Այս ի՞նչ պատահեց
Կարոտը հանկարծ հոգիս ներխուժեց
Հետո բարձրացավ կոկորդս սեղմեց
Բայց դրանով էլ չբավարարվեց
Աչքերս լցվեց`լճացավ այնտեղ.
Ա՜յ քեզ հարմար տեղ:
Ու այդ օրվանից իմ ծով աչքերում
Կարոտն է ապրում
Ու այդ օրվանից այդ ծով կարոտը
Իմ աչքերով է աշխարհին նայում:
Ապրե'լ սա է իմաստը կյանքի,
բայց մի պահ կարծես մեռնել ես ուզում,
Երբ շուրջդ քանդված աշխարհ ես տեսնում,
Երբ մարդկանց նայում ու ցավ ես զգում,
Երբ սուտն ու կեղծը հոգի են կրծում,
Երբ ժպիտն անգամ շինծու է լինում,
Երբ մարդիկ իրար փողով են հարգում,
Եվ ով փող չունի նա հարգանք չունի :
մի՞թե սա է իմաստը կյանք
Որ մարդիկ ստե՞ն ,որ մարդիկ կեղծե՞ն,
Որ մարդիկ իրենց հոգի՞ն վաճառեն:
Բայց ինչի՞ համար ասացեք խնդրեմ,
Չե որ աշխարհը մաքուր էր ստեղծված,
Ստեղծված ապրելու և վայելելու,
Ստեղծված սարքելու և ոչ քանդելու:
ՈՒ մի օր էլ ես կանցնեմ քո մոտով`
Հպարտ,անխռով,
Չեմ նայի էլ քեզ բոցե հայացքով`
Սիրով ու հույսով:
Էլ չի թրթռա սիրտս`քայլերիդ
Ներդաշնակելով,
ՈՒ չեն բռնկվի ձեռքերս տխուր`
Գրկելու տենչով:
Ես քար հայացքով կնայեմ
Անցած օրերի վրա,
Կքայլեմ նրանց մոխիրների մեջ
ՈՒ չեմ վշտանա:
ՈՒ թե դու թաքուն հույսեր ունենաս`
Մոռացիր նրանց
ՈՒ թաղիր,թաղիր անխոս անցյալի
Ցուրտ հեռուներում...
ՈՒ մի օր էլ ես կանցնեմ քո մոտով`
Հպարտ,անխռով,
Օտարի նման,օտարի հոգով
ՈՒ օտար սրտով...
Էջանիշներ