Ուզու՞մ ես ապրել Հայաստանում

[Գեա]

Ոչ։ Մյուսները թույլ են տվել ու համարել են, որ ինքը հատուկ է, ինքն էլ իրեն հատուկ է զգում։

Է~, Վիշապ ջան իմ մոտ էնպիսի տպավորություն է ,որ դու ուղղակի ինձ ես խոսացնոում:Մի հատ ասա տեսնեմ թե կոնկրետ իմ նշած դեպքում թույլ տալ չտալը ինչ կապ ունի? ոմն բուժ հիմնարկի գլխ բժիշկը Սերժի խնամին ա, մի օր ինքը էդ հիմնարկի վիրաբույժներից մեկին մասայական անկապ տեղը վիրավորում է, ստորացնում,(խալաթի կոճակները կոճկած չէին եղել, այսինքն աբսուրդ մի բան) Էդ տղան ինչ կարար աներ նման դեպքում , մի երկու բառով պատասխանել էր, գործից հանեցին, ու կանգնեց հանապազորյա հացի խնդրի առաջ:Նորմալ երկրում վերադասը մասսայի մոտ իրեն էդպես չէր պահի, եթե մարդը ասենք կարգապահական սխալ է թույլ տալիս վարչական տույժի են ենթարկում, իսկ եթե վերադասը բախտը փորձի անկապ տեղը ստորադասին կպնի , մարդ կարա դատի տա ու դեռ դատն էլ շահի, մի բան որ մեր երկրում չի լինի:հա ասեմ , որ էդ գլխավորը շարունակում է բարեհաջող ձևով իր ստորադասներին ստորացնելու պետական գործընթացը, իսկ ամենահետաքրքիրն այն է , որ էդ իմ ասած վիրաբույժը դուրս եկավ նաև մյուս բուժ հիմնարկից, մի խորը թքով թքեց էս ամեն ինչի վրա ու գնաց ամերիկա:Գնալուց առաջ էլ ասաց, գնում եմ , որ մի հատ անբարոյականի տղա էլ վաղը իմ երեխուն չստորացնի:այնպես որ մյուսները էդ գլխավորին թույլ չեն տվել , որ իրեն այդպես պահի, ուղղակի ինքն իրեն օրենքի գլխին նստած ա զգում, որովհետև իրեն թույլ տվողնա թույլ տվել:

Իմ արյունակիցը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի։ Իմ արյունակիցներից ոմանք կարծեցին, որ իրենք հատուկ են, քանի որ իրենց արյունակիցը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, ու խնդրեցին լուծել իրենց զավակների բանակի հարցերը։ Իմ բարձր դիրք ունեցող, ես իրա ցավը տանեմ, արյունակիցը մերժեց։ Իմ մյուս արյունակիցները մի քիչ վրդովվեցին, բայց հասկացան, որ իրենք հատուկ չեն։ Իսկ ես հասկացա, որ ես հատուկ եմ, որովհետև ունեմ բարձր դիրք ունեցող արյունակից, որը իրեն հատուկ չի համարում։

Էդ քո բարեկամին փառք ու պատիվ , եթե ինքը իսկապես լծակներ ուներ ու չի օգտագործել , բայց կարելի է ենթադրել նաև , որ ուղղակի էդքան բան չէր կարա աներ: էսօր դա կենտրոնացված է մի քանիսի ձեռքում , որովհետև վերջիվերջո դա բիզնես է , մեծ փողեր են պտտվում , ու ամեն մեկին էլ թույլ չեն տալիս , որ էդ տորթից օգտվեն:Ես էլ ծանոթներ ունեմ , որ իրենց բարեկամներին լավ էլ օգնում են , դուխ են տալիս , ու հենց դրանից էլ այսօր բանակը էդ օրին ա :

Ուզում ես ասել միայն լավ ապրու՞ստն է երկրից գնալու պատճառը։ Այո, շատերը այդ պատճառով են գնում, որ հացի խնդիր լուծեն։ Բայց դե օրինակ անմաքրասեր հարևաններ ունենալն էլ կարող է պատճառ լինել որոշ «իրենց հատուկ» համարողների համար Ամեն ինչն էլ հագեցնում է իրար նկատմաբ վերաբերմունքին։ Նենց չի, որ մարդիկ իրար վրա թքած ունեն, բայց պետությունը բոլորին ապահովում է, այդպես չի լինում։

հիմանականում նորմալ ապրելու ցանկությունից է կարծում եմ , որ մարդիկ գնում են , մեկ էլ երևի էն դեպքերում , երբ մարդը համոզված է , որ ինքը կարա լավ կարիերա անի իսկ էս երկրում ճահիճն ընկած խեղդվում է , ու էլ ամբողջ կյանքում փոփոխություններ չեն լինելու:
էդ հարևան -մարևան ստից պատմությունը թարկիր խնդրում եմ, դա երկրից, հայրենիքից հիասթափվելու պատճառ նորմալ մարդու մոտ երբեէք չի կարող առաջացնել:Շատ -շատ սկսի հարևան լաչառ Վարդուշի հետ չշփվելու անձնական վրիժառու գործընթացը:Դրա պատճառով մարդ երբեք իր տունը տեղը , շրջապատը չի թողնի , գնա ուրիշ երկրում ամեն ինչ նորից զրոյից սկսի:

[dvgray]

Ուզում ես ասել միայն լավ ապրու՞ստն է երկրից գնալու պատճառը։ Այո, շատերը այդ պատճառով են գնում, որ հացի խնդիր լուծեն։ Բայց դե օրինակ անմաքրասեր հարևաններ ունենալն էլ կարող է պատճառ լինել որոշ «իրենց հատուկ» համարողների համար Ամեն ինչն էլ հագեցնում է իրար նկատմաբ վերաբերմունքին։ Նենց չի, որ մարդիկ իրար վրա թքած ունեն, բայց պետությունը բոլորին ապահովում է, այդպես չի լինում։

երկրից գնալու պատճառը - շատ անձնական է, սկսած նորմալ/լավ.գերազանց ուսում ստանալուց մինչև նորմալ/լավ/գերազանց թոշակ ստանալը ու նորմալ/լավ/գերազանց ծերություն վայելելը:
բայց կա մի ընդանուր սկիզբ, որը որդի պես ամն օր կրծում է մատզաշ կոկոնները ու սպանում ամեն մի օգտակար ծիլ:
դա Արդարության սովն է
հայաստանը ԱնԱրդար երկիր է, ԱմենաԱնարդարներից մեկը աշխարհի երեսին:

[Վիշապ]

Է~, Վիշապ ջան իմ մոտ էնպիսի տպավորություն է ,որ դու ուղղակի ինձ ես խոսացնոում:

Չէ, բնավ

Մի հատ ասա տեսնեմ թե կոնկրետ իմ նշած դեպքում թույլ տալ չտալը ինչ կապ ունի? ոմն բուժ հիմնարկի գլխ բժիշկը Սերժի խնամին ա, մի օր ինքը էդ հիմնարկի վիրաբույժներից մեկին մասայական անկապ տեղը վիրավորում է, ստորացնում,(խալաթի կոճակները կոճկած չէին եղել, այսինքն աբսուրդ մի բան) Էդ տղան ինչ կարար աներ նման դեպքում , մի երկու բառով պատասխանել էր, գործից հանեցին, ու կանգնեց հանապազորյա հացի խնդրի առաջ:Նորմալ երկրում վերադասը մասսայի մոտ իրեն էդպես չէր պահի, եթե մարդը ասենք կարգապահական սխալ է թույլ տալիս վարչական տույժի են ենթարկում, իսկ եթե վերադասը բախտը փորձի անկապ տեղը ստորադասին կպնի , մարդ կարա դատի տա ու դեռ դատն էլ շահի, մի բան որ մեր երկրում չի լինի:հա ասեմ , որ էդ գլխավորը շարունակում է բարեհաջող ձևով իր ստորադասներին ստորացնելու պետական գործընթացը, իսկ ամենահետաքրքիրն այն է , որ էդ իմ ասած վիրաբույժը դուրս եկավ նաև մյուս բուժ հիմնարկից, մի խորը թքով թքեց էս ամեն ինչի վրա ու գնաց ամերիկա:Գնալուց առաջ էլ ասաց, գնում եմ , որ մի հատ անբարոյականի տղա էլ վաղը իմ երեխուն չստորացնի:այնպես որ մյուսները էդ գլխավորին թույլ չեն տվել , որ իրեն այդպես պահի, ուղղակի ինքն իրեն օրենքի գլխին նստած ա զգում, որովհետև իրեն թույլ տվողնա թույլ տվել:

Թեպետ չեմ ուզում մանրամասնորեն վերլուծել սույն դեպքը, բայց դեպքերը կարող էին և նույն կերպ զարգանալ, եթե գլխ բժիշկը Սերժին խնամի չլիներ։ Քիչ կա՞ն, որ Սերժի խնամին չեն, բայց իրենց էլ բեթար են պահում։ Գլխ բժիշկ կամ առհարակ «գլխ» լինելը ոմանց համար ինքնահաստատվելու ձև է։ Բանակի սպաներից շատերը ոչ մի թիկունք էլ չունեն իշխանություններում, բայց դա նրանց չի խանգարում զինվոր ծեծել, որովհետև պատժող չկա։ Յուրաքանչյուրը իր դիրքը յուրովի է չարաշահում։ Մեզ մոտ անվճար ավտոկայանատեղիներում վարորդներից ապօրինի գումար պահանջողներն էլ են երբեմն իրենց լկտի պահում, չնայած քռչոտ հալներին։ Դպրոցում ուսուցչին ստորացնող աշակերտը պարտադիր չի, որ Սերժին բարեկամ լինի, և աշակերտին ստորացնող ուսուցիչը՝ ևս։ Դա մենք ենք։ Սերժին բարեկամ լինելը «խորհրդավոր» ու «հատուկ» սարքողներն էլ ենք մենք։ Սերժին խնամի լինելը վատ վերաբերմունքի պատճառ չի կարող լինել։ Բայց անկիրթ ու բթամիտ լինելը՝ կարող է։

Էդ քո բարեկամին փառք ու պատիվ , եթե ինքը իսկապես լծակներ ուներ ու չի օգտագործել , բայց կարելի է ենթադրել նաև , որ ուղղակի էդքան բան չէր կարա աներ: էսօր դա կենտրոնացված է մի քանիսի ձեռքում , որովհետև վերջիվերջո դա բիզնես է , մեծ փողեր են պտտվում , ու ամեն մեկին էլ թույլ չեն տալիս , որ էդ տորթից օգտվեն:Ես էլ ծանոթներ ունեմ , որ իրենց բարեկամներին լավ էլ օգնում են , դուխ են տալիս , ու հենց դրանից էլ այսօր բանակը էդ օրին ա :

Եթե հավատ չկա մարդկության հանդեպ, ապա ինչ «արդարացում» ասես կարելի է գտնել, բացի մարդկությունից կամ արժանապատվությունից։ Հետաքրքիր է, օրինակ ի՞նչն է ստիպում այսօր վարորդներից շատերին զիջել հետիոտնին, մի՞թե բարձր տուգանքները։ Մեզ մոտ շատ հազվադեպ են հետիոտնին չզիջելու համար տուգանում, բայց շատ վարորդներ զիջում են, նույնիսկ արդեն սև գույնի ջիպերն էլ են երբեմն կամ հաճախ զիջում։ Շատերը սկսել են վերաբերմունքի քաղցրությունը զգալ։ Խոսքը գազելների ու նիվաների վարորդներին չի վերաբերում, դրանք անհույս են։

հիմանականում նորմալ ապրելու ցանկությունից է կարծում եմ , որ մարդիկ գնում են , մեկ էլ երևի էն դեպքերում , երբ մարդը համոզված է , որ ինքը կարա լավ կարիերա անի իսկ էս երկրում ճահիճն ընկած խեղդվում է , ու էլ ամբողջ կյանքում փոփոխություններ չեն լինելու:

Փոփոխություններ բերողը էլի մենք ենք, փոփոխությունները իրենք իրենց չեն լինում։ Միայն սովորական վերաբերմունքից կարող են հրաշքներ ծնվել։ Փորձեք օրինակ մտնել սուպերմարկետներից հալածված ու արդեն առևտրի պակաս զգացող խանութներից մեկը ու գնումներ կատարեք։ Վաճառողը սովորաբար թթված է ու անտրամադիր։ Իսկ դուք ուշադրություն մի դարձրեք, որ նա թթված է, ժպտացեք նրան, քաղաքավարի շնորհակալություն հայտնեք ու նորից ժպտացեք ու հեռացեք։ Համոզված եղեք, որ այդ մի չնչին թվացող ժեստով նրան հաջողված օր եք պարգևում։ Հաջորդ այցելուի նկատմաբ նա ավելի ուշադիր է, դրանից այցելուն է լավ զգում ու ձեր այդ մի ժպիտն ու վերաբերմունքը շղթայական էֆեկտ են ստեղծում, ու զարկ են տալիս առևտրի լավ ընթանալուն։ Չե՞ք հավատում, իսկ դուք փորձե՞լ եք։

էդ հարևան -մարևան ստից պատմությունը թարկիր խնդրում եմ, դա երկրից, հայրենիքից հիասթափվելու պատճառ նորմալ մարդու մոտ երբեէք չի կարող առաջացնել:Շատ -շատ սկսի հարևան լաչառ Վարդուշի հետ չշփվելու անձնական վրիժառու գործընթացը:Դրա պատճառով մարդ երբեք իր տունը տեղը , շրջապատը չի թողնի , գնա ուրիշ երկրում ամեն ինչ նորից զրոյից սկսի:

Ստից չի, ես որ գրին քարտ եմ ամեն տարի լրացնում, սաղ իմ հարևանների պատճառով է։ Մի օր վերելակը մաքուր չի ստացվում պահել։ Ոնց եմ ես դրանցից զզվուուում...

[Mark Pauler]

Վիշապ ջան, մի հարց եմ ուզում տամ ու կախված քո պատասխանից դրան հաջորդող դատողություն եմ անելու: Խնդրում եմ անկեղծ պատասխանես:
Քո արյունակիցը, որը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, անձնական ինչ մեքենա է վարում???

[Վիշապ]

Վիշապ ջան, մի հարց եմ ուզում տամ ու կախված քո պատասխանից դրան հաջորդող դատողություն եմ անելու: Խնդրում եմ անկեղծ պատասխանես:
Քո արյունակիցը, որը ՊՆ–ում բարձր դիրք ունի, անձնական ինչ մեքենա է վարում???

12 տարվա Նիսսան Փաթֆայնդեր։ Վարկով է առել ու վրեն գազ է դրել, չնայած զորամասում նավթ ու բենզինի պակաս չկա։ Վարձով է ապրում։ Ուզում ե՞ս ասեմ ինչքան աշխատավարձ է ստանում, որտեղից է կոշիկ առնում և այլն։

[Mark Pauler]

12 տարվա Նիսսան Փաթֆայնդեր։ Վարկով է առել ու վրեն գազ է դրել, չնայած զորամասում նավթ ու բենզինի պակաս չկա։ Վարձով է ապրում։ Ուզում ե՞ս ասեմ ինչքան աշխատավարձ է ստանում, որտեղից է կոշիկ առնում և այլն։

Էտպես էլ կարելի էր ենթադրել Վիշապ ջան:
կոշիկի ռազմերն ու խանութի աշխատողի տարիքը պետք չի:

Այսինքն մի մարդ ա էտ համակարգում ում մոտ չեն թողնում փողային գործերին, գուցե հենց էն պատճառով, որ բարձր բարոյական չափանիշներ ունի որդեգրած:
Որպես կանոն բարեկամիդ պես մարդկանց շատ բաներից են հեռու պահում իրանց համակարգում ու սահմանափակում են նրանց կարիերայի աճը մինչև որոշակի կետ, քանի որ կարող ա գա պահ ու չկարողանան նրան իրենց քաղաքական (ու ոչ միայն) կարիքների համար օգտագործեն:
Արտագաղթի պատճառներից մեկն էլ նա է, որ մարդիկ երկար մի բանին հավատում են, պայքարում են ու մի օր դա հոդս ա ցնդում մի տականքի անձնական կարիքների ու ցանկությունների պատճառով: Մարդիկ խոր հիասթափություն են ապրում ու դրան ավելանալով կենցաղային խնդիրները, թքում են ու ուզում դուրս գան երկրից, որտեղ անարդարության հանդիպելու դեպքում էլ գուցե երևույթից նեղվեն, երբ իրանց վերաբերվի, բայց սիրտները չի ցավա, էտ երկրի վիճակի համար:

ինքս երբեք չեմ ցանկացել Հայաստանից դուրս գալ, բայց մի քանի անգամ հազիվ եմ ինձ հետ պահել էտ քայլից: Երբ ընտանիքիդ շահը սկսում ա հակասել հայրենիքիդ շահին, էտ աբսուրդ հոգեբանական վիճակում ճիշտ որոշում կայացնելը դժվար ա լինում:
Ոչ մի անգամ չեմ մեղադրել էն նորմալ մարդկանց, որ կարիքից դրդված դուրս են եկել: Ճիշտն ասած մնացած պատճառներով դուրս եկածներին էլ մեղադրելու իրավունք ինձ չեմ վերապահի:

[Գեա]

Չէ, բնավ

ափսոս , ես էլ զուր հույսեր էի փայփայում, Վարդուշի օրն ընկա

Թեպետ չեմ ուզում մանրամասնորեն վերլուծել սույն դեպքը, բայց դեպքերը կարող էին և նույն կերպ զարգանալ, եթե գլխ բժիշկը Սերժին խնամի չլիներ։ Քիչ կա՞ն, որ Սերժի խնամին չեն, բայց իրենց էլ բեթար են պահում։ Գլխ բժիշկ կամ առհարակ «գլխ» լինելը ոմանց համար ինքնահաստատվելու ձև է։ Բանակի սպաներից շատերը ոչ մի թիկունք էլ չունեն իշխանություններում, բայց դա նրանց չի խանգարում զինվոր ծեծել, որովհետև պատժող չկա։ Յուրաքանչյուրը իր դիրքը յուրովի է չարաշահում։ Մեզ մոտ անվճար ավտոկայանատեղիներում վարորդներից ապօրինի գումար պահանջողներն էլ են երբեմն իրենց լկտի պահում, չնայած քռչոտ հալներին։ Դպրոցում ուսուցչին ստորացնող աշակերտը պարտադիր չի, որ Սերժին բարեկամ լինի, և աշակերտին ստորացնող ուսուցիչը՝ ևս։ Դա մենք ենք։ Սերժին բարեկամ լինելը «խորհրդավոր» ու «հատուկ» սարքողներն էլ ենք մենք։ Սերժին խնամի լինելը վատ վերաբերմունքի պատճառ չի կարող լինել։ Բայց անկիրթ ու բթամիտ լինելը՝ կարող է։

էսօր բարձր դիրքերում պատահական , մարդիկ չկան , դրա համար էլ քո ենթադրությունը չի կարող իրական լինել:Մյուս կողմից էլ սոցիալական սանդղակում մեր հետ հավասար կանգնած մարդուն լավ էլ հակադարձում ենք , ու դա երկրից հեռանալու հոգեբանություն ձևավորող պատճառ չի կարեղ դառնալ:Էդ էր մնացել , որ ինչ որ քռչոտ դեբիլ կարողանա իրեն վատ պահի ու վրաերթ անի. պատասխան հաստատ կստանա , ուրիշ է երբ դեմդ չինովնիկի դեմքով պետությունն է կանգնած ախպերության շահերը պաշտպանում:

Եթե հավատ չկա մարդկության հանդեպ, ապա ինչ «արդարացում» ասես կարելի է գտնել, բացի մարդկությունից կամ արժանապատվությունից։ Հետաքրքիր է, օրինակ ի՞նչն է ստիպում այսօր վարորդներից շատերին զիջել հետիոտնին, մի՞թե բարձր տուգանքները։ Մեզ մոտ շատ հազվադեպ են հետիոտնին չզիջելու համար տուգանում, բայց շատ վարորդներ զիջում են, նույնիսկ արդեն սև գույնի ջիպերն էլ են երբեմն կամ հաճախ զիջում։ Շատերը սկսել են վերաբերմունքի քաղցրությունը զգալ։ Խոսքը գազելների ու նիվաների վարորդներին չի վերաբերում, դրանք անհույս են։

Ճիշտն ասած այդպես հատուկ չեմ նկատել ,որ վարորդները ավելի բարեհամբույր դառած լինեն, կոմիտասի վրա մի անցում կա ամեն օր անցնում եմ, այնտեղ լուսաթարթ չկա.այսինքն վարորդը պետք է հետիոտնին ուղղակի զիջի , ըստ երթևեկությա կանոնների:Բայց...մինչև ինձ մոտակա մեքենայի անիվների տակ չեմ գցում ,բանի տեղ դնող չի լինում:Հատկապես կարճատես են ջիպերի վարորդները:մեկ մեկ երբ կարճ եմ հագած լինում էդ վերաբերմունքը , ոնց որ ծիկ ա անում ու գնում :Մի խոսքով...

Փոփոխություններ բերողը էլի մենք ենք, փոփոխությունները իրենք իրենց չեն լինում։ Միայն սովորական վերաբերմունքից կարող են հրաշքներ ծնվել։ Փորձեք օրինակ մտնել սուպերմարկետներից հալածված ու արդեն առևտրի պակաս զգացող խանութներից մեկը ու գնումներ կատարեք։ Վաճառողը սովորաբար թթված է ու անտրամադիր։ Իսկ դուք ուշադրություն մի դարձրեք, որ նա թթված է, ժպտացեք նրան, քաղաքավարի շնորհակալություն հայտնեք ու նորից ժպտացեք ու հեռացեք։ Համոզված եղեք, որ այդ մի չնչին թվացող ժեստով նրան հաջողված օր եք պարգևում։ Հաջորդ այցելուի նկատմաբ նա ավելի ուշադիր է, դրանից այցելուն է լավ զգում ու ձեր այդ մի ժպիտն ու վերաբերմունքը շղթայական էֆեկտ են ստեղծում, ու զարկ են տալիս առևտրի լավ ընթանալուն։ Չե՞ք հավատում, իսկ դուք փորձե՞լ եք։

դու հայերի մեղքը առնում ես, էլի եթե իրար հանդեպ մի քիչ վերաբերմունք կա , Հայաստանում է : Գնացողներին , որ հարցնես առաջին հերթին հենց նրանից են բողոքում , որ դրսում հասարակության մեջ իսկական , սրտանց ժպիտ ու հոգատարությանպակաս են զգում , իսկ այստեղ մարդիկ ջերմ են:Այս պահով ես երկու ձեռքով մեր ազգի կողմից եմ:Ինքս էդ բանի ականատեսը եղել եմ դրսում :Մեզ մոտ և հաճախորդն է ժպտում և վաճառողը , սովորաբար ...բայց միևնույնն է մարդիկ արտագաղթում են , որովհետև ժպիտով փոր չի կշտանում:

Ստից չի, ես որ գրին քարտ եմ ամեն տարի լրացնում, սաղ իմ հարևանների պատճառով է։ Մի օր վերելակը մաքուր չի ստացվում պահել։ Ոնց եմ ես դրանցից զզվուուում...

օդնակո և դու Բրուտոս...

[Վիշապ]

Այսպես... վերադառնում ենք հացի խնդրին՝ փաստորեն ժպիտը հացի վրա քսել և ուտել չի լինում, իսկ անձնական շահը չի լինում համատեղել կոլեկտիվ շահի հետ, քանի որ փարա չկա: Այս թեմայում իմ առաջին գրառումը հենց դրան էլ վերաբերում էր՝

http://www.akumb.am/showthread.php/1...=1#post2283508

Իսկ դեպրեսիաներ ստեղծելով, դժգոհելով կամ հակառակը՝ լուռ ու մունջ հանդուրժելով ոչնչի չենք հասնի:

Հ.Գ. Շնորհակալություն ուշադրության համար:

[Mark Pauler]

Այսպես... վերադառնում ենք հացի խնդրին՝ փաստորեն ժպիտը հացի վրա քսել և ուտել չի լինում, իսկ անձնական շահը չի լինում համատեղել կոլեկտիվ շահի հետ, քանի որ փարա չկա: Այս թեմայում իմ առաջին գրառումը հենց դրան էլ վերաբերում էր՝

http://www.akumb.am/showthread.php/1...=1#post2283508

Իսկ դեպրեսիաներ ստեղծելով, դժգոհելով կամ հակառակը՝ լուռ ու մունջ հանդուրժելով ոչնչի չենք հասնի:

Ես եղել եմ սահմանի վրա ու գիտեմ թե ինչ դժվար ա որոշում կայացնելը: ՈՒ իրավիճակը որտեղ ազգային ու անձնական շահերը իրար սկսում են հակասել, ոչ ես եմ ստեղծել, ոչ էլ դու: Չնայած էտ իմ ու քո կարծիքով ա, որ հայի Հայաստանում ապրելը ազգային շահ ա, կառավարությանդ մտածելակերպով դա էդպես չի: Որպես ապացույց կհիշեցնեմ կառավարական էն հիստերիան, որ մի քանի տարի առաջ սկսվել էր , երբ Ռուսաստանում շինարարական կրիզիսի պատճառով շատ հայեր դրսում գործից զրկվելով հետ էին եկել: իսկ խառնվել էին իրար, որովհետեև մեր երկիր մտնող փողի աղբյուրը արտադրանք արտահանելը չի, այլ աշխատուժ արտահանելն ա: Քիչ էր մնում բացեիբաց հայտարարեին - "ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ ՇՈՒՏՈՎ ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԲԱՆԿԵՐԸ ԿՎԵՐՍԿՍԿԵՆ ՇԻՆԱՐԱՐԱԿԱՆ ՎԱՐԿԵՐ ՏՐԱՄԱԴՐԵԼԸ, ԴՈՒՔ ԷԼ ԷԼԻ ԿԳՆԱՔ ՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՇԽԱՏԵՔ, ՈՐ ՓՈՂ ՈՒՂԱՐԿԵՔ ՄԵԶ..."
Հեչ մտածել եք , թե ինչի համար ա մեր սփյուռքի նախարարությունը հայրենադարձության ծրագրերի վրա միլիոններ ծախսում??? Հո չի ուզւոմ որ սովորական բանվոր մարդը հետ գա??? Չէէէէ.... Իրանց պետք ա, որ դրսից հարստություն դիզած, դրսում սեփականության տեր դարձած մարդիկ հետ գան: Իրանց սաղ գործողությունները տանում ա նրան, որ սավորական բանվոր մարդը դուրս գա, իսկ Հարուստը հետ գա:
Դժվար ա էս իրավիճակում չկոտրվել, դրա համար էլ ոչ մեկի չեմ մեղադրում, բացի էս վերևի դրածս հղման մեջի բյուրոկրատի նման տականքներից, որ անպայաման իրա էփած բորշը ուտելու ա, թեկուզ իմ ձեռի գդալով:

[Վիշապ]

Ես եղել եմ սահմանի վրա ու գիտեմ թե ինչ դժվար ա որոշում կայացնելը: ՈՒ իրավիճակը որտեղ ազգային ու անձնական շահերը իրար սկսում են հակասել, ոչ ես եմ ստեղծել, ոչ էլ դու: Չնայած էտ իմ ու քո կարծիքով ա, որ հայի Հայաստանում ապրելը ազգային շահ ա, կառավարությանդ մտածելակերպով դա էդպես չի: Որպես ապացույց կհիշեցնեմ կառավարական էն հիստերիան, որ մի քանի տարի առաջ սկսվել էր , երբ Ռուսաստանում շինարարական կրիզիսի պատճառով շատ հայեր դրսում գործից զրկվելով հետ էին եկել: իսկ խառնվել էին իրար, որովհետեև մեր երկիր մտնող փողի աղբյուրը արտադրանք արտահանելը չի, այլ աշխատուժ արտահանելն ա: Քիչ էր մնում բացեիբաց հայտարարեին - "ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐ ՇՈՒՏՈՎ ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԲԱՆԿԵՐԸ ԿՎԵՐՍԿՍԿԵՆ ՇԻՆԱՐԱՐԱԿԱՆ ՎԱՐԿԵՐ ՏՐԱՄԱԴՐԵԼԸ, ԴՈՒՔ ԷԼ ԷԼԻ ԿԳՆԱՔ ՄՈՍԿՎԱ, ԿԱՇԽԱՏԵՔ, ՈՐ ՓՈՂ ՈՒՂԱՐԿԵՔ ՄԵԶ..."
Հեչ մտածել եք , թե ինչի համար ա մեր սփյուռքի նախարարությունը հայրենադարձության ծրագրերի վրա միլիոններ ծախսում??? Հո չի ուզւոմ որ սովորական բանվոր մարդը հետ գա??? Չէէէէ.... Իրանց պետք ա, որ դրսից հարստություն դիզած, դրսում սեփականության տեր դարձած մարդիկ հետ գան: Իրանց սաղ գործողությունները տանում ա նրան, որ սավորական բանվոր մարդը դուրս գա, իսկ Հարուստը հետ գա:
Դժվար ա էս իրավիճակում չկոտրվել, դրա համար էլ ոչ մեկի չեմ մեղադրում, բացի էս վերևի դրածս հղման մեջի բյուրոկրատի նման տականքներից, որ անպայաման իրա էփած բորշը ուտելու ա, թեկուզ իմ ձեռի գդալով:

Կներես իհարկե, սակայն ինչպիսի՞ առնչություն ուներ կառավարության կողմից նկարագրածդ վերաբերմունքը քո անմիջական շահերի հետ, որ հայտվեցիր սահմանին:

[Mark Pauler]

Կներես իհարկե, սակայն ինչպիսի՞ առնչություն ուներ կառավարության կողմից նկարագրածդ վերաբերմունքը քո անմիջական շահերի հետ, որ հայտվեցիր սահմանին:

Ճիշտն ասած հիմա մանրամասնելու ցանկություն չունեմ, բայց եթե մի քիչ վերացական ասեմ էսպես կստացվի` ոմանց սիրուն ճառերով պետական փողեր լափելու գործընթացին հակասում է բարեխիղճ աշխատողների, պրոֆեսիոնալ մասնագետների առկայությունը:
Երբ կառավարության էն ներկայացուցիչը, որի աշխատանքը ուղղված ա իբր թե հայերին Հայաստանում բարեկեցիկ կյանքով ապահովելը, ասում ա. "Այ ախպեր չեմ հասկանում, թե խի ես էս անտերանոցում մնացել, մեկա դրսից լավ աշխատանքի հրավեր ունես...", սկզբից հիասթափության ալիք ա առաջացնում ու իսկապես ուզում ես թքես, գնաս...
Մի հասարակ հարց տամ: Ո՞վ գիտի, թե ինչով ա զբաղվում "Հայաստանի գործատուների միությունը", որը ապրում ու գոյատևում ա ոչ իր հասարակական գործունեության արդյունքում գոյացած փողերով, այլ էն հատուկենտ հասարակական կազմակերպություններից ա, որ պետական հովանավորչություն ունի ու պետական փողերով ինչ-որ ծրագրեր ա իրականացնում:
Պետք չի շատ փնտրել` աննորմալ բյուջեով էդ կազմկերպության միակ գործունեությունը տարին մեկ ինչ-որ բուկլետ տպելն ա ընդամենը: Մնացածը իրար մեջ-մեջ անելու ու վերևներն էլ չմոռանալու պրոցեսն ա:
Ով գիտի, որ ՀՀ ԱՇԽԱՏԱՆՔԻ ԵՎ ՍՈՑԻԱԼԱԿԱՆ ՀԱՐՑԵՐԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ մի մեծ առանձին ստորաբաժանում ունի, որի նպատակն ա գործազուրկներին աշխատանքով ապահովելը: Ոչ ոք էլ էտ կառույցից ոչ մի բան չի տեսել: Դրա փոխարեն սնկի նման աշխատանքի տեղավորման գործակալություններ են բացվում ու էտ գործակալություններում ընդամենը 2 կին հեռախոսով ու մի կոմպով կարան օրը մինչև 25 հոգու աշխատանք առաջարկեն ու ուղարկեն գործատուների մոտ հարցազրույցի:
Չմտածես, թե ասածներս գործազուրկի ողբ ա: Լավ էլ աշխատում եմ, լավ էլ ապրում եմ, բայց իրականությունը չեմ կեղծում, որ Հայաստանը քաղցրացնեմ:

[Վիշապ]

...
Չմտածես, թե ասածներս գործազուրկի ողբ ա: Լավ էլ աշխատում եմ, լավ էլ ապրում եմ, բայց իրականությունը չեմ կեղծում, որ Հայաստանը քաղցրացնեմ:

Փաստորեն ուրիշների վատ ապրելու ու աշխատանք չունենալու պատճառով է՞ր, որ քիչ էր մնացել գնայիր երկրից։ Օրիգինալ է։ Այդպես Հայաստանում մեկի նկատմամբ անարդար վերաբերմունք, և մնացյալը բոյկոտում են իրենց երկիրը։
Չեմ կարծում որ Հայաստանը արհեստականորեն քաղցրացնելը որևէ օգուտ է տալիս մեզ, ինչպես նաև դառնացնելն է որևէ օգուտ տալիս։ Հայաստանը այո, աշխատուժ է արտահանում, որովհետև այդպես կառավարությանը հարմար է, շատ գլուխ չեն ջարդում, չեն նեղացնում ապրանք ներմուծող իրենց ախպերությանը, իրենց ախպերությունն էլ ընտրությունների ժամանակ իրենց աջակցում է տարբեր միջոցներով։ Այս խնդիրը աստիճանաբար լուծվում է այսպես.
1. Արտագնա աշխատանքի մեկնողներից շատերը արդեն իրենց խնայողությունը սկսում են պահել արտասահմանյան բանկերում;
2. Արտագնա աշխատանքի մեկնողներից շատերը հիմնավորվում են այնտեղ որտեղ գործ կա, և տանում են իրենց ընտանիքի անդամներին ևս, այսինքն Հայաստան փող ուղարկելու թեման փակվում է։

Կարծում եք հավե՞րժ է կառավարության նման տուպոյ վերաբերմունքը, ու մարդիկ նեգրի պես աշխատելու են, ու սրանք հավերժ էշ–էշ դուրս են տալու ու ֆռֆռալու՞ են... ես կարծում եմ, որ չէ։ Մյուս կողմից էլ մեծացրել են վարչական ստորին օղակների նկատմամբ վերահսկողությունը, որպեսզի ֆինանսական հոսքերը ամբողությամբ ուղղեն բյուջե, և ոչ թե վարչական ստորին օղակների աշխատողների գրպանները, քանի որ քաղաքացին հազիվ թե կարողանա համ ապուշ պետական հարկեր և տուրքեր մուծել, համ էլ կաշառք տալ չգիտես ինչի համար։ Այսինքն տրվելիք գումարը մոտավորապես նույնն է մնացել, բայց հոսքի ուղղությունը փոխվել է դեպի ավելի բարձր գրպաններ։ Ես սկզբունքորեն դժգոհ չեմ։ Նույնիսկ շատ գոհ եմ։ Անհամբեր սպասում եմ առաջիկա ընտրություններին, որ տեսնեմ ստորին օղակներից քանի հարիֆ է սրանց համար վիզ դնելու։
Անիմաստ ողբեր ես էլ չեմ սիրում։ Հայաստանը մեր ընտանիքն է, ուզենք թե չուզենք։ Ես կարծում եմ, որ մեր ընտանիքում թշնամիներ չկան, կան բութ և անկիթ մարդիկ, որ մյուսների նկատմամբ վերաբերմունքի արժեքը չգիտեն, բայց դե ժամանակի ընթացքում հուսով եմ, կիմանան։

[Mark Pauler]

Փաստորեն ուրիշների վատ ապրելու ու աշխատանք չունենալու պատճառով է՞ր, որ քիչ էր մնացել գնայիր երկրից։ Օրիգինալ է։ Այդպես Հայաստանում մեկի նկատմամբ անարդար վերաբերմունք, և մնացյալը բոյկոտում են իրենց երկիրը։

Ուրիշի չէ՝ իմ խնդիրների պատճառով էի ուզում երկրից գնայի, իսկ պրոբլեմները միայն գործազրկությամբ չի սահմանափակվում:

Կարծում եք հավե՞րժ է կառավարության նման տուպոյ վերաբերմունքը, ու մարդիկ նեգրի պես աշխատելու են, ու սրանք հավերժ էշ–էշ դուրս են տալու ու ֆռֆռալու՞ են...

Իհարկե հավերժ չի լինելու, բայց չեմ տեսնում հիմա դրա վերջը: Ես էլ դու էլ գիտենք, որ Ընդիմություն խաղացող Լևոնը չի գալու երկրի գլուխ ու դրական փոփոխություններ մտցնի…
Մի խոսքով էլի հանգեցինք նրան, որ երկրից արտագաղթողներին մեղադրել չի կարելի: Իսկ պայքարողներին դրա դեմ ողջունել ու օգնել ա պետք:
Նոր գրեցի ու մտածում եմ… Իսկ ո՞վ ա պայքարում արտագաղթի դեմ: Ռեալ ո՞վ ա դրա դեմ ինչ-որ քայլեր ձեռնարկում: Եթե որոշ անհատների հաշվի չառնենք՝ ոչ ոք: Կառավարությանը ձեռ չի տալիս, հասարակական կազմակերպությունները էդպիսի ռեսուրսներ կամ չունեն կամ էլ դա իրանց չի հետաքրքրում... Թե՞ կա պայքարող մարմին, ես չգիտեմ…

[dvgray]

Իսկ ո՞վ ա պայքարում արտագաղթի դեմ: Ռեալ ո՞վ ա դրա դեմ ինչ-որ քայլեր ձեռնարկում: Եթե որոշ անհատների հաշվի չառնենք՝ ոչ ոք: Կառավարությանը ձեռ չի տալիս, հասարակական կազմակերպությունները էդպիսի ռեսուրսներ կամ չունեն կամ էլ դա իրանց չի հետաքրքրում... Թե՞ կա պայքարող մարմին, ես չգիտեմ…

իսկ ի՞նչ ա նշանակում "պայքար արտագազթի դեմ": դա ինչ որ գործողությու՞ն ա: օրինակ սովետի նման, որ սահմանները փակել էր, ու ով ուզում էր գնար, դուրս, վզին տալիս էին:
ըստ իս արտագաղթի դեմ պայքարը, դա միայն բռի մեթոդներ ա ենթադրում, ինչպես ամեն մի "բանի դեմ" պայքարի դեպքում:
երբ որ Հայաստանում լինի համեմատական արդարություն, ու օրենքի իշխանություն, էտ ժամանակ էլ սենց թեման լրիվ կլինի անիմաստ:

[Mark Pauler]

իսկ ի՞նչ ա նշանակում "պայքար արտագազթի դեմ": դա ինչ որ գործողությու՞ն ա: օրինակ սովետի նման, որ սահմանները փակել էր, ու ով ուզում էր գնար, դուրս, վզին տալիս էին:
ըստ իս արտագաղթի դեմ պայքարը, դա միայն բռի մեթոդներ ա ենթադրում, ինչպես ամեն մի "բանի դեմ" պայքարի դեպքում:
երբ որ Հայաստանում լինի համեմատական արդարություն, ու օրենքի իշխանություն, էտ ժամանակ էլ սենց թեման լրիվ կլինի անիմաստ:

Էտ մենակ ըստ քեզ չի արտագաղթի դեմ պայքարը սահմանափակվում բռնի մեթոդներով, հաստատ մեր շատ "գրագետ" ղեկավարների կարծիքով էլ ա էդպես, դրա համար էլ մեծահոգաբար ազատություն են տվել ու թույլ են տալիս մարդիկ լքեն իրանց հայրենիքը, իսկ իրականում գոյություն ունի human resource management (մարդկային ռեսուրսների մենեջմենտ) գիտությունը: Կարիք չկա նոր հեծանիվ հորինել, ուղղակի պետք ա ուրիշների անցած ճանապարհը ուսունասիրել, հետևություններ անել ու տնտեսագիտության պատմության մեջ լուծումներ տեսնել:
Մարդկային ռեսուրսների մենեջմենտը շատ լուրջ ու բարդ գիտություն ա: Դա ուսումնասիրելով կարելի ա գտնել պատասխաններ սկսած փոքր հիմնարկներից մինչև գիգանտ կազմակերպությունների աշխատակիցների ընտրության, որակավորման, հոգեբանական համապատասխան իրավիճակի պահպանաման ու նաև շատ այլ հարցերի պատասխաններ: Կարելի ա գտնել բարդ ինֆրաստրուկտուրաներում մարդկային ռեսուրսների բաշխման և դրանց ճիշտ օգտագործման մասին հարցեր, իսկ հանրապետություն հասկացողությունը ընդամենը մի բարդ ինֆրաստրուկտուրա ա:
Համոզված եմ մեր բարձր դիրք զբաղեցնող պետական ծառայողները, որոնք պիտի մտահոգվեին ու զբաղվեին Հայաստանի Հանրապետության մարդկային ռեսուրսների բաշխմամբ, սկի չեն էլ լսել Դեմինգի մասին, ուր մնաց մի հատ էլ արտագաղթի բռնի ձևով արգելելուց բացի ուրիշ մեթոդներ պատկերացնեն: