Անվերնագիր

**Angelina** · 14.11.2006, 15:15

Artgeo-ի խոսքերից

Բոլորին շնորհակալություն կարծքների համար

Դավ... Մենք իրար հասկացանք

Ի դեպ վերնագիրը որոշել եմ թողնել «Անվերնագիր»... Պատճառներ ունեմ։

Եթե ուզում ես իմանալ, ճիշտ էլ արել ես, այդպես ավելի հետաքրքիր է:

**kiki** · 15.11.2006, 00:06

ես չգիտեի որ մի հատ անվերնագիր էլ կա այստեղ ...

**Dayana** · 28.08.2008, 00:04

Արթ վատն էր

գիշերվա կեսին հիմար դեմքով նստած նայում եմ էկրանին, ու ինչ-որ նոմալ բան գրելու, կամ գոնե լացելու փոխարեն հիմարացած նայում եմ էկրանին

կներես, գրակն ոճ, խոսի ու=, ոչինչ չզգացի

**Սերխիո** · 28.08.2008, 21:38

Արթուր ջան , որ կարդում էի մի պահ ծիծաղից թուլացել էի , ախր կային բառեր ,որոնց չէի սպասում ու հռհռոցս դրել էի , բայց վերջը ահավոր էր …

**Ռուֆուս** · 28.08.2008, 21:45

Լավը չէր

**Կաթիլ** · 28.08.2008, 22:13

Կոմպլեքսավորված, կամքի ուժից զուրկ, ոչնչի համար չպայքարող «երևույթ» էր էդ մարդը... զարմանում եմ, ո՞նց էդքան ուժ գտավ իր մեջ ու կախվեց

:

**Dayana** · 28.08.2008, 22:17

Կաթիլ-ի խոսքերից

Կոմպլեքսավորված, կամքի ուժից զուրկ, ոչնչի համար չպայքարող «երևույթ» էր էդ մարդը... զարմանում եմ, ո՞նց էդքան ուժ գտավ իր մեջ ու կախվեց

:

Կներես Կաթիլ ջան ՝ պրի վսյոմ ուվա=ենիի կ տեբե պիտի ասեմ, որ էս մարդը թուլակամ չէր, ուղղակի զզված էր

ես իրան լրիվ հասկանում եմ, ու էն, որ ինքը սրիկայաբար վարվեց աղջկա հետ, երևի սպասելի էր ....

Հ.Գ. Իսկ գործն իսկապես լավն է, եկեք ընդունենք, որ Արթուրը լավ է ներկայացրել կյանքից զզված հերոսին, նրա երևի թե միակ սրիկայությունն ու դրան համար=եք ինքնասպանությունը

**ivy** · 28.08.2008, 22:28

Ես էլ կարդացի։
Իմ կարծիքով ամբողջ գործը սիմվոլիկա էր։ Թեև նկարագրված են ռեալ տեսարաններ, բայց ինձ թվում է՝ թաքնված իմաստ ունեն դրանք։

Սկզբում առանց ենթատեքս փնտրելու էլ երևում է, որ մարդն իրեն «Սպիտակ ագռավ» է զգում, չի գտնում իր տեղը։ Նկարագրված մի քանի տեսարաններ, հատկապես՝ երթուղայինի տգեղ հրմշտոցները, ցույց են տալիս, թե ինչպես է Գագոն աշխատում է հետ մնալ «ամբոխային ապականությունից». ամեն անգամ մոտենում է՝ որպես դրա մի մասը դառնալ, «ընդունվելու» անհաջող փորձ... բայց առանց մասնակից լինելու հեռանում, որովհետև, այնուամենայնիվ, չի կարող ձուլվել այդ ճահճին, իրենը չի դա...

Պոռնիկի հետ տեսարանը ցույց է տալիս, թե ինչպես մարդը այնումանայնիվ քայլ է անում՝ «միանալու կեղտին», բայց քթին բռունցք է ստանում։ Ու սա հետաքրքիր պահ է, քանի որ դրանից առաջ միայն երևում է այն, որ Գագոն ինքը չի ուզում լինել տգեղ իրականության մասնիկը, իսկ այստեղ փորձում է դա անել... ու ի՞նչ, իրեն պարզ ցույց են տալիս, որ դա իր տեղը չի. ապականություն իրենը չի։ Վերջնական մերժում տգեղ աշխարհի կողմից։ Եվ ի՞նչ է անում մարդը, ով մերժված է կեղտի մեջ լողացող իրականությունից։ Իր իսկ ձեռքով ոչնչացնում է այն միակ մաքուրը, որ դեռ տեսնում է շուրջը։ Ու դա էլ հենց իր անձի վերջնական վախճանն է։ Իսկ տղա երեխայի ծնունդն իմ կարծիքով միայն գալիս է մատնանշելու, որ Գագոյի պատմությունը կրկնվելու է...

Գործը ամբողջական է, իմաստալից։ Կարող եմ հասկանալ, թե ինչու է հեղինակը գրել այն։ Եվ հույս ունեմ, որ նկարագրված հոգեվիճակը քչերին է ծանոթ։

**Բարեկամ** · 28.08.2008, 23:14

Էրեխեք, որ ասում եք վատն ա, ի՞նչն ա վատը: Թողած զգացողություննե՞րը: Ուրեմն հաջողված ա: Ես էս շուտ էի կարդացել, երևի մի երկու տարի առաջ, ու լավ տպավորվել էր: Հիմա ցանկություն չունեմ վերընթերցելու, բայց ոչ մի ֆանտաստիկ բան չկա էս պատմության մեջ: Զարգացման հնարավոր ընթացքով: Ուղղակի երբ որ հեղինակը մտովի էդ ընթացքը անց ա կացնում, էդ կարող ա կանխարգելում ա, բայց մյուս կողմից էլ կարող ա և հակառակը՝ ներշնչում ա ու հւոշում: Բարդ ա, մի խոսքով…