Շնորհավորում ենք P.S.-ին

[Դեկադա]

Շնորհավորում եմ.

[Ariadna]

P.S. ջան, շնորհավորում եմ

[Ձայնալար]

Իա՛, կոլեգա ջա՞ն

P.S. ջան շնորհավորում եմ ծնունդդ, հաջողություն եմ ցանկանում գործերիդ, ցանկանում եմ, որ երբ վերադառնաս հայաստան, այն ավելի լավը լինի, քան այն ժամանակ, երբ գնացիր, ու դու էլ քո ստացած գիտելիքները արդյունավետ օգտագործես ի նպաստ մեր երկրի: Մի խոսքով երջանիկ եղիր:

[Կարեն ջան]

Միանում եմ շնորհավորանքներին :-)

[Tig]

Շնորհավոր

[Second Chance]

Շնորհավորում եմ, երջանկություն եմ մաղթում

[Artgeo]

Շնորհավորում եմ

[Երվանդ]

Շնորհավորում եմ P.S. ջան, քեզ առողջություն, գործերինել հաջողություն

[BOBO]

Շնորհավոր

[Լէգնա]

Իմ բարբաջման հավատարիմ Հ.Գ ջաան,
շնորհավորում եմ

[Undina]

P.S. ջան, շնորհավոր քո ծնունդը
Քեզ ցանկանում մեծ ու իրական սեր, ամենակարևորը փոխադարձ

[Armeno]

Շնորհավոր

[Selene]

Շնորհավորում եմ
Քեզ գործնական ու անձնական հաջողություններ եմ մաղթում

[Malu]

Շնորհավոր
Սա քո օրն է, վայելիր այն մինչև վերջին կաթիլը

[P.S.]

Էսօր ամենամոտ ընկերս զանգեց Վաշինգտոնից ու շնորհավորելու փոխարեն հարցրեց.

– Ապեր, կարող ես բացատրել, խի են մարդիկ, երբ քո հետ ծանոթանում են, սկսում են քեզ չսիրել, վատ վերաբերվել, մտածել, որ դու ցինիկ ես, մեծամիտ...հետո մի քանի ամիս է պահանջվում, որ քեզ ճանաչեն...

Անկեղծ ասած էդ մասին չէի մտածել, բայց երկար մտածելուց հետո հասկացա, որ մարդկանց հետ ծանոթանալիս ես դրսևորում եմ իմ ամենավատ հատկանիշները ու եթե դեռ ունակ են ինձ հանդուրժելու, սկսում եմ ինձ «մարդանման» պահել։

Կարդալով էսօրվա շնորհավորանքները, հարց առաջացավ՝ ինչու են այստեղ ինձ լավ վերաբերում։ Հավանաբար այն պատճառով, որ այստեղ ոչ–ոք ոչ մեկից ոչինիչ չի ակնակալում՝ ոչ լավ, ոչ էլ վատ վարք, ոչ խելացի միտք ու ոչ էլ աշխարհընկալման բանաձև։ Հենց դա է այս ակումբի հմայքը ու այստեղ մնալու իմ հիմնական առիթը։

Շատ ուրախ եմ, որ այս վիրտուալ համայնքի մի մասնիկ եմ, որտեղ գիտեմ շատերին, բայց երբեք որևէ մեկին չեմ հանդիպել անձամբ։ Շատ շնորհակալ եմ բոլոր շնորհավորանքների համար ու հատկապես այն շնորհավորանքների, որ Հայաստանից են։

Հուսով եմ շուտով կհանդիպենք ու առիթ կունենամ ինձ «դրսևորելու»։ Մի բան կարող եմ խոստանալ՝ սիրում եմ խմել ու կենացներ ասել, վերջում երգել ու սկսել անծանոթների հետ ծանոթանալ....Իսկական, դասական հարբեցողի պես։

Մի խոսքով, այս տարին շաաաատ հետաքրքիր է լինելու...
Որպես հոբելյան, թույլ տվեք այսքանով սահմանափակվել ու անցնել իմ հիմնական գործին....չէ, Ձայնալար ախպեր ջան, խոսքը մոդերատորության մասին չէ,....այլ խմելու...

Այս առիթով առաջարկում եմ խմել թեքիլլա(կամ օղի ), իսկ առավոտյան կարդալ Սերգեյ Դովլատով...Արա, շատ լավ գրող է՝ կարծես ցինիկ– հարբեցող– ինտելեկտուալների գաղափարախոսը լինի...

Ի զեն....