Ուզու՞մ ես ապրել Հայաստանում

[Arpine]

Չէ, ստեղ խնդիրը Հայաստանը սիրելը կամ չսիրելը չի: Դու էլ ես սիրում Հայաստանը, ես էլ, Պողոսն ու Պետրոսն էլ: Բայց ապրել Հայաստանում էսօրվա ու մոտակա 15 տարվա մեջ նշանակում ա գոյատևել՝ ամեն օր ջիպի տակ չընկնելու վտանգն էլ աչքիդ առաջ: Թե չէ քո դաստիարակությունը շատ էլ լավն ա, ուղղակի երբ որ կհասնես էն պահին, որ մտնես ռեալ կյանք՝ քեզ դաստիարակողներից հնարավորինս անկախ կլնես, կզգաս, որ սիրում ես Հայաստանը, ուզում ես ստեղ ապրել, բայց առաջին իսկ հնարավորության դեպքում կգնաս:

Չգիտմ կգնամ թե չէ, բայց, չնայած ամեն ինչին, այս իրավիճակում, էստեղ ինձ համար լավ է, բայց շատերի համար է վատ: Ասենք օրինակ ինչու չպիտի կարողանա հայ տղամարդը տեսնի իր երեխայի օրեցօր մեծանալը: Ախր Հայաստանում շատա տարածված ու մտահոգիչա: Ինչևէ, թեմայից չշեղվենք:
Ու ասեմ, որ գրեթե վստահ եմ, որ այլ երկիր գնալուց հետո էլ, ուզելու եմ էստեղ գալ ապրելու:

[John]

ես սիրում եմ Եվրոպան, Բելգիան ասենք, մաքուր, սիրուն երկիր ա՝ համեստ համ էլ, ապրել էլ կարելի է, ոչ գոյատևել, բայց Հայաստանում եմ ապրելու: Եթե երբևէ գնամ էլ՝ մաքսիմում 2-3 տարով ու կոնկրետ նպատակով, ոչ թե բախտս փորձելու...

[Ambrosine]

Հարցման արդյունքները հուսադրող են:

[erexa]

Իսկ Ձեր կարծիքով,ինչի են գնում, ուրիշ տեղ, ոնցոր դուք եք ասում շան պես աշխատելու, ոչ թե ստեղ են մնում, եթե նույն բաննա: Խնդիրն այն է որ կարա՞ն ստեղ էդպես աշխատելով իրանց երեխեքին նորմալ պահեն: Կամ սփյուռքահայերը, մեռանք լսելով, որ սիրում ու կարոտում են իրենց հայրենիքը, բայց թե ինչու չեն տեղափոխվում էստեղ ապրելու չգիտեմ:
:

Կարոտում են, բայց որ երկիրը, երկիր լիներ կտեղափոխվեին: Եվ հետո, օտարությունում շան պես չեն աշխատում, նորմալ աշխատում են, նորմալ աշխատավարձ են ստանում ոնց որ կարգն է, ապրում են նորմալ ոնց որ պետքն է, իրենց զգում են որպես մարդ բոլոր կոմղերով, իսկ Հայաստանում այս իմ գրած իրավիճակը կարող է 100 տարի հետո էլ չլինի:

[One_Way_Ticket]

Ես բազմաթիվ օրինակներ գիտեմ, երբ Եվրոպա-Ամերիկաներ տեղափոխված հայը այնտեղ իրոք շան պես է աշխատում: Այդ մարդկանց զգալի մասը Հայաստանում քչից-շատից նորմալ ապրում էր, պարզապես "կուտը կերել", գնացել են: Ցածր կվալիֆիկացիայի տեր մարդկանց շահագործումը այնտեղ շատ դաժան է: Մեկ այլ մաս իրենց հպարտությունը գետնով են տալիս և հանձնվում որպես փախստական, ապրում բազմապիսի նպաստների հաշվին, ինչով արդեն աշխատավոր եվրոպացիների համբերության բաժակը լցրել են, ժամանակը կգա, բոլորին ռադ կանեն: Քչերն են կարողանում դրսում ռեալ հաջողության հասնել, որպես կանոն բարձր կվալիֆիկացիայի տեր մարդիկ, որոնց մեծ մասը ներսում էլ իրենց առանձնապես վատ չէին զգում, պարզապես որոշել են ուրիշ կյանք փորձել:

Հիմա մի խումբ լխկած պոմիդորներ վրաս կշպրտվեն, բայց ես գիտեմ, թե ինչ եմ ասում

[Lion]

Ես բազմաթիվ օրինակներ գիտեմ, երբ Եվրոպա-Ամերիկաներ տեղափոխված հայը այնտեղ իրոք շան պես է աշխատում: Այդ մարդկանց զգալի մասը Հայաստանում քչից-շատից նորմալ ապրում էր, պարզապես "կուտը կերել", գնացել են: Ցածր կվալիֆիկացիայի տեր մարդկանց շահագործումը այնտեղ շատ դաժան է: Մեկ այլ մաս իրենց հպարտությունը գետնով են տալիս և հանձնվում որպես փախստական, ապրում բազմապիսի նպաստների հաշվին, ինչով արդեն աշխատավոր եվրոպացիների համբերության բաժակը լցրել են, ժամանակը կգա, բոլորին ռադ կանեն: Քչերն են կարողանում դրսում ռեալ հաջողության հասնել, որպես կանոն բարձր կվալիֆիկացիայի տեր մարդիկ, որոնց մեծ մասը ներսում էլ իրենց առանձնապես վատ չէին զգում, պարզապես որոշել են ուրիշ կյանք փորձել:

Հիմա մի խումբ լխկած պոմիդորներ վրաս կշպրտվեն, բայց ես գիտեմ, թե ինչ եմ ասում

Որ վրեդ պամիդորներ շպրտեն, իմ փայ ու իմ կարացածով քո հետ ատբիտ կանեմ Չեմ հարգում նման հանձնվողներին...

[Ուրվական]

Կարոտում են, բայց որ երկիրը, երկիր լիներ կտեղափոխվեին: Եվ հետո, օտարությունում շան պես չեն աշխատում, նորմալ աշխատում են, նորմալ աշխատավարձ են ստանում ոնց որ կարգն է, ապրում են նորմալ ոնց որ պետքն է, իրենց զգում են որպես մարդ բոլոր կոմղերով, իսկ Հայաստանում այս իմ գրած իրավիճակը կարող է 100 տարի հետո էլ չլինի:

Ես չեմ ասում՝ շան պես աշխատում են: Ես ասում եմ՝ շան պես պատրաստ են աշխատել, բայց շատ տեղերում հենց ՇԱՆ ՊԵՍ էլ աշխատում են:

[Ուրվական]

Քչերն են կարողանում դրսում ռեալ հաջողության հասնել

Իսկ ո՞վ ասեց, որ գնում են դրսում հաջողության հասնելու: Դուրս մեծ մասամբ գնում են ապրելու, այլ ոչ թե գոյատևելու: Կամ գոնե եթե ոչ իրենց, ապա իրենց երեխեքի ապրելու համար: Թե՞ քո համար հաջողության հասնելն էդ ա:

[One_Way_Ticket]

Իսկ ո՞վ ասեց, որ գնում են դրսում հաջողության հասնելու: Դուրս մեծ մասամբ գնում են ապրելու, այլ ոչ թե գոյատևելու: Կամ գոնե եթե ոչ իրենց, ապա իրենց երեխեքի ապրելու համար: Թե՞ քո համար հաջողության հասնելն էդ ա:

Օրեկան 10+ ժամ որպես հացթուխ աշխատել, շաբաթական մեկ ազատ օր ունենալով, առանց տոն օրերի ("մեր միակ տոնը եղեռնն է", - ցիտում եմ այդ մարդու խոսքերը), սա՞ ես դու հպարտորեն անվանում "ապրել, այլ ոչ թե գոյատևել": Երեխաների պահով մասամբ համաձայն եմ. փոքր տարիքից այնտեղ ապրելով ավելի մեծ է նորմալ ապագա ունենալու հավանականությունը:

[Kita]

Օրեկան 10+ ժամ որպես հացթուխ աշխատել, շաբաթական մեկ ազատ օր ունենալով, առանց տոն օրերի ("մեր միակ տոնը եղեռնն է", - ցիտում եմ այդ մարդու խոսքերը), սա՞ ես դու հպարտորեն անվանում "ապրել, այլ ոչ թե գոյատևել": Երեխաների պահով մասամբ համաձայն եմ. փոքր տարիքից այնտեղ ապրելով ավելի մեծ է նորմալ ապագա ունենալու հավանականությունը:

Այստեղ մարդիկ կան շաբաթը 7 օր են աշխատում, 10 ժամ էլ չէ նույնիսկ 12 ժամ կամ ավել և ստանում են գրոշներ ընտանիք պահելու համար:

[Ուրվական]

Օրեկան 10+ ժամ որպես հացթուխ աշխատել, շաբաթական մեկ ազատ օր ունենալով, առանց տոն օրերի ("մեր միակ տոնը եղեռնն է", - ցիտում եմ այդ մարդու խոսքերը), սա՞ ես դու հպարտորեն անվանում "ապրել, այլ ոչ թե գոյատևել": Երեխաների պահով մասամբ համաձայն եմ. փոքր տարիքից այնտեղ ապրելով ավելի մեծ է նորմալ ապագա ունենալու հավանականությունը:

Չէ, ես դա չեմ հպարտորեն անվանում ապրել: Ու ինչի՞ց եզրակացրեցիր, որ ես հպարտորեն եմ անվանում: Եզրակացությունդ սխալ է, քանի որ ես շատ մեծ ցավով եմ ասում, ոչ թե հպարտությամբ:

Ես ամեն ինչին նայում եմ համեմատական կարգով:

Էդ մարդը ստեղ 10+ ժամ հացթուխ աշխատելով, շաբաթական մեկ ազատ օր ունենալով, առանց տոն օրերի սկի ամիսը երկու անգամ չի կարա կնոջ կամ առավել ևս երեխաների հետ դուրս գա, գնա զբոսնի կամ սրճարան գնա: Չի կարա գնա լողավազան: Չի կարա ավտո ունենա:
Իսկ եթե էդ քո ասած մարդը ամերիկայում ա, հաստատ էդ բոլոր ասածներս կարա անի:

Իսկ ընդհանրապես ասած, բոլորի չափանիշները լավ կյանքի մասին տարբեր են, բայց շատ կարևոր ա նաև հեռանկար ունենալը: Իսկ դրսում էդ ամեն ինչը կա: Իհարկե, ոչ ամեն տեղ:

[One_Way_Ticket]

Այստեղ մարդիկ կան շաբաթը 7 օր են աշխատում, 10 ժամ էլ չէ նույնիսկ 12 ժամ կամ ավել և ստանում են գրոշներ ընտանիք պահելու համար:

Այստեղ այդ 10-12 ժամը շատ ավելի թեթև են անցնում: Այնտեղ դու պիտի 10 ժամ "պախատ անես": Շատ կարճ ժամանակ է հատկացվում "պեռեկուռին", մեկ-երկու անգամ էլ զուգարան գնալու իրավունք կարող է ունենաս: Աշխատավարձն իհարկե շատ ավելի բարձր կլինի, քան այստեղ, սակայն հանիր դրանից բնակարանի վարձը, կյանքը որպես կանոն ավելի թանկ է, օտար լեզուն, Եվրոպայի դեպքում նաև այն, որ բնիկ ազգը երբեք քեզ որպես իրեն հավասարի չի վերաբերվի:

[One_Way_Ticket]

Էդ մարդը ստեղ 10+ ժամ հացթուխ աշխատելով, շաբաթական մեկ ազատ օր ունենալով, առանց տոն օրերի սկի ամիսը երկու անգամ չի կարա կնոջ կամ առավել ևս երեխաների հետ դուրս գա, գնա զբոսնի կամ սրճարան գնա: Չի կարա գնա լողավազան: Չի կարա ավտո ունենա:
Իսկ եթե էդ քո ասած մարդը ամերիկայում ա, հաստատ էդ բոլոր ասածներս կարա անի:

Ես հեչ համոզված չեմ, որ նախորդ գրառմանս մեջ նշված տեմպով աշխատելու դեպքում մարդու աչքին կերևան սրճարանը, լողավազանը և մեքենան:

[Ուրվական]

Ես հեչ համոզված չեմ, որ նախորդ գրառմանս մեջ նշված տեմպով աշխատելու դեպքում մարդու աչքին կերևան սրճարանը, լողավազանը և մեքենան:

Առավոտվա 9-ից իրիկունվա 8-ը չի՞ 10+:

Կարա՞ս Հայաստանում մարդ ցույց տաս, որ 10+ չի աշխատում: Հիմա հացթուխ ա, թե շարժիչ վերանորոգող ա, ի՞նչ կապ ունի: Համ էլ երկու տարի կաշխատի տենց, փող կկուտակի, փորձ կհավաքի, կանցնի ավելի լավ աշխատանքի, ավելի թեթև ռեժիմով:

Ու չեմ կարծում, որ ինչ-որ մեկին չի հետաքրքրում նշածներս: Տենց որ ըլներ, Հայաստանում ոչ սրճարան կլներ, ոչ էլ հասարակ ավտո: Մենակ ջիպեր կլնեին սև:

[One_Way_Ticket]

Առավոտվա 9-ից իրիկունվա 8-ը չի՞ 10+:

Կարա՞ս Հայաստանում մարդ ցույց տաս, որ 10+ չի աշխատում: Հիմա հացթուխ ա, թե շարժիչ վերանորոգող ա, ի՞նչ կապ ունի: Համ էլ երկու տարի կաշխատի տենց, փող կկուտակի, փորձ կհավաքի, կանցնի ավելի լավ աշխատանքի, ավելի թեթև ռեժիմով:

Ու չեմ կարծում, որ ինչ-որ մեկին չի հետաքրքրում նշածներս: Տենց որ ըլներ, Հայաստանում ոչ սրճարան կլներ, ոչ էլ հասարակ ավտո: Մենակ ջիպեր կլնեին սև:

Դե ասենք, ես 8 ժամ եմ աշխատում, բայց դա չի հարցը: Էլի եմ կրկնում, Հայաստանում 10+ աշխատելը և "այնտեղ" 10+ աշխատելը նույնը չէ: Երբևէ չե՞ք տեսել, թե ոնց են այստեղ շինարերները նստած շունչ քաշում, զրուցում: Կամ խանութ ես մտնում, աշխատողը հեռախոսով ինչ-որ մեկի հետ զրուցում է, համբերատար սպասում ես, մինչև վերջացնի (եթե համը շատ չի հանում): Այնտեղ նման բան ՉԿԱ: Պախատ, պախատ... Սա օդից չեմ ասում, պախատ անողներն են պատմում: Դու պատկերացնու՞մ ես նման տեմպով աշխատելը: Ես մի փոքր պատկերացնում եմ, որովհետև լրիվ դրույք աշխատանքի հետ ասպիրանտուրա էի մի ժամանակ համատեղում: Ինչ սրճարան, ինչ բան, ինձ մի բան էր հետաքրքրում. ե՞րբ է այս մղձավանջը ավարտվելու: Ինչպե՞ս կարող ես կիրակի օրը սրճարան վայելել, երբ գիտես, թե քեզ երկուշաբթի ինչ է սպասվում: