Մի հարց ունեմ Ակումբի լեզվաբաններին (կամ լեզվից տեղյակ մարդկանց):
«Հետգրություն» (կամ պարզապես «Հ.Գ») ասվածի օգտագործումը ո՞ր դեպքերում է համարվում ճիշտ:
Արդյո՞ք ակումբում այն չի չարաշահվում:
Բազմաթիվ գրառումներ կան, որոնցում իմ կարծիքով անտեղի օգտագործած ա «Հ.Գ.»-ն:
Լեզվաբան չեմ, բայց կարծում եմ, որ լեզվաբանությունը չի, որ պետք է կարգավորի Հ.Գ.-ի կիրառումը, այլ գրողն՝ իր զգացողությամբ:
հ.գ. Ինքս հաճախ եմ կիրառում, կամ այն ժամանակ, երբ գրառումը պրծել եմ ու հետադարձ ինչ-որ մի բանի անդրադառնալ եմ ուզում, կամ երբ այդ խոսքն ուզում եմ առանձնացնեմ, կամ երբ բուն գրառման հետ այդքան էլ կապ չունի վերջին միտքը, ու բազմաթիվ ուրիշ դեպքերում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Աթեիստ (14.08.2014)
Ինձ թվում ա՝ միշտ էլ չարաշահվում ա: Գուցե սխալ եմ, բայց հետգրությունն արդարացված էր թղթի վրա արվող գրառումներում, նամակներում, երբ արդեն ստորագրել ես, բայց էլի բան ես հիշում, ստրոագրությունից հետո ավելացնում, իսկ հիմա միշտ էլ կարելի ա տեսքտի ցանկացած կետում ավելացնել: Ավելի շատ թիթիզության ենք տուրք տալիս էլի հիմա:
Համաձայն եմ, որ լեզվաբանությունը չէ, որ պիտի կարգավորի դա: Հարցս ուղղված էր լեզվաբաններին, որպեսզի ավելի մասնագիտական պատասխան ստանամ, այլ ոչ թե սիրողական կամ սուբյեկտիվ:
Ըստ իս Հ.Գ.-ի կիրառությունը ավելի արդիական է եղել էն ժամանակներում, երբ գրավոր (թղթի վրա) նամակներն են տարածված եղել: Թղթի վրա նամակի դեպքում հնարավոր են դեպքեր, երբ նամակը գրելուց հետո կարիք կլինի ինչ-որ բան ավելացնել, և որպեսզի նորից նամակը չարտագրվի ու չփոխվի տեքսը, ավելի հարմար է Հ.Գ.-ի տեսքով գրել:
Էլեկտրոնային նամակի դեպքում էլ, կարծում եմ, քիչ չեն դեպքերը, երբ հարմար է Հ.Գ. կիրառել (օրինակ՝ տեքստը ծավալուն է ու որևէ միտք ավելացնելը ենթադրում է տեքստի էական փոփոխություն, կամ ավելացվող միտքը այնքան էլ կապ չունի բուն տեքստի հետ և այլն):
Բայց օրինակ չեմ հասկանում էն դեպքերը, երբ երկու-երեք նախատասությամբ տեքստին Հ.Գ կա ավելացված, երբ հանգիստ կարելի էր տեքստը վերաշարադրել, կամ մի երկու բառ փոխել:
Վերջին խմբագրող՝ Լեո: 14.08.2014, 14:26:
Համաձայն եմ, որ ցանկացած դեպքում կարելի է յոլա գնալ առանց հ.գ.-ների, այդ թվում վերախմբագրելով կամ վերաշարադրելով արդեն գրածը:
Բայց էդ ուղղությամբ գնալուց պետք է փաստեմ, որ շատ դեպքերում վերախմբագրել կամ վերաշարադրելուց կարելի է օրինակ գրառումն ավելի լակոնիկ դարձնել, ավելի ինֆորմատիվ դարձնել, վերացնել հուզական պահերն ու լիքը ուրիշ բաներ անել:
Թղթով նամակ գրելուց էլ կարելի էր այլ ձևեր գտնել: Եթե երկար նամակները բարդ է արտագրելը (բարդ՝ ժամանակատարի իմաստով), ապա կարճ նամակներում ինչ-որ բան ավելացնելիս կարելի էր արագ արտագրել: Վստահ եմ, որ շատ դեպքերում նամակագրին ոչ նյութածախսը, ոչ էլ ժամանակի ծախսը խոչընդոտ չէր դրա համար: Բայց անում էին հ.գ.-ով, որովհետև էդպես ավելի արագ էր, շատ դեպքերում նաև ավելի ինֆորմատիվ:
Ես մի քանի դեպք նշեցի, թե ինչու եմ հ.գ. օգտագործում, կարող եմ նաև ծավալվել այդ թեմայով, բայց չեմ կարծում իմաստ ունի: Ընդամենը ուզում եմ ուշադրություն հրավիրել նրա վրա, որ հ.գ. կիրառումը շատ հաճախ ոչ միայն ժամանակ է խնայում, այլ ասելիքն ավելի լավ է բաժանում մասերի, հետևաբար ինֆորմատիվ դարձնում, ուշադրություն հրավիրում կոնկրետ բաների վրա, կամ էլ որոշ դեպքերում հակառակը, ոչ այնքան կարևոր մասը ընդհանուրից առանձնացնում:
Հ.Գ. Կեցցե՛ Հ.Գ-ն![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Որպես նաև լեզվաբանական կրթություն ունեցող մեկը կարող եմ ասել, որ սա լեզվաբանության հետ կապ չունի: Որ շատ խորանանք, գուցե սոցիոլեզվաբանական հարց սարքենք, բայց ամեն դեպքում Հ.Գ.-ի մասին ճիշտ ու սխալ չկա, ով որտեղ ուզում, էնտեղ էլ գործածում է:
Անձամբ ես գործածում եմ, երբ նամակի բովանդակության հետ կապ չունեցող որևէ բան պիտի ասեմ: Իմ շրջապատում էլ են նույն պատճառով հիմնականում գործածում: Կարող եմ օրինակ բերել ամենաթարմ դեպքը. շեֆս, կոլեգաս ու ես ընդհանուր նամակագրության մեջ բան ենք քննարկում կոնկրետ անձի հետ համագործակցելու մասին, կոլեգաս երկար-բարակ տեքստ ա գրում համագործակցության թեմայով, հետո Հ.Գ.-ով առաջարկում թիմի հանդիպումների օրը փոխել: Տվյալ դեպքում, կարծում եմ, ժամանակ ա խնայվում նաև էն առումով, որ չես նստում, մյուս թեմայի համար երկրորդ նամակ գրում, խցկում ես մեկի մեջ:
Իսկ ես (c)-ի մասին եմ ուզում հարցնել: Դա նույն copyright-ը չի՞: Լսել եմ, որ այն կրում է հետևյալ իմաստը, «բացի հեղինակից՝ որևէ մեկը իրավունք չունի այս խոսքը, կամ ասույթը գործածել» հեղինակային իրավունքների պաշտպանություն ա է՛լի: Բայց ակումբում սովորաբար հենց (c)-ն ենք օգտագործում, երբ որևէ լավ խոսքի մեջբերում ենք անում, դա էլ հեղինակային իրավունքների պաշտպանության մեկ այլ տարբերակ ա՞:![]()
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Սմոքի ջան, ©-քոփիռայթի նշանը մեզանում բազմիցս օգտագործվելով՝ պայմանականորեն մի քիչ այլ երանգ ա ստացել: Եթե հեղինակային իրավունքի հետ կապված հարցերում դա լուրջ իրավաբանական դեր ա խաղում, ապա մեզանում (կոնկրետ ակումբի օրինակով ասեմ, չնայած շատ այլ միջավայրերում էլ ա նույն երանգով օգտագործվում) դրա կիրառությունը պայմանական ա: Այսինքն՝ էսինչ միտքն էսինչ մարդունն ա. հղում ա կատարվում խոսքի հեղինակին:
Բայց ի տարբերություն իսկական քոփիռայթի, էս դեպքում խախտողին ոչ մի պատասխանատվություն չի սպառնում:![]()
_Հրաչ_ (17.08.2014)
Հարգելի լեզվաբաններ, ինձ անհրաժեշտ է գրել ամիսների հայերեն անվանումները՝ ընդունված /գրագետ/ կրճատումներով (օրինակ՝ հունիս-երևի՝ հուն.):
Կարո՞ղ եք օգնել:
Նախապես շնորհակալություն
Չգիտեմ, թե ինչքանով է ընդունված (տարածված), բայց տարբերակներից մեկը սա ա.
հնվ
փտր
մար
ապր
մայ
հնս
հլս
օգս
սեպ
հոկ
նոյ
դեկ
Բավական տգեղ ա իրականում, բայց քանի որ հունվարի ու հունիսի առաջին երեք տառերը նույնն են, դրանք էս տարբերակում դառնում հնվ ու հնս, որ «հուն» տեսնելուց չմտածես, թե հատկապես որ մեկն ա: Իրենց հերթին սրանք բերել են հլս ու օգս տարբերակներին:
Բայց կրկնեմ, որ վստահ չեմ, որ տարածված տարբերակ է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ripsim (10.09.2014)
Նայեցի Ջավա լեզվով ծրագրավորման համար ամենատարածված ICU4J գրադարանում, որը վերցնում ա տվյալները չգիտեմ որտեղից բայց ամենավստահելի աղբյուրն ա լոկալիզացիայի համար։
Ըստ իրենց այսպես ա՝
Հնվ
Փտվ
Մրտ
Ապր
Մյս
Հնս
Հլս
Օգս
Սեպ
Հոկ
Նոյ
Դեկ
Խնդրում եմ ասեք՝ հետևյալ տարբերակներից ո՞րն է ճիշտ.
1) ԱՄՆ-ը հայտարարել է:
2) ԱՄՆ-ը հայտարարել են:
Ըստ իս երկրորդը սխալ է ու նյարդայնացնող (համենայն դեպս ինձ):
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ