Ուզու՞մ ես ապրել Հայաստանում

[StrangeLittleGirl]

Նկատել եմ, որ արտագաղթողները սիրում են կրկնել, որ ստեղ ապագա չկա դրսում գոնե երեխեքս ապագա կունենան.
Ուրեմն հորս ընկերը ու կինը ուսուցիչ են 4երեխա ունեն, ժամանակին 90-ականների վերջին ուսուցչի աշխատավարձը հազիվ սովամահ չլինելուներ հերիքում.
Բայց մարդիկ ընդանրապես չենել մտածել գնալու մասին.
Էտ 4երեխանել ծնողների հետ միասին մեջքի-մեջքի աշխատել են, բարձրագույն կրթություն են ստացել, աշխատում են նորմալ մասնագետներ են ամեն մեկը իր ոլորտում կայացած մարդիկ մեկը աղջիկա ամուսնացելա, տղաները ծառայել են, 2տղան ամուսնացել են տունել արդեն ունեն, ավտոյել մեկը 2երեխա ունի հիմա 3-րդինա սպասում.
Ոչ մի բարձրաստիճան պաշտոնյա կամ օլիգարխ բարեկամ չի եղել, որ ծանոթի հաշվով մի տեղ տեղավորելա, ամեն ինչ իրանց արդար քրտինքով հասել են մարդիկ ու բոլորնել մասնավոր ոլորտում են աշխատում.

Հետարքրքիրա դուրս գնացողները քանիսնա ասենք Հոլանդիայում կամ Կանադայում 4երեխու բարձրագույն կրթություն տվել 2հատ տուն առել ու էտ բոլորը մի 20տարում՞
Ստեղ ֆորումումել շատերը կա որ արտագաղթել են ու մեծ մասը կրթություն ստացած մարդիկ են ոչ սևագործ ու պիտի որ դրսում ավելի մեծ շանսեր ունենան, բայց ֆորումում իրանց պոստերը կարդալով էդքանին հասնելուն նույնիսկ մոտ չեն.
Մտածում են արժի մի հատ երեխա ունենալ, թե էտ շատա զրո հատ երեխա պահելը ոնց որ ավելի հեշտա.



Ուղղակի պետքա լավատես լինել ու դժվարությոններից չվախենալ էդքան բան ու ամեն ինչ կստացվի. Իսկ եթե չստացվի մեծ հավանականությամբ դրսումել չի ստացվելու.

Սովորաբար արտագաղթողները իրանց կյանքը իրականից մի քիչ ավելի վառ գույներով են պատմում, ժողովրդական խոսք կա չէ, ասումա "էշ նստելը մի այիբա, էշից ընկնելը 2այիբա".
Ամաչում են որ նեգատիվ պահերից շատ ասեն, հարց կծագի, որ վատա բա գնացել ես, որ ինչ անես՞)))

Երեխա ունենալ-չունենալու հարցը Հայաստանում ավելի ակտուալ ա։ Հայաստանում ապրելիս իմ մտքի ծերով էլ չէր անցնում երեխա ունենալ, որովհետև սկի ինձ չէի կարողանում ապրել։

Իսկ Հայաստանում մնացողներն էլ փորձում են իրենց հույս տալ, որ դուրս գնացածների մոտ իրականում ամեն ինչ էնքան էլ լավ չի։ Ճիշտ ա՝ դուրսն էլ իր բազմաթիվ խնդիրներն ունի, բայց հաստատ հավատացնում եմ, որ դրանք ուղղակի ոչինչ են Հայաստանում ունեցածս խնդիրների կողքին։ Ու արխային, ես ամաչելու չունեմ, ամեն տեղ էլ արտահայտվում եմ դրսի լավ ու վատի մասին։ Բլոգս վկա։

[Աթեիստ]

Հարազատ ախպերս էս 3-րդ տարին ա Գերմանիայում ա (ընտանիքով), ընկերս անցած աշուն գնաց Կանադա, մյուս ախպերս մի 5 տարա կանադայում ա։
Բոլորը գնացել են ընտանիքով, երեխու, երեխեքի հետ, ու ոչ որպես փախստական։
Սաղ են 0-ից սկսել են, էն դեպքում, որ ստեղ նորմալ գործն էլ ունեին, ստաբիլ, միջինից բարձր եկամուտն էլ։

Ու բոլորն էլ էնքան գոհ են, որ ամեն խոսալուց կպած համոզում են, ես էլ մի բան անեմ, գնամ։

Էդ բոլորը տեսել են համ ստեղի դժվարությունները, համ ընտեղինը։ Ու ակնհայտ ա, որ համեմատությունը Հայաստանի օգտին չի։

[Վիշապ]

Իմ սուբյեկտիվ, կիսաախպար կարծիքով. Եթե ազնվության, լենուբոլության, ռացիոնալիզմի ու մեկ էլ էկոլոգիայի նկատմամբ շատ բարձր պահանջներ չունես, ու ոչնչոտ եկամուտներ ունես (չխորանանք թե ոնց :Ճ), ապա Հայաստանը լրիվ աբրցվող երկիր է, որտեղ կան բաներ, որ չկան արտասաՅմանում, ասենք քեֆչի մշակույթ, անվտանգ ռոմանտիկ գիշերային զբոսանք քաղաքի կենտրոնում (օրինակ Սան Ֆրանցիսկո դաունթաուն իրիկուն ուշ ման գալը փորձանք ա, ամերկացիք մութը ընկելուն պես պիտի տանը լինեն, դռները կողպած, իրենք էլ քնած, որ վաղվա պլանները հասցնեն), բուռն սոցիալական կյանք (կյանքիդ մի մասը ծննդի, կնունքի, հարսանիքի կամ էլ թաղման ես լինելու, դրան գումարած մի վախտ «բարով տեսանքներ»), բնակարան գնելու հնարավորությունները ստաբիլ աշխատողների համար ավելի շատ են …

[Աթեիստ]

Ախպերս ատամնաբույժ ա, Արմավիրում լավ են գործ էր անում, ամիսը մի 700.000-ի կարգի ուներ։
Բայց մի 4 տարի առաջ հարկերը փոխեցին, ու ինքը հասկացավ, որ կապ չունի ինչքան ես դու ստաբիլ, եթե երկիրդ ստաբիլ չի։
Մի շաբաթ հետո որոշված էր, որ գնալու ա Գերմանիա։ Դրանից 2 տարի հետո արդեն ընտանիքով տեղափոխվավ։

Ամենակարևորը մնում ա վստահությունը վաղվա օրվա մեջ։ Ես չգիտեմ էդ հարցը Գերմանիա, ԱՄՆ կամ Կանադայում ոնց ա, բայց ստեղից գնացածների մեծ մասը դրանից ա փախել, ու ինձ կպած կանչում ա։ Հիմի կամ վստահություն կա, կամ էլ կողքից էնքան լավ բան կա, որ դրա մասին չեն մտածում։

[StrangeLittleGirl]

Իմ սուբյեկտիվ, կիսաախպար կարծիքով. Եթե ազնվության, լենուբոլության, ռացիոնալիզմի ու մեկ էլ էկոլոգիայի նկատմամբ շատ բարձր պահանջներ չունես, ու ոչնչոտ եկամուտներ ունես (չխորանանք թե ոնց :Ճ), ապա Հայաստանը լրիվ աբրցվող երկիր է, որտեղ կան բաներ, որ չկան արտասաՅմանում, ասենք քեֆչի մշակույթ, անվտանգ ռոմանտիկ գիշերային զբոսանք քաղաքի կենտրոնում (օրինակ Սան Ֆրանցիսկո դաունթաուն իրիկուն ուշ ման գալը փորձանք ա, ամերկացիք մութը ընկելուն պես պիտի տանը լինեն, դռները կողպած, իրենք էլ քնած, որ վաղվա պլանները հասցնեն), բուռն սոցիալական կյանք (կյանքիդ մի մասը ծննդի, կնունքի, հարսանիքի կամ էլ թաղման ես լինելու, դրան գումարած մի վախտ «բարով տեսանքներ»), բնակարան գնելու հնարավորությունները ստաբիլ աշխատողների համար ավելի շատ են …

Հա, ընդհանուր ճիշտ ես ասում։ Կախված նրանից, թե ինչ պահանջներ ունես, Հայաստանը կարա ամենալավ տեղը լինի։ Օրինակ իմ ընտանիքի անդամներից շատերի մտքով սկի չի էլ անցնում Հայաստանից գնալ։ Դեռ ավելին՝ հնարավորություն ունեցել են արտերկրում մնալու, բայց կա՛մ չեն գնացել, կա՛մ հետ են էկել Հայաստան։

Բայց ասենք անվտանգության պահով կնոջ համար առնվազն անդուր ա գիշերով մենակով քայլելը (Երևանում ավելի քիչ, Երևանից դուրս բնակավայրերում ավելի շատ), ինչը օրինակ եվրոպական շատ քաղաքների մասին չես ասի: Դե էլ չասեմ, որ էդ բուռն սոցիալական կյանքը շատերի, էդ թվում՝ ինձ համար ահավոր տհաճ ա: Ինչ վերաբերում ա բնակարան գնելուն, ապա նույն Դանիայում կարաս բնակարան ձեռք բերես անգամ եթե ստաբիլ եկամուտ չունես: Ու էլ չասեմ, թե Հայաստանում վարկերի տոկոսներն ինչ կարգի բարձր են: Ստեղ ընդամենը 2.5-3.5% ա։

[Վիշապ]

Հա, ընդհանուր ճիշտ ես ասում։ Կախված նրանից, թե ինչ պահանջներ ունես, Հայաստանը կարա ամենալավ տեղը լինի։ Օրինակ իմ ընտանիքի անդամներից շատերի մտքով սկի չի էլ անցնում Հայաստանից գնալ։ Դեռ ավելին՝ հնարավորություն ունեցել են արտերկրում մնալու, բայց կա՛մ չեն գնացել, կա՛մ հետ են էկել Հայաստան։

Բայց ասենք անվտանգության պահով կնոջ համար առնվազն անդուր ա գիշերով մենակով քայլելը (Երևանում ավելի քիչ, Երևանից դուրս բնակավայրերում ավելի շատ), ինչը օրինակ եվրոպական շատ քաղաքների մասին չես ասի: Դե էլ չասեմ, որ էդ բուռն սոցիալական կյանքը շատերի, էդ թվում՝ ինձ համար ահավոր տհաճ ա: Ինչ վերաբերում ա բնակարան գնելուն, ապա նույն Դանիայում կարաս բնակարան ձեռք բերես անգամ եթե ստաբիլ եկամուտ չունես: Ու էլ չասեմ, թե Հայաստանում վարկերի տոկոսներն ինչ կարգի բարձր են: Ստեղ ընդամենը 2.5-3.5% ա։

Բյուր ջան, անդուրը ահագին լավ ա բռնաբարվելուց, թալանվելուց, սպանվելուց կամ առևանգվելուց:
Իսկ վարկերի տոկոսների համար հետաքրքիր ծրագրեր կան ջահել աշխատողների համար, ասենք՝ սա, ՀՀ-ն վարկերի տոկոսները սուբսիդավորում է (չխորանանք, թե ինչի մենակ :Ճ) նորակառույց առնելու դեպքում: Օրինակ տարբերակ կա, մի 7-8 հազար դոլար կանխավճար ես տալիս, ու հետագայում ամիսը 200 դոլարով վճարելով նորակառույցի սեփականատեր դառնում:

[John]

Օրինակ տարբերակ կա, մի 7-8 հազար դոլար կանխավճար ես տալիս, ու հետագայում ամիսը 200 դոլարով վճարելով նորակառույցի սեփականատեր դառնում:

Ահա, կինդ էլ դեկռետ ա գնում՝ պետությունը դադարում ա սուբսիդավորել ասում ա «եկամուտը քչացել ա ձեր ընտանիքի, ռիսկային խումբ եք համարվում»։ Էն դեպքում, որ ոչ մի օր ուշացում չունես, նորմալ վճարումներն անում ես։

[Վիշապ]

Հ.Գ. Ու էդ տոկոսը ցածր է Դանիայում, բայց փոխարենը բնակարանների գները ոնց էլ չլինի մի 7-10 անգամ բարձր չե՞ն: Մի թեթև հետաքրքրվեցի, Կոպենհագենի արվարձաններում 1քմ-ի միջին արժեքը $4000 ա, ձեզ լինի ձեր 2.5%-ով վարկը :Ճ

[StrangeLittleGirl]

Բյուր ջան, անդուրը ահագին լավ ա բռնաբարվելուց, թալանվելուց, սպանվելուց կամ առևանգվելուց:
Իսկ վարկերի տոկոսների համար հետաքրքիր ծրագրեր կան ջահել աշխատողների համար, ասենք՝ սա, ՀՀ-ն վարկերի տոկոսները սուբսիդավորում է (չխորանանք, թե ինչի մենակ :Ճ) նորակառույց առնելու դեպքում: Օրինակ տարբերակ կա, մի 7-8 հազար դոլար կանխավճար ես տալիս, ու հետագայում ամիսը 200 դոլարով վճարելով նորակառույցի սեփականատեր դառնում:

Անդուրի ու բռնաբարվել/թալանվել/առևանգվելու միջև սահմանը շատ նուրբ ա։ Երբ գիշերվա ժամը հազարին փողոցով քայլում ես, ու մի մեքենա դանդաղ հետևիցդ գալիս ա, դու չգիտես՝ ուղղակի հետևում ա, թե՞ ուզում ա բռնաբարի/թալանի/առևանգի։

Էդ «մի 7-8 հազար դոլար կանխավճարը» ու ամիսը 200 դոլար վճարելը որ էդքան հեշտ ասում ես, միջին աշխատավարձ ստացող հայաստանաբնակի համար ուղղակի անհասանելի ա: Իսկ եթե անձը մշտական աշխատանք չունի, ընդհանրապես անհույս ա, որ կկարողանա նման գումար ունենալ։ Ու էդ էն դեպքում, երբ հաշվի չառնենք, որ միջին աշխատավարձ ամիսը 390 դոլարը ձևավորվում ա մի քանի հոգու միլիոններ աշխատավարձի պատճառով, ու եթե էդ outlier-ները հանես, միջին աշխատավարձը շատ ավելի կիջնի: