Բայց չէ՞ որ հնարավոր է, որ սիրահարված <սիրտը> չնկատի կամ էլ չուզենա նկատել վատ կամ անցանկալի հատկությունները...Սերխիո-ի խոսքերից
Re. Սրտի՞ թե՞ ուղեղի թելադրանք
Բայց չէ՞ որ հնարավոր է, որ սիրահարված <սիրտը> չնկատի կամ էլ չուզենա նկատել վատ կամ անցանկալի հատկությունները...
բայց դու էս գրել ,որ վերլուծել ու նկատել է արդեն վատ հատկությունները :
Իսկ ընդհանրապես իմ ասածը այն է, որ սրտին լսելու դեպքում ,ինչ-որ չափով գոնե լավի հույս կա ,ոչ թե կտրականապես վերջ է
Երբ սենց գրեցիր իմ մոտ էլ հույս առաջացավ...Իսկ ընդհանրապես իմ ասածը այն է, որ սրտին լսելու դեպքում ,ինչ-որ չափով գոնե լավի հույս կա ,ոչ թե կտրականապես վերջ է
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 06.03.2008, 11:35:
Мы всегда ценим то,чего мы добиваемся сами,своими силами...!
եթե չեմ սխալվում, սենց թեմա արդեն կա…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Ամեն դեպքում գերադասում եմ նախապատվությունը տալ սրտի թելադրանքին, որովհետև տարիների հետ այսպես թե այնպես ավելի շատ սկելու ենք ուղեղով մտածել՝ հաշվի չառնելով սրտի թելադրանքը:
Ու եթե նույնիսկ սիրտը սխալ բան է թելադրում, թող այդպես լինի: Գոնե կիմնաս, որ սիրել ես ամբողջ սրտով ու հետո էլ կհասկանաս, որ իմաստացել ես ու կյանքի փորձ ես ձեռք բերել:
Իսկ ո՞վ ասաց, որ կյանքն անսխալ պիտի ապրել: Միևնույն է՝ մարդ Ի՛Ր սխալների վրա է սվորում…
Let`s break the rules, ignore society...
Նիկեա (17.04.2013)
Սրտուղեղ
Blessed the poison which brings the end
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ