւը սխալ է, որովհետեւ «ուստարի»-ի գոյությունը չի ժխտում չէ՞, որ «ուսումնական տարի»-ում կարելի է առաջին բառը կրճատ գրել:

Չէ, չէ , մի ժամանակ էր քո ասած ձեւով էր գրվում, բայց հիմա արդեն գրվումա որպես մի բառ:

---------- Ավելացվել է՝ 21:37 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:27 ----------

Ժող ջան, ուրեմն ասեմ որ շատ բառեր կիրառվում են ոչ իրենց ճիշտ իմաստով: Ահավասիկ օրինակները.

1-ին. Հաճախ կարելի է լսել, որ մարդիկ ասում են ժամի տասը, պետք է կիրառել «ժամը տասը»:


2-րդ. Նաեւ հաճախ կարելի է լսել, որ մարդիկ սխալ են օգտագործում «միամիտ» բառը՝ այն դարձնելով մակբայ.
Այսպիսով՝ ոչ թե, միամիտ, այլ՝ պատահաբար, իհարկե՝ մասնանվոր դեպքերում, օրինակ երբ ասում են «Միամիտ կոտրեցի:» Պետք է ասել «Պատահաբար կոտրեցի:»

3-րդ.Շատերը «գոնե» բառը նույնպես սխալ են գործածում օր.՝ «Գոնե բարձրանայի երրորդ հարկ, բարձրացա հինգերորդ հարկ:» Պետք է ասել. «Փոխանակ բարձրանայի երրորդ հարկ, բարձրացա հինգերորդ հարկ: »

[Երկնային]

Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…

հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում…

[Tornado]

Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…



հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում…

Իմ գեղեցկուհի', բանիմա'ց, ջանասե'ր հրեշտակ…

[Երկնային]

Իմ գեղեցկուհի', բանիմա'ց, ջանասե'ր հրեշտակ…

հա, ես էլ իրան տենց ասեցի, բայց մտածում եմ շատ չի՞ արհեստական…

[Tornado]

հա, ես էլ իրան տենց ասեցի, բայց մտածում եմ շատ չի՞ արհեստական…

Էդպես ավելի լավա հնչում, բայց երեւի «Իմ»-ի վրա լինի:

[Էլիզե]

Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ
հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում…

Իսկ ինձ թվում է` շեշտադրումը կախված է ինտոնացիայից /Ի(')մ գեղեցկուհի('), բանիմա(')ց, ջանասե(')ր հրեշտա(')կ....

[Շինարար]

Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…

հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում…

Ինչքան ես գիտեմ՝ կոչականին նախորդող բառի վրա, փորձիր կարդալ, ինձ թվում ա՝ բնական ա ստացվում

[Մանուլ]

Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…

հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում…

Իմ գեղեցկուհի՛, բանիմաց, ջանասեր հրեշտա՛կ…

Կոչականները «գեղեցկուհի»-ն ու «հրեշտակ»-ն են, կարծում եմ՝ շեշտը դրանց վրա պիտի դրվի :

[Tornado]

Իմ գեղեցկուհի՛, բանիմաց, ջանասեր հրեշտա՛կ…

Կոչականները «գեղեցկուհի»-ն ու «հրեշտակ»-ն են, կարծում եմ՝ շեշտը դրանց վրա պիտի դրվի :

Բայց <բանիմացի> ու <ջանասերի> վրա էլ շեշտեր կան: