Երբ ուզում ես փոխվել 170°-ով...
Երևի շատերի կյանքում է եղել մի պահ, երբ ասել են «Բավ է» ու ցանություն է առաջացել 170°-ով փոխել ու փոխվել։ Ինձ մոտ հիմա այդ ժամանակն է։
Ի՞նչ խորհուրդներ կտաք այն մարդկանց, ովքեր նոր են այդ վիճակին հասել։ Ո՞րն է ավելի լավ, միանգամից ամեն ինչ փոխել, թե՞ կամաց-կամաց։ Միգուցե մի փոքր պատմեք ձեր փորձից։
170 չէ բայց մի 120 աստիճանով եսել եմ հիմա ուզում փոխվեմ ու կարծում եմ հնարավոր է եթե միանգամից անես, թե չի ստացվի, ես մի քանի անգամ փորձել եմ քո ասածով աստիճանաբար ու չի ստացվել, տեսնեմ միանգամիցը կստացվի` թե թքելու եմ վերջնական
Հա, ճիշտ ա ասում Արթուրը: Ասեք, որ ես էլ ձեր խորհուրդին հետևեմ
Միանում եմ խորհուրդի սպասողներին։
Բայց արդեն մի տարուց ավել կլինի ո՛չ միանգամից է ստացվում մոտս, ո՛չ էլ՝ կամաց–կամաց։ Աչքիս անհույս կորած մարդ եմ։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Խորհուրդներ տալու մեծ վարպետ չեմ, բայց երևի թե նախ արժի հասկանալ, թե ինչն է այդ առաջացած վիճակի պատճառը: «Բավ է»-ն ասում է, որ ինչ-որ բանից հոգնել ենք, լավ կլինի հասկանալ, թե կոնկրետ ինչից՝ գուցե տվյալ սոցիալական միջավայրի՞ց, մեր ներկայիս աշխատանքի՞ց, որոշ հարաբերությունների՞ց, ինքներս մեզնի՞ց, թե՞ ուրիշ մի բանից: Երբ պարզ դառնան պատճառները, ավելի հեշտ կլինի մտածել, «ինչպես» փոխելու մասին: Թե չէ փոխելն ինքնին նպատակ չի կարող լինել, նպատակը պիտի լինի «ինչի համարն» ու «ինչպեսը» , այլապես կարելի է ուղղակի գնալ պլաստիկ վիրահատության. բոլոր 170 աստիճաններն ապահովված կլինեն:
Երբ պարզ դառնա, թե կոնկրետ ինչ ու ինչու ենք ուզում փոխել, կարելի է «հեղափոխական քայլերի» պլան ստեղծել ու շարժվել դրանով դեպի մեծ փոփոխությունները՝ հուսալով, որ մեր հեղափոխությամբ ևս հազար հոգու կյանք չենք փոխելու:
Արշակի փոխվել չստացվելը լրիվ բնական է ու նորմալ:
Եթե նորմալ ու սկզբունքային մարդ ես, ապա անհնարին է փոխել քո կայացած սկզբունքները:
Ավելի լավ է մտածել փոխել այն միջավայրը, որտեղ այդ սկզբունքները արտահայտվելու հնարավորություն ունեն:
Այսինքն խորհուրդս այն է, որ ոչ թե պետք է փոխել ինքտ քեզ /անհնարին խնդիր/, այլ փոխել միջավայրը:
Իսկ որպես վերջին տարբերակ, երբ ոչ սկզբունքերդ ես կարողանում փոխել, ոչ միջավայրդ, կարելի է ուղղակի փոխել ամեն ինչի հանդեպ վերաբերմունքդ. գոնե ավելի հեշտ կլինի ապրել:
Կարծում եմ՝ ամենադժվար ու ամենաճիշտ տարբերակն է:Իսկ որպես վերջին տարբերակ, երբ ոչ սկզբունքերդ ես կարողանում փոխել, ոչ միջավայրդ, կարելի է ուղղակի փոխել ամեն ինչի հանդեպ վերաբերմունքդ. գոնե ավելի հեշտ կլինի ապրել:
Իսկ ես ուզում եմ փոխվել 360 աստիճանով
Բայց մենակ չհասկացա ինչու հենց 170 աստիճան
Կամաց-կամաց ավելի ցանկալի և արդյունավետ է, քանի որ մեկից նորին սովորելը դժվար է, առասվել ևս, երբ կողքից խանգառող ասպեկտներ էլ են լինում:
Կաևորը ինչից ուզում ես ազատվելն է, իսկապես ընդունես, որ պիտի ազատվես… Խորհուրդները չեն օգնում, եթե մեջդ չնչին կասկած կա կամ հետ կանգնելու մտքեր, կամ այդ ոճի ամեն ինչ:
Մի խոսքով հեշտ չի, առավել ևս, երբ քո հոգու մասնիկներն ես փոխում, հեշտ չի, երբ կողքից ուրիշ ձև են ընդումում այդ փոփոխությունները, հեշտ չի, քանի որ մենակ ես ու երևի թե միայն դու 100 տոկոսով կիմանաս քո մեջի կուտակված պատճառները այդ ամենի հանդեպ:
ՄԻ խոսքով բոլորին հաջողություն
Հույսով եմ հասկանալի էին ասածներս, մի քիչ խառն էր
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Մի քանի տարի է` շատ ու շատ ինքնախոստումներս ոչ մի արդյունք չէին տալիս... մի քանի օր լինում էի էնպիսին, ինչպիսին ուզում էի, հետո ամեն ինչ ետ էր շրջվում... Նույնիսկ 4 տարի առաջ "Իմ կյանքի պլանն" էի կազմել` մոտ 10 կետով, թե ինչ եմ ուզում փոխել իմ մեջ, ամեն տարի կարդում էի ու հասկանում, որ ոչ մի առաջընթաց չկա...
Անցած տարի մի քանի օրով մեկնել էի երկրից... Աշխատանքա-ժամանցային գործերով... Շատ ուրախ ժամանակ էի անցկացնում, շատ լավ միջավայրում, բայց էլի մի բան էն չէր... ինքնավստահությու՞ն չկար, թե ի՞նչ... Կանգնեցի հայելու դիմաց ու կյանքումս առաջին անգամ ինքս ինձ հետ խոսեցի... Ինքս ինձ ասացի, որ կմեծանամ, կփոխվեմ... Իսկապես խոսում էի... Բայց դե ոչ մի նշանակալի փոփոխություն չզգացի... Վերադարձանք Հայաստան ու... չեք պատկերացնի... տարբեր մարդիկ, տարբեր վայրերում զարմաքով նկատում էին, որ շատ մեծացել եմԻրենց խոսքերն էլ երևի օգնեցին, ու լիքը բան նախորդ տարվա ընթացքում ինձ մոտ փոխվեց դեպի լավը` ինքնազգացողությունս, ինքնագնահատականս, ավելի հաստատուն սկսեցի քայլել... ու հիմա, եթե բացեմ էդ "Իմ կյանքի պլանը" (վաղուց ժամանակն է վերակարդալ, բայց դե հիշում եմ ինչ էի գրել), համոզված եմ, որ շատ կետերի կողքին կարող եմ դնել + նշանը
Մի խոսքով, ես երբեք չէի հավատում, մինչև սեփական մաշկիս վրա զգացի... նայեք հայելու մեջ փայլող ձեր աչքերին, ժպտացեք ձեզ ու հավատալով ձեր ասածին` խոսեք ձեր արտացոլանքի հետ, համոզեք նրան, որ ճիշտ եք...
Հույս ունեմ` կօգնի
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Արթ, կարողա քաղաքական հայացքներիդ մասին ա, հիմա ուզում ես Հ1 նայել ու Սերժոին ընտրելArtgeo-ի խոսքերից
ճիշտն ասած՝ ինձ մոտ ստացվել է փոխվել (աստիճանային առումով չեմ կարող նշել, թե կոնկրետ որքանով, բայց՝ բավականաչափ շատ)
երկար ժամանակ պահանջվեց, որպեսզի զրկեմ ինձ նրանցից, ինչ, իմ կարծիքով, ինձ մոտ ավելորդ էր (որոշակի սովորություններ, որոշակի հայացքներ, որոշակի հետաքրքրություններ, շուտ բռնկվել և այլն և այլն)
և նույնքան երկար ժամանակ էլ պահանջվեց, որպեսզի ձեռք բերեմ շատ բաներ, ինչ, իմ կարծիքով, լավ կլիներ, որ ունենայի
ինչպես արդեն վերը նշվեց՝ պետք չէ փոխել ԲՈԼՈՐ հայացքները ամեն ինչի ու ամենի նկատմամբ
սա թե՛ սխալ է, թե՛ ընդհանրապես բացսական երևույթ (քանզի կասկածում եմ, թե քո ԱՄԵՆ ԻՆՉ-ին ես ուզում «բավ» ասել)
ինչ վերաբերում է միջավայրը փոխելուն՝ ես սա արեցի հարկադրաբար
սկսեցի ապրել մի հասարակարգում, ուր մարդիկ նման էին ինձ համար սովորական մարդկանց միայն արտաքնապես.. իսկ մնացած բոլոր հանգամանքներում, կարող եմ վստահաբար ասել, որ տվյալ միջավայրը՝ Հայաստանյան միջավայրի հետ համեմատ (ընդհանրապես «խորհրդային» միջավայրի հետ համեմատ)՝ բոլորովին մի այլ մոլորակ կարելի է կոչել
բավականին շատ բացսական երևույթների հետ նկատվեց նաև առաջընթաց՝ առաջին հերթին շատ ու շատ ավելի ինքնուրույն դառնալու ու դժվարությունները միայնակ հաղթահարելուն սովորելու գործընթացում
թե ընտրես այս տարբերակը, սեփական օրինակից խորհուրդ կտամ, որ պետք չի մոռանալ քեզ ու քո անցյալը ու կուրորեն մերվել շրջակա միջավայրին.. պետք է պատրաստ լինել դիմակայելու ու ո՛չ թե գտնելու քո տեղը այդտեղ (քանի որ այն ուղղակի գոյություն ունենալ չի կարող), այլ՝ ստեղծելու քո տեղն այդտեղ
չափազանց դժվար մի գործընթաց, բայց եթե հանկարծ ստացվի՝ կարելի է շատ երկար վայելել տնկած ծառի պտուղները
իսկ գլոբալ իմաստով.. եթե դեռ ամուսնացած չես և/կամ չես աշխատում (աշխատանք չունես/սիրած աշխատանք չունես) - գուցե ժամանակն է սկսել կյանքը փոխել հենց ա՞յս կետից
հ.գ. միանում եմ Բյուրակնի զարմանքին, թե ինչո՞ւ հենց 170աստիճանով..
Վերջին խմբագրող՝ Գաղթական: 23.01.2008, 20:01:
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Գաղթական ջան, ինքդ քո հարցին պատասխանել ես
Էն 10-ը չեմ ուզում ու չեմ պատրաստվում փոխել
Ես քաղաքական հայացքներ չունեմ։ Ես ունեմ արժեքային համակարգ ու պրինցիպներ, որոնց հավատարիմ եմ եղել ու կլինեմ միշտ։ Ես պատրաստ եմ նույնիսկ Սերժ Սարգսյանին սատարել, եթե ինքը Հ1-ը դարձնի Հանրային հեռուստատեսություն, թույլ տա եթեր դուրս գալ Ա1+-ին և ընդհանրապես ազատ հեռուստաալիքներին շնչելու հնարավորություն տա։ Բանակը դարձնի Հայաստանին ու հայ ժողովրդին արժանի բանակ, որ ծառայելը լինի հպարտության առիթ։ Ոստիկանությունը դարձնի օրենքին ծառայող, այլ ոչ կլանի հանգստությունը պահպանող։ Եվ այլն, և այլն...Արթ, կարողա քաղաքական հայացքներիդ մասին ա, հիմա ուզում ես Հ1 նայել ու Սերժոին ընտրել
Խոսքի ազատությունն ու մարդու իրավունքները ինձ համար անհերքելի արժեքներ են և դրանց պաշտպանության մեջ միշտ ծայրահեղական եմ լինելու։
Ինչպես սեփական փորձից, այնպես էլ այլոց փորձերից (կարծում եմ՝ Ձնծաղիկի փորձն էլ է դրա մասին վկայում) եկել եմ այն համոզման, որ մենք ամեն պահի էլ փոխվում ենք, ուղղակի այդ փոփոխությունների դրսևորման համար առիթներ են պետք, որպեսզի մենք ինքներս նկատենք ու գիտակցենք դրանք, իսկ առիթները ոչ միշտ են մեր ուզած ժամանակ լինում։ Երբ իսկապես ձգտում ենք մեր մեջ փոխել ինչ–որ բան, ապա այդ փոփոխությունը անխուսափելիորեն տեղի է ունենում մեր մեջ։ Չափն, իհարկե, կախված է մեր գործադրած ջանքերից, բայց երբ ջանքեր գործադրելով էլ երկար ժամանակ արդյունքը չենք տեսնում, դա դեռ չի նշանակում, թե դրանք չկան։ Ամեն դեպքում, պետք չէ հուսահատվել. երբ առիթը գա, անպայման կնկատենք։
Իսկ ընդհանրապես նոր միջավայրում փոփոխություններն ավելի արագ են տեղի ունենում, քանի որ նոր միջավայրին հարմարվելու համար մենք ուղղակի ստիպված ենք լինում շատ բան փոխել մեր մեջ, և փոփոխությունները կատարվում են արդեն ինքնաբերաբար։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես ճիշտ հակառակը կասեի: Մենք երբեք չենք փոխվում, պարզապես կյանքի բերումով, ինչ-ինչ պատճառներով սկսում են դրսևորվել տարբեր հատկանիշներ, որոնք մինչ այդ արթնանալու առիթ չեն ունեցել: Ուրիշ հարց է, երբ դու փորձում ես դրանք ուղարկել ուրիշ տեղ, լռեցնել, բայց դրա արդյունքում ուրիշ խումբ հատկանիշներ են դրսևորվում: Արդյունքում՝ ասում ես, որ փոխվել ես:Ինչպես սեփական փորձից, այնպես էլ այլոց փորձերից (կարծում եմ՝ Ձնծաղիկի փորձն էլ է դրա մասին վկայում) եկել եմ այն համոզման, որ մենք ամեն պահի էլ փոխվում ենք, ուղղակի այդ փոփոխությունների դրսևորման համար առիթներ են պետք, որպեսզի մենք ինքներս նկատենք ու գիտակցենք դրանք, իսկ առիթները ոչ միշտ են մեր ուզած ժամանակ լինում։ Երբ իսկապես ձգտում ենք մեր մեջ փոխել ինչ–որ բան, ապա այդ փոփոխությունը անխուսափելիորեն տեղի է ունենում մեր մեջ։
Ասածս մի՛ շփոթեք զարգանալու հետ: Մարդն անընդհատ զարգանում է: Հենց դրա շնորհիվ է, որ կամաց-կամաց կարողանում է ճիշտ ժամանակին ու ճիշտ տեղում համապատասխան հատկանիշներ դրսևորել:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ