Իսկ դրա պատճառը էնա, որ Հայաստան մտնող կապուղին, այսինքն ինտեռնետի առաջարկը շատ ավելի քիչ է քան պահանջարկը (սպառողներըի քանակը ու սպառողների ցանկությունները), այսինքն նախ եղած կապուղիները էտքանել չի բավականցնում սպառողներին, իսկ չի բավականացնում այն պարզ պատճառով, որ սպառողները շատանում են, իսկ նախկին սպառողները ցանկանում են ավեի որակյալ, ավելի ստաբիլ, ավելի բարձր արագություն: Այ հենց էս վերջին գործոնները պետքա շուկային ստիպեն նոր կապուղիների կառուցում: Բայց ձեր նշած բարձր արագություններին դժվար միանգամից հասնենք, որտև շատ գործոններ պարզապես կտապալեն ու կդարձնեն անհասանելի այդպիսի կապը, օրինակ եթե էդ պրոցեսը արագ լինի, ապա կապված ծախսերը հետ առաջարկվող «ապրանքը» շատ թանգ կլինի և այլն: Բայց էս ամեն ինչ ինքը իրան դժվար լինի, պետքա նաև պետության ակտիվ միջամտություն, որը էտքանէլ ակտիվ չի:
Վերջիվերջո հայաստանում ինետի արագությունը կամաց է և գները շատ բարձր, որտև ինտետի «ներկրման» ոլորտում գրեթե մրցակցություն չկա, դրան գումարած, որ ինետի պահանջարկը (ինետի սպառումը) գերազանցումա դրա առաջարկին (Հայաստան մտնող ինետի թողունակությունը), ապա տնտեսական պարզ օրենքներով ինետի գինը բարձր կլինի: Իսկ սրա լուծումը պետքության ձեռքնա, էս ոլորտում պետքա կիրառի խթանող քաղաքականություն, մասնավորապես ինետի միջազգային կապ ապահովողներին էժան գներով վարկերի տրամադրումը (ցածր տոկոսներով)՝ նոր կապուղիների կառուցման համար, հարկային դաշտում արտոնությունների տրամադրում (չգիտեմ կա թե չէ տենց արտոնություն) և այլն: Իսկ մերոնք ՏՏ ոլորտ սահմանել են որպես գերակա ճյուղ, ու կրեայի պես շարժվում են:
Էջանիշներ