Ուզու՞մ ես ապրել Հայաստանում

[One_Way_Ticket]

Մարդն ասում է, որ ոչ մեկ չի ստիպում Հայաստանում ապրել, հարց են տալիս «ուզու՞մ ես Հայաստանում ապրել», կարելի է օրինակ պատասխանել՝
1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ
2. չէ, Լատվիան ինձ համար ավելի լավ երկիր է
3. Եսի՞մ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ
4. Ինչ-որ այլ չեզոք, ոչ չար պատասխան

Ասածս էն ա, որ առաջին տարբերակը ճիշտ չի մարդկանց երեսին շպրտել, եթե նույնիսկ դու էդ պահին էդպես էս մտածում, ու չարժի չարանալ։։ Ոչ մեկս ընտրյալ չենք ու վերին արտի ցորենք չենք, մեզնից յուրաքանչյուրը աշխարհի իրավիճակից կախված կարող է խելոք գնալ ու Հայաստանում ապրել, միշտ կա էդպիսի 0-ից տարբերվող հավանականություն։
Հետո էլ Հայաստանը աշխարհի ամենավատ երկիրը չի, կյանքի որակի մակարդակով մեջտեղներում է, ու լիքը լավ բաներ կան Հայաստանում, պուպուշ սիրուն էմոցիոնալ մարդիկ, հայերենն էլ շատ հետաքրքիր, հաճելի լեզու է, համով ծիրան, թութ, սմառոձինա․․․

Հենց էս պահին, ես Հայաստանի դատական ակտերի կատարման վարչության հետ կոնֆլիկտներ ունեմ (ինձ գումար են պարտք, չեն տալիս) ու սա երևի ՀՀ ապուշագույն օրգաններից է (լրիվ կհիմնավորեմ, եթե որևէ մեկը ուզենա), բայց ինձ համար սա սովորական է, բոլոր երկրներում ու ազգերում սրիկաներ կան, ուղղակի մեր երկրում սրիկաները կարողանում են իրավապահներ դառնալ, ու չնայած սրան, ես շատ չեմ չարանում, ու մի չարացեք, չարանալը վնաս ա մարսողությանը։

Հ․Գ․ Համ էլ Հայաստանը Լատվիային 2:1 կրեց։

Առաջին տարբերակի հասցեատերը ոնց որ ես չեմ, բայց պատասխանեմ Ակումբում իմ ներկայության սաղ իմաստը հենց ճշմարտությունը մարդկանց երեսին շպրտելն ասելն է ու երեսիս թռնող ճշմարտությունը լսելը։ Էդ "եսիմ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ" տիպի կռուտիտների վրա էստեղ ժամանակ ծախսելու իմաստը չեմ տեսնում։

[Բարեկամ]

1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ


Ասածս էն ա, որ առաջին տարբերակը ճիշտ չի մարդկանց երեսին շպրտել, եթե նույնիսկ դու էդ պահին էդպես էս մտածում, ու չարժի չարանալ։։

ու մի չարացեք, չարանալը վնաս ա մարսողությանը։

։

(1) տարբերակը ես չարանալու արտահայտություն որպես չեմ տեսնում, այլ ինքնահիացմունքի ու դա արտահայտելու պահանջի՝ թե ես շատ ավելի բարձր եմ, քան էդ զզվելի երկիրը, քանի որ ինձ անհամատեղելի եմ տեսնում դրա հետ, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ առաջ դիմացել, չէ՞ որ ես միշտ եմ ավելի բարձր եղել։
Հա, ու մեկ էլ որ ձեզ՝ հայաստանում ապրելուց չզզվողներիդ տեղը ցույց տալն էլ կամ ավելի շուտ՝ իմ անհամատեղելիության մասին բարձրաձայնելն էլ իմ նման բարձր անձի դեպքում ձեզ պատվի արժանացնել ա։

[Freeman]

1. չէ, Հայաստանը անասուն երկիր ա, ապրելու տեղ չի, մինչև հոգուս խորքը զզված եմ, չեմ ջոկում ոնց եմ ես Հայաստանում ծնվել ու երկար ապրել առանց խենթանալու, ու էլի նման բաներ
2. չէ, Լատվիան ինձ համար ավելի լավ երկիր է
3. Եսի՞մ, էս պահին էդպիսի պլաններ չունեմ
4. Ինչ-որ այլ չեզոք, ոչ չար պատասխան

Չնայած որ երկրորդ տարբերակն ա իմ մոտ, 4 պատասխաններն էլ օգտագործել եմ կախված իրավիճակից ։Դ

1․ Երբ զրուցակիցը երկրորդ տարբերակը լսելուց հետո սկսում ա պնդել, որ չէ, ես չգիտեմ, Հայաստանը վերջն ա, դրանից դուրս վապշե քաղաքակրթություն չկա ու պրոպագանդայի զոհ դարձած գնում եմ երկրից: Ոնց որ ես չեմ ապրել էնտեղ կամ երևի դեբիլ եմ, չեմ տեսել ոչ մի բան ու չեմ հասկանում ինչն ա իմ համար լավ։
Նաև կարող ա էս պատասխանը հնչի որպես առաջին պատասխան, երբ դրանից մի քանի ժամ առաջ Հայաստանում կատարված որևէ բանից փսիխանուծ եմ արել (ինչ մեղքս թաքցնեմ, կետո չեմ անում) ու դեռ չի թողել էդ փսիխանուծը, էդ նեղ մոմենտին ինչ որ մեկը հարցնում ա, թե երբ եմ հետ գնալու ։Դ

2, Գրեթե միշտ, երբ լուրջ պատասխան եմ տալիս, իսկ երբ շատ լուրջ պատասխան եմ տալիս՝ սրա ընդարձակ վերսիան ա հնչում, երբ ասում եմ նաև պայմանական Լատվիայի թերությունները ու նշում, թե խի դրանք չեն խանգարում տվյալ պահին ու խի պայմանական Լիտվա չեմ գնում

3, Երբ անծանոթ մարդ ա սկսում էդ թեմայով խոսալ ու ցրում եմ

4, Չգիտեմ, բայց եղած կլինեն էլի դեպքեր ։Դ

[StrangeLittleGirl]

Երբ ես իմ անձնական, բնավորության տարբերություններն եմ առաջ բերում որպես Հայաստանում ապրել չկարողանալու պատճառ, չեմ հասկանում, թե դա ինչու ա ընկալվում, թե ես ասում եմ, որ ձեզնից բարձր եմ։ Կարո՞ղ ա ձեր սեփական կոմպլեքսների ձեռն եք կրակ ընկել կամ ինքներդ եք որոշել, որ ես ձեզնից լավն եմ ու ձեր ներսից նախանձից ուտում եք ձեզ, չգիտեք ոնց ձեր չարությունն արտահայտեք։

Ես երբեք չեմ ասել Հայաստանն անասուն երկիր ա ու երբեք ուրիշներին չեմ մեղադրում էնտեղ ապրել կամ չապրելու համար։ Ես ասում եմ՝ ինձ համար ապրելու երկիր չի, որովհետև ես ինքս իմ հոգեկերտվածքով, խառնվածքով, սովորություններով ու արժեհամակարգով չեմ համապատասխանում Հայաստանի մեծամասնության հոգեկերտվածքին, խառնվածքին, սովորություններին ու արժեհամակարգին, ու ինձ ավելի լավ եմ զգում մի այլ երկրում, որտեղ համապատասխանում եմ ժողովրդի մեծամասնության հոգեկերտվածքին, խառնվածքին, սովորություններին ու արժեհամակարգին։ Ու էս նույն երկրում էլ շատ ուրիշ ազգի ներկայացուցիչներ չեն դիմանում, որովհետև չեն համապատասխանում մեծամասնության հոգեկերտվածքին, խառնվածքին, սովորություններին ու արժեհամակարգին (եղանակն էլ որպես բոնուս)։ Ոչ էլ ձևեր եմ թափելու, թե երբևէ կարող ա Հայաստան վերադառնալու պլաններ ունենամ։

Տարբեր լինել չի նշանակում լինել ավելի լավ կամ վատ, նշանակում ա ուղղակի լինել տարբեր։ Բայց եթե դուք ինձ ձեզնից լավն եք ընկալում ու դրանից ներվայնանում, դա իմ խնդիրը չի, ձերն ա, գուցե կետո անեք, որ հասկանաք, թե ինչու եմ ձեզ տենց ներվայնացնում։

[Բարեկամ]

Հետ-գրառումային մեղմացնող մեկնաբանությունները չեն փոխում բուն գրառման մեսիջը, որը չեզոք-տարբեր լինելու մասին չէր, այլ ավելի լավ հատանիշներով տարբեր լինելու մասին, և եթե մի բանից զզվում են, ոչ թե նրա համար, որ "ուղղակի" տարբեր ա, այլ բացասականորեն ա տարբեր, դա ոզնուն էլ ա հասկանալի։
Ուրիշ՝ թե ի՞նչ կարիք այդ մասին հայտարարելու․ շեշտելու համար, թե ինչքան վատն ա Հայաստանի ժողովրդի մծամասնությու՞նը՝ հայտարարողի համեմատ, թե՞ ինչքան լավն ա էդ հայտարարությունն անողը՝ էդ մեծամասնության համեմատ։ Երկու դեպքում էլ հայտարարություն անողի էգոն ա դուրս ցայտում, որևէ այլ, հատկապես օգտակար իմաստ չկար էդ հայտարարության մեջ․ ամենն իր էգոյի շուրջն էր՝ իր հրաշալի անձի հետ համեմատության մեջ՝ զզվում եմ, զարմանում եմ ոնց եմ ապրել, չեմ համատեղվում և այլն։

One-Way-ը մտնում ա ֆորում, որովհետև էստեղ ակնկալվում ա ճշմարտության դեմ արխային չմեղանչել, ասեցի՝ չհիասթափեցնեմ։

Հ․Գ․ Եթե իրականում այն չի, ինչը հասկացվում ա գրառումից, ուրախ կլինեմ, որովհետև ավելի շատ տխուր ա, քան տհաճ նման դիրքորոշումներ տեսնելը։

[Ծլնգ]

Բյուրի գրառումը մի քանի անգամ կարդացի, բայց նենց էլ չհասկացա, թե որտեղ մարդիկ ինքնասիրահարված մեծամտություն տեսան։ Հիմա որ ես ասեմ, թե զզվում եմ ջինս հագնելուց, որտև էդ անտերը ձվերս սեղմում ա, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ այդքան երկար ջինս հագել ջահել վախտերով՝ ախր էն վախտ էլ էր սեղմում, պիտի համարվեմ մեծամի՞տ (մեծաձու)։ Թե՞ պիտի ասեք, թե բա ինչ լավ ա աֆրիկյան մի աբորիգենների ցեղում չեմ ծնվել, որտեղ ի՜նչ ջինս՝ ձվերին աբեզալովկա օղակներ են հագցնում, մինչև չգան դնչիդ կպնեն։ Մարդն եկել ասում ա՝ մանթո եմ, թե ոնց եմ տենց ձվերս ճզմելով երկար տարիներ ջինս հագել, դուք էլ անխիղճ ձև ձվերից կախվել եք, թե բա չէ, դու տենց չպիտի ասեիր, այլ պիտի ասեիր․ «յուբկան ձվերիս վենծիլյացիան ավելի լավ ա ապահովում»։ Ստեղ են ասում՝ իջեք՝ հասանք։

Հ․Գ․
Ի դեպ, «Extraction 2» ֆիլմը տեսե՞լ եք։ Որ առաջինն էր դուրս եկել, մի ծանոթ բանգլադեշցու ասեցի դրա մասին, ու որ գոնե արևմտյան աշխարհը բանգլադեշի գոյության մասին էս ֆիլմից կսովորի, նա էլ ասեց՝ հա, կսովորեն, որ բեսամթ պրծած տեղ ա։ Հիմա էս երկրորդում էլ վրացի եղբայրներ կան, ովքեր մթոմ 90-ականներին փախել էին Հայաստան, ու երևանյան դաժան փողոցների կողմից բեսամթ բեսպրեձելշիկ օրենքով գողեր են դաստիարակվել։ նենց որ հոլիվուդը Հայաստանի տեղն էլ արևմտյան աշխարհին ցուցադրեց։

[One_Way_Ticket]

Ինչ որ ուզում էի ասել, մեծ մասը Ծլնգն արդեն ասեց, չկրկնվեմ։ Ասենք, ես բավական անտարբերությամբ կարդացի էդ ժամանակային սահմանի մասը, ինձ այն պարզապես խորթ է։ Ես միայն չափազանց կարևոր բաներն եմ ավելի քան մեկ շաբաթ առաջ համաձայնեցնում։ Ասենք, հինգշաբթի օրերը մենք что где когда ենք խաղում։ Հաճախ օրվա կեսին դեռ պարզ չէ՝ թիմը կհավաքվի թե չէ։ Բոլորիս համար դա նորմալ է, բոլորս էլ նույն հաճախությամբ լինում ենք վերջին պահին հա կամ չէ ասողի դերում։

Տարիներ առաջ Թայլանդում ռուս զույգի հետ ծանոթացա, այնտեղ էին ապրում, զրուցում էինք տարբեր երկրներում ապրելու մասին։ Ասին՝ ժամանակին Նոր Զելանդիա էին ուզում տեղափոխվել, բայց հրաժարվեցին գաղափարից տարբեր պատճառներով, որոնցից մեկն այն է, որ․․․ ուշադրություն․․․ մարդիկ այնտեղ բոյով են! Երկրում ապրել ուզել-չուզելն այնքան ինդիվիդուալ հարց է, որ կառուցողական քննադատություն մասին այդ կոնտեքստում լսել (էն էլ Վիշապից) ինձ համար տարօրինակ է։

[Ուլուանա]

Փաստորեն, ես էս հինավուրց թեմայում ոչ մի գրառում չունեմ:

«Ուզո՞ւմ ես ապրել Հայաստանում» հարցի պատասխանն ինձ համար միշտ էլ «այո» ա եղել: Թեև տարիների ընթացքում համ ինքս եմ փոխվել ահագին, համ էլ ինչ-որ չափով` Հայաստանում ապրել ցանկանալուս դրդապատճառները: Իրականում Հայաստանում ապրելիս միշտ էլ մտածել եմ, որ իմ խառնվածքին, արժեհամակարգին ու նախընտրած կենսակերպին հեչ համապատասխան երկիր չի, բայց չնայած դրան` միշտ էլ որոշակի հարազատություն եմ զգացել Հայաստանի նկատմամբ ու այլ երկրում ապրելու ցանկություն չեմ ունեցել: ԱՄՆ տեղափոխվել եմ զուտ հանգամանքների բերումով, ոչ թե Հայաստանից հեռանալու ցանկությունից դրդված: ԱՄՆ-ն էլ իմ խառնվածքին, արժեքներին ու առաջնահերթություններին համապատասխան չի առանձնապես, ու համոզված եմ` եվրոպական երկրներն էլ: Իհարկե, շատ բաներ կան, որ ԱՄՆ-ում են ինձ համար ավելի ընդունելի, շատ բաներ էլ` Հայաստանում, բայց ոչ մեկն էլ լիարժեք ինձ համապատասխան չի: Ու որ խորանում եմ, ինձ դուր չեկող, ինձ համար խորթ ու անընդունելի բաների մեծ մասն ընդհանուր մեր քաղաքակրթությանն ա բնորոշ` անկախ երկրից ու դրանում ապրող ժողովրդից, իսկ մոլորակից քոչելու հնարավորություն չկա : Դրա համար հիմա քիչ թե շատ հաշտ եմ էն իրողության հետ, որ էս քաղաքակրթության մեջ լիքը բաներ սրտովս չեն, ուղղակի հիմիկվա մտածելակերպովս համարում եմ, որ շատ բաներ իրականում ինձնից են կախված, իմ ընկալումներից, կյանքի, մարդկանց նկատմամբ իմ վերաբերմունքից, ու համարյա ցանկացած երկրում էլ հնարավոր ա ստեղծել էնպիսի պայմաններ, որոնցում իմ բնույթին ու արժեքներին համապատասխան ապրելակերպը հնարավոր կլինի: Քանի որ ես հիմնականում նախընտրում եմ ակտիվ սոցիալական կյանքից ու դրանում ընդունված հաճույքներից ահագին հեռու, դանդաղընթաց ու բնությանը մոտ ապրելակերպ, տվյալ երկրի ինչպիսին լինելն էդ հարցում շատ մեծ դեր չունի, ըստ իս: Բայց հնարավորության դեպքում կնախընտրեի հայրենիքումս ապրել, քանի որ, ինչպես արդեն ասեցի, ամեն դեպքում ինձ հարազատ ա: Չնայած ծնվել ու մինչև ԱՄՆ տեղափոխվելս ամբողջ կյանքս ապրել եմ Երևանում, բայց հիմա վերադառնալու դեպքում ոչ մի կերպ ինձ չեմ պատկերացնում Երևանում բնակվելիս: Երևանն, իհարկե, սիրում եմ ու համարում եմ շատ հետաքրքիր ու գունեղ քաղաք, բայց` զուտ ժամանակավոր այցելությունների համար, իսկ մշտական բնակության համար` ոչ մի կերպ: Չեմ բացառում, որ մի գեղեցիկ օր ընտանիքով վերադառնամ Հայաստան ու ապրեմ մարզերից որևէ մեկում, ցանկալի ա` Երևանին ոչ շատ մոտ, որ օդը հնարավորինս մաքուր լինի:

[Վիշապ]

Ես կուզեի Դանիայում ապրել, զուտ ռեվյուներից դատելով, դեռ չեմ հասցրել լինել։

Թե իբր ի՞նչ կա էս ապուշ Կալիֆոռնիայում, սաղի ուշքն ու միտքը փող աշխատելն ա ու հանուն փողի, կամ էլ աննպատակ վազվզոցը որի անունը դրել են economical growth, մեկը չկա ասի, արդեն economical growth-ը անցել եք, հասել եք փշալարերին, հանգստացեք, վեր ընկեք տեղներդ։

Հայաստանում էլ՝ յոլա գնալն ա, ուտուշ-խմուշն ու իրար ֆռռցնելը։ Ես մի ամսից ավել չեմ ձգում Հայաստանում։ Դե մշակութային տարբերություններ կան, էլի
Բայց մեր մեջ ասած, ես ոչ մի տեղ էլ մի ամսից ավել չեմ ձգում որպես գոռոզ մաքսիմալիստ, մի ամսից սկսում եմ յոլա գնալ։ Դե Հայաստանում էլ յոլա կգնայի։

[Բարեկամ]

Բյուրի գրառումը մի քանի անգամ կարդացի, բայց նենց էլ չհասկացա, թե որտեղ մարդիկ ինքնասիրահարված մեծամտություն տեսան։ Հիմա որ ես ասեմ, թե զզվում եմ ջինս հագնելուց, որտև էդ անտերը ձվերս սեղմում ա, ու զարմանում եմ, թե ոնց եմ այդքան երկար ջինս հագել ջահել վախտերով՝ ախր էն վախտ էլ էր սեղմում, պիտի համարվեմ մեծամի՞տ (մեծաձու)։ Թե՞ պիտի ասեք, թե բա ինչ լավ ա աֆրիկյան մի աբորիգենների ցեղում չեմ ծնվել, որտեղ ի՜նչ ջինս՝ ձվերին աբեզալովկա օղակներ են հագցնում, մինչև չգան դնչիդ կպնեն։ Մարդն եկել ասում ա՝ մանթո եմ, թե ոնց եմ տենց ձվերս ճզմելով երկար տարիներ ջինս հագել, դուք էլ անխիղճ ձև ձվերից կախվել եք, թե բա չէ, դու տենց չպիտի ասեիր, այլ պիտի ասեիր․ «յուբկան ձվերիս վենծիլյացիան ավելի լավ ա ապահովում»։ Ստեղ են ասում՝ իջեք՝ հասանք։

Հ․Գ․
Ի դեպ, «Extraction 2» ֆիլմը տեսե՞լ եք։ Որ առաջինն էր դուրս եկել, մի ծանոթ բանգլադեշցու ասեցի դրա մասին, ու որ գոնե արևմտյան աշխարհը բանգլադեշի գոյության մասին էս ֆիլմից կսովորի, նա էլ ասեց՝ հա, կսովորեն, որ բեսամթ պրծած տեղ ա։ Հիմա էս երկրորդում էլ վրացի եղբայրներ կան, ովքեր մթոմ 90-ականներին փախել էին Հայաստան, ու երևանյան դաժան փողոցների կողմից բեսամթ բեսպրեձելշիկ օրենքով գողեր են դաստիարակվել։ նենց որ հոլիվուդը Հայաստանի տեղն էլ արևմտյան աշխարհին ցուցադրեց։

Ծլնգ ջան․․․ բարև։ Օրինակդ անհաջող էր։ Եթե գրառման հեղինակն ասեր՝ Հայաստանի շոգը դիմանալու բան չի, ոնց եմ մինչև հիմա դիմացել, այ Դանիայում ինձ համար ընտիր, համատեղելի եղանակ ա, ջինսիդ ու ձվերի օրինակը ճիշտ կլիներ։ Բայց ջինսի փոխարեն Հայաստանի ժողովուրդն ա, որը ներկայացվում ա ոչ թե ջինս, ինչը ճաշակի ու ֆիզիկական համատեղելիության հարց ա, այլ մարդկային վատ հատկանիշների կրող, իսկ հեղինակը, ի իր իսկ համեմատություն էդ ժողովրդի հետ, լավ հատկանիշների կրող ա, նաև՝ գերազանցիկ և այլն, ու զարմանում ա, թե ոնց ա մինչև հիմա էդ վատ հատկանիշների միջավայրում գոյատևել, հետո անմիջապես տալիս ա պատասխանը՝ որովհետև իր ընտանիքն էլ, ի տարբերություն Հայաստանի ժողովրդի, ավելի լավ հատկանիշների կրող ա։ Եվ այլն․․․
Մի խոսքով։ Իրականում, ոչ մեկի նեղացնելու ցանկություն չունեմ։ Բայց էս դեպքում կուզենայի, որ ճշմարտության էս մի կողմն էլ բացահայտվեր, ի օգուտ գրառման հեղինակի։

[Adam]

Ես մտածել եմ էս հարցի շուրջ: Ընդամենը հասարակ մի սոց. հարցում ա պետք անել՝ 10 կամայական երևանցուց՝ փողոցում: Պետք ա տալ ընդամենը երկու հարց՝ ուղղված էդ 10 հոգուն:

Հարց 1-ին.

Հայը կարա՞ լինի բուդդիստ, մուսուլման, կաթոլիկ քրիստոնյա, կամ հուդայակա՞ն:

Էդ 10 հոգուց գոնե 7-ը պիտի պատասխանեն՝

- Հա, կարա: Հայը դա ազգություն ա, ոչ թե կրոն: Հայը կարա լինի քրիստոնյա, սատանիստ, ագնոստիկ, աթեիստ, մահմեդական: Կամ էլ՝ դրանցից ոչ մեկը: Անկախ նրանից, թե ինքը ինչ կրոնի ա դավանում, իրա հայությունը չպիտի պակասի դրանից:

Հարց 2-րդ:

- Հոմոսեքսուալ զույգերին ո՞նց եք վերաբերվում:

Էդ 10 հոգուց գոնե 7-ը պիտի պատասխանեն՝

- Անտարբեր եմ: Ես ուրիշի տռուսիկների մեջ աշխատում եմ չմտնել: Դա իրանց գործն ա:

Եթե էդ սոց. հարցմանը մասնակցած 10 հոգուց 7-ը տան վերոնշյալ պատասխանները, ես հաջորդ օրն իսկ կգամ ու կապրեմ Հայաստանում:

Բայց դա հնարավոր բան չի: !!!

Էդ 10 հոգուց 9 հոգին կասեն, որ հայը մենակ առաքելական եկեղեցու կրող պիտի լինի, թե չէ՝ էլ ինչ հայ, իսկ հոմոսեքսուալներին պետք ա ծեծելով վառել: Կամ վառել, հետո նոր ծեծել:

Էն 1 հոգին էլ կասի՝ «չեմ կողմնորոշվում» ու կփախնի:

Ու ստեղ մենակ էդ երկու հարցը չի խնդիրը:

Եթե էդ 10 հոգուց 7-ը տային իմ ցանկացած պատասխանները՝ արդեն իսկ մեխանիկորեն երկրում կաշառքն էլ պակասած կլիներ, գողությունն էլ, կոպտությունն ու անտաշությունն էլ:

Սաղ իրար հետ փողկապակցված ա:

[Ծլնգ]

Ծլնգ ջան․․․ բարև։ Օրինակդ անհաջող էր։ Եթե գրառման հեղինակն ասեր՝ Հայաստանի շոգը դիմանալու բան չի, ոնց եմ մինչև հիմա դիմացել, այ Դանիայում ինձ համար ընտիր, համատեղելի եղանակ ա, ջինսիդ ու ձվերի օրինակը ճիշտ կլիներ։ Բայց ջինսի փոխարեն Հայաստանի ժողովուրդն ա, որը ներկայացվում ա ոչ թե ջինս, ինչը ճաշակի ու ֆիզիկական համատեղելիության հարց ա, այլ մարդկային վատ հատկանիշների կրող, իսկ հեղինակը, ի իր իսկ համեմատություն էդ ժողովրդի հետ, լավ հատկանիշների կրող ա, նաև՝ գերազանցիկ և այլն, ու զարմանում ա, թե ոնց ա մինչև հիմա էդ վատ հատկանիշների միջավայրում գոյատևել, հետո անմիջապես տալիս ա պատասխանը՝ որովհետև իր ընտանիքն էլ, ի տարբերություն Հայաստանի ժողովրդի, ավելի լավ հատկանիշների կրող ա։ Եվ այլն․․․
Մի խոսքով։ Իրականում, ոչ մեկի նեղացնելու ցանկություն չունեմ։ Բայց էս դեպքում կուզենայի, որ ճշմարտության էս մի կողմն էլ բացահայտվեր, ի օգուտ գրառման հեղինակի։

Ասծու բարի, Բարեկա՛մ ջան։ Քո խաթր գնացի մի անգամ էլ կարդացի Բյուրի գրառումը, ու քո նկարագրած ոչ մի բան էնտեղ չգտա։ Մարդը մի քանի անգամ ասում ա, որ տարբերությունը մշակութային ա, իսկ դու այստեղ ներկայացնում ես նենց, թե ինքը լավ ու վատ ա անում։ Հա, մի տեղ ասում ա, թե իրեն հարցնում են, ոնց ա որ տենց շատ բան ա հասցնում, ինքն էլ գտնում ա, որ իր ժամանակի նկատմամբ զգայունությունից ա։ Հիմա նորությո՞ւն ա քո համար, որ Հայաստանում կյանքը մեծապես ահագին դանդաղ ա հոսում, մանավանդ կրթական ու ընդանրապես բյուջետային հաստատություններում, ում հետ Բյուրը պիտի որ ամենաշատը գործ ունեցած լինի, ու «կարևոր գործ» էլ համարյա գոյություն չունի, համենանյն դեպս էնքան կարևոր, որ չդիմանա մի հատ ուտուշ-խմուշից հետո արվելուն։ Ու ի դեպ էդ քո լավ-ու-վատ-ի առումով․ համոզված եմ շատ-շատ հայաստանցիներ Բյուրի նկարագրածը կարդալով կմտածեն՝ էս մարդը էս ինչ ողորմելի ձև ա կյանքը վատնում էդ տխուր դանիաներում, բա կարելի՞ ա մարդ էնքան ոլորված լինի իրա գործ ու պլանների շուրջ, որ մի հատ չկարողանա ամեն ինչի վրա թքի ու հանգիստ չնստի մի երկու ժամ օպերայի հարևանությամբ մի հատ հանգիստ կոֆե խմի՝ գլուխը հանգստացնի ամեն ինչից։ Ասածս է՝ արժեքների տարբերության բախում ա․ ինչը Բյուրին ա կյանքում կայֆ տալիս,շատ հայաստանցիների համար խեղդող կլիներ, դե ինչն էլ հայաստանցիների արք-ու-բարքի մեջ ա, Բյուրին ա նյարդայնացնում։ Դե եկենք խմենք նրա համար, որ բոլորս էլ մեր կյանքում մեր դանիաները գտնենք․․․

[Վիշապ]

Ես էլ եմ վերջերս մտածել էս հարցի շուրջ, ու մեկընդմիշտ որոշել եմ, որ երկար ու թշվառ պատմություն ունեցած, ցեղասպանություն տեսած ու անհետացման եզրին գտնվող էս հին ժողովդրից չարժի արագի մեջ գերժամանակակից քաղաքակրթություն ակնկալել, այլ պետք է հանդուրժող լինել, ինչպես կլինեք ձեր ծերացող, բազմաթիվ պրոբլեմների կույտ հանդիսացող հարազատի հանդեպ։ Հանգամանքների բերմամբ, հայերիս ինտելիգենցիայի զգալի մասը կոտորված է, մի զգալի մասն էլ՝ փախած, էդ ո՞նց պիտի հրաշքով էս մնացած մի բուռ ազգն էլ հանկարծ դառնար իմաստուն ու քաղաքակիրթ։
Երիտասարդ սերունդը լավն են, փորձում են, հույս կա, ներողամիտ եղեք, մի չարացեք, սիրեք իրար, դուք պիտի պատկերացնեք, թե ինչքան fucking քիչ ենք մենք։

[Adam]

Օրինակ, ինչքան էլ աբսուրդ հնչի սա շատերի համար, ու ինչքան էլ գտնվեն մարդիկ, որ ինձ ազգի թշնամու կամ դավաճանի տեղ դնեն, ես հանգիստ կարամ ասեմ, որ ես էսքան ժամանակ 3 հայի օգնել եմ՝ դուրս գալ Հայաստանից: Էդ 3 հայը եղել են ոչ իմ ընկերներից, ո՛չ իմ բարեկամներից: Ու հոմո էլ չեն եղել, որ մտածելու տեղիք տամ յանի՝ «հա, բա ինչ … դուք գեյերդ գեյերով իրար ուր էլ լինի՝ պադձերժկա եք» բան … տենց ինչ-որ կոմյունոտարիստ եզրահանգումներ: Չէ, էդ հայերը եղել են հետերոսեքսուալ հայեր ու նենց չի, որ իրանց արժեհամակարգը բեսամթ իմինին համապատասխանում էր գլոբալ առումով: Ես ուղղակի օգնել եմ՝ ստեղ-ընդեղ ծակուծուկեր ցույց տալով, թե ինչը ոնց պիտի արվի, որ դուրս գալացվի երկրից ու եվրոպական որևէ երկրում ռեզիդենցիայի դիմվի: Ծակուծուկեր եմ ցույց տվել, ամիսներով նամակ-մամակներ եմ գրել ստեղ-ընդեղ: Ժամերով սկայպերով հետները խոսացել եմ, որ բացատրեմ՝ ինչը ոնց ա:

Իրանք հուսահատ հայեր էին՝ կարծում եմ՝ մեծ պոտենցիալով:

Օգնել եմ էդ մարդկանց՝ դուրս գալ Հայաստանից ու հաստատվել տարբեր երկրներում: Ես կարծում եմ՝ լա՛վ բան եմ արել: Ու էլի կանեի, եթե պետք լիներ:
Լրիվ անվճար:

Հիմա՝ ինչքան էլ մարդիկ գտնվեն, որ մտածեն՝ հայաթափելը դա հայրենիքին օգնություն ա՞ … ես կասեի՝ հա, իմ համար օգնություն ա: !! Իմ համար՝ հայրենիքը դա ժողովուրդն ա ու եթե էդ ժողովրդի որոշ զանգված տառապում ա ընդեղ ու եթե կարամ օգտակար լինեմ իրանց՝ երկիրը լքելու ու ուրիշ տեղ հաստատվելու համար, ապա կանեմ: Ես էն լոսահայերի նման չեմ, որ գնալուց հետո, Հայաստանում մնացածներին ասում են՝ «ուր եք գալիս, կարծում եք ստեղ մեղր ա՞ քսած: Մնացեք ձեր երկրում»: Բայց ինքը արդեն նենց լեքսուզի մեջ կանդիցիաներով-բանով նստած կոկտեյլ ա խմում հաստ ակնոցներով ու բանակի համար 10.000 դոլլար փող ա ուղարկում՝ նա ֆիգ թե էդ փողը կհասնի տեղ թե չէ: Կարևորը՝ ոչ մեկ չգնա Հայաստանից Լոս ու իրա գործերին ու բիզնեսներին կանկուրենտ-վայիս չլինի հանկարծ: Բաաա ոոո՜՜՜նցց … խի եք գալիս: Մնացեք ըտեղ …մենակ ես իրավունք ունեմ ստե ըլնելու:

Ատում եմ տենց մարդկանց:

[StrangeLittleGirl]

Օրինակ, ինչքան էլ աբսուրդ հնչի սա շատերի համար, ու ինչքան էլ գտնվեն մարդիկ, որ ինձ ազգի թշնամու կամ դավաճանի տեղ դնեն, ես հանգիստ կարամ ասեմ, որ ես էսքան ժամանակ 3 հայի օգնել եմ՝ դուրս գալ Հայաստանից: Էդ 3 հայը եղել են ոչ իմ ընկերներից, ո՛չ իմ բարեկամներից: Ու հոմո էլ չեն եղել, որ մտածելու տեղիք տամ յանի՝ «հա, բա ինչ … դուք գեյերդ գեյերով իրար ուր էլ լինի՝ պադձերժկա եք» բան … տենց ինչ-որ կոմյունոտարիստ եզրահանգումներ: Չէ, էդ հայերը եղել են հետերոսեքսուալ հայեր ու նենց չի, որ իրանց արժեհամակարգը բեսամթ իմինին համապատասխանում էր գլոբալ առումով: Ես ուղղակի օգնել եմ՝ ստեղ-ընդեղ ծակուծուկեր ցույց տալով, թե ինչը ոնց պիտի արվի, որ դուրս գալացվի երկրից ու եվրոպական որևէ երկրում ռեզիդենցիայի դիմվի: Ծակուծուկեր եմ ցույց տվել, ամիսներով նամակ-մամակներ եմ գրել ստեղ-ընդեղ: Ժամերով սկայպերով հետները խոսացել եմ, որ բացատրեմ՝ ինչը ոնց ա:

Ես էլ եմ շատերի օգնել ու կշարունակեմ օգնել։ Մենակ Հայաստանից գնալու հարցում չէ, այլ ցանկացած հարց, որտեղ ես փորձ ունեմ, որը ես արել եմ, ինձնից հետո ուրիշն ա ուզում անել։ Ու անում եմանվճար, առանց որևէ սպասումների։ Անում եմ, որովհետև ուղղակի սիրում եմ մարդկանց օգնել։