Այսօր գիշեր տեղացած ձյունը քարկոծեց գարնամուտի իմ առաջին հույսերը:Քարկոծեց այնպես, ինչպես ճակատագիրն է ամեն անգամ քարկոծում քեզ տեսնելու իմ ամենօրյա ցանկությունը:
Այսօր գրիչս առաջին անգամ դիպավ տետրակիս թղթին , այն ժամանակ, երբ դու քո երգեցիկ քայլվածքով անցար կողքովս:Քո անցնելուց հետո օդը մի աննշան տատանվեց:Տատանվեց այնքան թույլ, որ սեղանիս վրայի և ոչ մի փոշու բյուրեղիկ իր տեղը չփոխեց:Բայց սիրտս, որ մինչև քեզ տեսնելը նմանվել էր այդ բյուրեղիկներից մեկին, փոթորկվեց ու ինձ թվաց, թե ուր որ է դուրս կգա մարմնիցս ու կվազի քո ետևից:
Դու հիմա նստած ես ինձնից հինգ-վեց քայլ հեռու.այդքան հեռու...
Կանցնի մի քանի րոպե, և ես նորից քեզ կճանապարհեմ մինչև մետրոյի կայարանը ու դու կգնաս:
Ճանպարհին դու կպատմես քո կյանքից, քո գործերից, կծիծաղես կամ կլռես,բայց ես քեզ չեմ լսի:Չեմ լսի, որովհետև ամբողջ ճանապարհին կանիծեմ գնացքը. այն գնացքը, որ քեզ նորից պիտի տանի ինձնից:
Ես ձմեռը չեմ սիրում ու տարբեր մարդկանց տարբեր մարդկանց տարբեր պատճառներ եմ բերում այն չսիրելու, բայց երբ դու ինձ հարցնես, ես կասեմ, որ կսիրեի ձմեռը,այնպես ինչպես քեզ, եթե հնարավոր լիներ իմ սիրտը փոշիացնել ու ձուլել ձյան փաթիլներին:Իսկ եթե աչքերիցս պատասխանը չկարդաս, ես քեզ կասեմ, որ այդ ժամանակ սիրտս մաս-մաս կանցնի վարսերիդ մոտով ու գուցե մի փաթիլ կխառնվի մազերիդ, կհալվի, ու դու միշտ քեզ հետ կկրես իմ սրտի մի կտորը:
Մեջբերել
Բյուրակն-ի խոսքերից
Էջանիշներ