User Tag List

Էջ 1 7-ից 12345 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 102 հատից

Թեմա: Հայկական պոեզիայի գոհարներ

  1. #1
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Սիրտ Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Որպեսզի ամեն մի բանաստեղծին նվիրված առանձին թեմա չբացենք, մտածեցի, որ ավելի լավ կլինի, եթե մի ընդհանուր թեմա լինի, որտեղ կարող ենք դնել մեր սիրած բանաստեղծությունները։

    Սկսեմ իմ ամենասիրած բանաստեղծներից մեկի՝ Համո Սահյանի բանաստեղծություններից.

    ԱՌԱՋԻՆ ՍԵՐ

    Ես չգիտեի, թե ինչ է սերը,
    Ի՞նչն էր այդքան շուտ ինձ տնից
    Ինչու՞ էր երկար թվում գիշերը,
    Եվ ինչի՞ց էր, որ քունս չէր տանում։

    Ես չգիտեի, թե ինչ է սերը,
    Բայց ոչ մի անգամ չէի քարկոծում,
    Երբ վազում էին ձեր գիժ հորթերը
    Մեր կանաչ-կանաչ բանջարանոցում...

    Ես չգիտեի, թե ինչ է սերը,
    Բայց ուզում էի գտնել մի հնար,
    Որ ձեր ծաղկաբույր դեզի ստվերը
    Ամբողջ օրը մեր կտուրին մնար։

    Ես չգիտեի, թե ինչ է սերը,
    Բայց երբ քո տատը մեր տուն էր գալիս,
    Շփոթվում էին սրտիս զարկերը,
    Եվ պոկվում էի օջախի սալից։

    Բայց երբ գնացի ես հեռուները,
    Ես չմոռացա նոր սիրո բոցում,
    Տատիդ փեշերը, դեզի ստվերը,
    Այն գիժ հորթերը բանջարանոցում։

    Ձեր այն պարտեզը, ձեր այն ծառերը...
    Եվ նոր հասկացա առանց թախծելու,
    Որ այդ է եղել առաջին սերը
    Ու երբեք-երբեք չի մոռացվելու։
    1954 թ.
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 31.08.2006, 07:06:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ripsim (03.03.2012), Արևածագ (11.09.2010), Յոհաննես (28.12.2016), Նաիրուհի (09.09.2010)

  3. #2
    Պատվավոր անդամ Մասսագետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2006
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    561
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Էս մեկը երևի իմ իմացած բոլոր բանաստեղծություններից իմ ամենասիրածն ա:

    Մահվան Տեսիլ

    Որպես լքված թավջութակի ձգված մի լար՝
    Դողում է սիրտս կարոտով մի ահարկու.
    Կարոտներիս գագաթն է այն՝ վերջի՜ն քնար. -
    Մի պիտկ պարան ու երկնուղեշ փայտեր երկու:
    Որպես բախտիս մութ քամահրանքը, կամ որպես
    Մի հին խոստում, որ անկատար, դրժած թողի -
    Կախաղանի փայտերն ահա քաղաքի մեջ
    Կանգնել են, սեգ, ու սպասում են կախվողի:
    Կանգնել են, լուռ իրար կքած, փայտեր երկու,
    ՈՒ մեջտեղում դողում է, մեղկ ու երերուն,
    Մի գորշ պարան, ինչպես տխուր այս օրերում
    Անբոց մորմոքը նաիրյան իմ ո՜րբ հոգու:
    Իջել է շուրջը մի անհուր իրիկնաժամ,
    ՈՒ լռություն մի անստվեր, անդուռ, անդող,
    Ինչպես մորմոքը օրերի, ինչպես դաժան
    Մահվան թախիծը՝ իմ անլուր սիրտը բանտող:
    ՈՒ խանութները, գորշ կքած, ու այն մարդիկ,
    Որ հավաքվել են փայտերի շուրջը հիմա,
    Մահվան բեկուն այդ քնարին այդքան մոտիկ -
    Ի՞նչ են ուզում՝ այդքան տխուր ու ակամա:
    Եվ արդյոք ո՞վ է երազել այդքան դաժան -
    ՈՒ լուսավոր առավոտները իմ հոգու
    Ո՞վ դարձրեց - մի անկրակ իրիկնաժամ,
    ՈՒ գորշ պարան, ու երկնուղեշ փայտե'ր երկու:
    Գուցե այդ ե'ս եմ, որ կարոտով իմ լուսնահար
    Ո'չ մի կրակ հեռուներից ձեզ չբերի,
    ՈՒ ցանկացա, որ չօրհներգե ո'չ մի քնար
    Լուսապսակ, պայծառ գալիքը Նաիրի...

    Երթամ հիմա: ՈՒ կարոտով անմիխիթար,
    Իմ երգիչի երազներով ու հրերով,
    Անհրապույր իմ օրերի երգով մթար
    ՈՒ նաիրյան իմ երազի վերջին սիրով, -
    Երթամ մարող ու մարմրող իրիկվա մեջ,
    Որպես ուլու հալածական, որպես տեսիլ -
    Տա՜մ պարանոցս կարոտին այն երկնուղեշ
    ՈՒ օրորվեմ՝ եղերական ու անբասիր...
    Թող ո'չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի,
    ՈՒրիշ ոտքեր կախաղանին թող մո'տ չգան.
    Եվ թող տեսնեն ի'մ աչքերի մեջ կախվածի,
    Իմ բո'րբ երկիր, լուսապսակ քո ապագան:
    Թող դուրս ընկած իմ աչքերի մեջ կախվացի
    Նոքա տեսնեն պայծառ օրերդ ապագա, -
    Թող ո'չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի,
    Ո'չ մի ստվեր կախաղանին թող մոտ չգա...

    Չարենց

  4. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Milli (06.09.2011), Արևածագ (11.09.2010)

  5. #3
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Սա էլ իմ սիրված բանաստեղծություններից մեկը։ Հեղինակը Ռաֆաել Պատկանյանն է։

    ՀԱՅ ԵՎ ՀԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

    Ո՞վ է հայը, մի՞թե նա է, որ խոսում է հայ լեզվով,
    Եվ կամ՝ որի մականունը հանգում է յան մասնիկով,
    Որ ուտում է ամենայն օր ճաշին տոլմա ու փըլավ,
    Կամ՝ պարծանոք միշտ հագնում է հայի գըդակ ու հալավ։

    Ո՞վ է հայը, մի՞թե նա է, որ գընում է Հայի ժամ,
    Ու տարենը հաղորդվում է խիստ սակավից՝ չորս անգամ,
    Որ կյանքումը պաս չի կերել, ծոմ էլ պահում է նույնպես,
    Հորանջելիս խաչ է կընքում՝ բաց բերանն ու երես։

    Ո՞վ է հայը, մի՞թե նա է, որ տեսնելիս տերտերին
    «Օրհնյա ի տեր» պատրաստ ունի ամեն րոպե իր բերնին.
    Որի համար մեծ ամոթ է, նաև մեղք է մահացու,
    Թե Ջատիկի թաթախմանը չուտե թերխաշ կարմիր ձու։

    Չէ՛, սիրելի՛ս, ազգությունը չէ արտաքին արարմունք,
    Հայ ծընելըդ անգամ չի տալ քեզ հայության իրավունք,
    Ով է կամ յան մականունիդ վերջի վանկի մասնիկը,
    Կարմիր ձվով կամ թե անձու կատարում ես զատիկը։

    Քալլա-փաչա կամ թե բորշ է ամեն օրվա կերածըդ,
    Սեռտուկ, պայլտո կամ թե չուխա է վըրայի հագածըդ —
    Ողջը մին է. ծեսով չես տալ ազգիդ վընաս կամ օգուտ,
    Տեղը մընա ազգությունը, այդ նաև վարձ չէ՛ հոգուդ։

    Թե դու հայ ես՝ հայությունդ պիտի հարգես անպատճառ,
    Հայաստանը պիտի լինի հուսո աստըղ քեզ համար.
    Օտարինը դու մի՛ ատիլ, մի՛ էլ սիրիլ կուրորեն,
    Բայց քու Հայի օգուտները միշտ վե՛ր դասե ամենեն։

    Արվեստ, ուսում, շըքեղարվեստ տարածե՛ հայ ազգի մեջ,
    Բայց բըռնությամբ միշտ հեռացուր նորա մեջեն կրոնի վեճ.
    Քեզ ի՞նչ շահ է, թե դու կասես՝ հոգին բըխել է Հորից,
    Կամ թե Որդին հոգվով սրբով անսերմ ծընունգ է Մորից...

    Թո՛ղ, սիրելի՛, այդ խընդիրքը, աչքըդ դարձո'ւր դեպ հարավվ
    Բյուր-բյուր հոգիք դու կըտեսնես կորած դորա պատճառավ,
    Բայց մինչ այսօր այդ խընդիրքը մընացել է անվըճիռ,
    Թույլ խելքո՞վըգ աշխատում ես քակել անքակ այդ կընճիռ։

    Սիրե՛ ազգըդ ո'չ լոկ խոսքով, սիրե' ինչպես քու անձը,
    Նորա օգտին, թե պետք լինի, զոհե՛ բոլոր քու գանձը,
    Մի՛ խընայիլ կյանքըդ անգամ, արյունըգ բե'ր նորան զոհ
    Ո՛ չ այն հուսով, որ քու ազգը իսկույն լինի քեզնից գոհ։

    Իստակ սերը չի՛ պահանջում ամենևին տըրիտուր,
    Թե տվածը հետ առնվի՝ դորան կասեն առուտուր,
    Բայց վա՜յ նոցա, որք անըզգա են յուր ազգի վիճակին,
    Հազա ր անեծք նոցա վերա, երնեկ շան պես սատակին։

    Թե դու հայ ես գիտե՞ս արդյոք՝ ո՛վ էր ազգիդ նախահայր,
    Ո՞րտեղ, ո՞ր կողմ նա ընտրել էր ազգի համար Հայ աշխարհ:
    Քանի՞ տարի անկախ մընաց Հայը օտար ազգերից,
    Ի՞նչ էր պատճառ, որ նա ընկավ իր առաջվա փառքերից։

    Ո՞ւր ցըրվեցավ քու խեղճ հայը, ունի՞ այժմ օգնական,
    Կա՞ մի հընար, միջոց կամ հույս նորա կրկին նորոգման.
    Թե կա հընար՝ դու պատրա՞ստ ես անձըգ ազգիդ զոհ անել,
    Խիստ կըտըտանք, սաստիկ տանջանք, սով ու ծարավ միշտ տանել։

    Դու պատրա՞ստ ես թողնել կայքըդ, ծընողք, եղբարք սիրական,
    Սիրելվույդ տեղ կըրծքիդ սեղմել միշտ մահառիթ հըրացան,
    Դու պատրա՞ստ ես անվախ երթալ թշնամիի սուրի դեմ,
    Սարսափելի մահըդ տեսնել դու կարո՞ղ ես ծաղրադեմ։

    Այդ ժամանակ քեզ հայ կասեմ, ես քեզ սիրով կը գըրկեմ,
    Թե ջուր ընկնիս՝ ջրի՛ց, թե՝ հուր, ես քեզ հուրից կըփրկեմ։
    Բայց թե փորըդ տոլմաներից կամ փըլավից տըռաքի,
    Հավատացի՛ր, ուտելովդ օգուտ չես բերիլ ազգի։

  6. #4
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Այս բանաստեղծությունը տարիներ առաջ մեր տան նկուղոմ եմ գտել՝ մի կտոր թղթի կտորի վրա տպված։ Այնպես որ հեղինակին չեմ կարող նշել։ Բայց դուրս գալիս է։

    ԱՍՈՒՄ ԵՆ ԹԵ…

    Այնպես անփույթ, այնպես հանգիստ
    Անցնում ես իմ տան մոտով,
    Մինչ ես ուրիշ տներում իսկ
    Քեզ եմ փնտրում կարոտով։

    Ասում են, թե մոռացել ես, չեմ հավատում, իմ անգին,
    Պարզապես դու հեռացել ես, մոտս թողել քո հոգին։

    Եվ այնպես հեշտ, այնպես հանգիստ
    Մատնում ես ինձ աշխարհին,
    Մինչ դողում է որպես երդում
    Անունդ իմ շուրթերին։

    Ասում են, թե ինձ դավել ես, չեմ հավատում, իմ անգին,
    Պարզապես դու խռովել ես ու տանջում ես իմ հոգին։

    Անցնում ես դու ու չես նայում,
    Մինչ ես կագնած մոլորուն,
    Քեզ աչքերիս մեջ եմ պահում
    Ու տանում եմ հետս տուն

    Ասում են, թե սերը սուտ է, չեմ հավատում, իմ անգին,
    Առանց սիրո տունս ցուրտ է, արի շունչ տուր կրակին։

  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արևածագ (11.09.2010)

  8. #5
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Ես էլ հեղինակին չգիտեմ, բայց մի ժամանակ կիթառով նվագում էի ու երգում այս երգը: Բայց կարծեմ ռաբիզ երգ էր: Գոնե ուսուցիչս այդպես էր ներկայացրել:

  9. #6
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Ես այդ երգը հանրային ռադիոյով եմ շատ լսել։ Բայց ռաբիս չէր։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  10. #7
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Չեմ կարծում, որ այս ֆորումում կգտնվի որևէ մեկը, ում դուրը չի գա Պարույր Սևակի իմ ամենասիրված ստեղծագործությունը։

    ՔԻՉ ԵՆՔ‚ ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ

    Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։
    Մենք մեզ ո՛չ ոքից չենք գերադասում։
    Պարզապես մենք էլ պի՛տի ընդունենք‚
    Որ մե՛նք‚ միայն մե՜նք Արարատ ունենք‚
    Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում‚
    Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում։
    Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել։
    Պարզապես Նարեկն այստեղ է գրվել։
    Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել‚
    Քարից շինել ձուկ‚ և թռչուն՝ կավից‚
    Ուսուցման համար և աշակերտե՜լ
    Գեղեցկի՛ն‚
    Բարու՛ն‚
    Վսեմի՛ն‚
    Լավի՜ն…
    Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։
    Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում
    Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել‚-
    Պարզապես շատ ենք մենք արյուն հեղել,
    Պարզապես մենք մեր դարավոր կյանքում‚
    Երբ եղել ենք շատ
    Ու եղել կանգուն‚
    Դարձյա՛լ չենք ճնշել մեկ ուրիշ ազգի‚
    Ո՛չ ոք չի տուժել զարկից մեր բազկի։
    Եթե գերել ենք՝
    Լոկ մեր գրքերով.
    Եթե տիրել ենք՝
    Լոկ մեր ձիրքերով…
    Պարզապես մահն է մեզ սիրահարվել‚
    Իսկ մենք ինքնակամ նրան չենք տրվել։
    Ու երբ ճարահատ մեր հողն ենք թողել՝
    Ու՜ր էլ որ հասել‚ որտեղ էլ եղել‚
    Ջանացել ենք մենք ամենքի՛ համար.
    Շինել ենք կամուրջ‚
    Կապել ենք կամար‚
    Ամե՜ն տեղ հերկել‚
    Հասցրել բերքեր‚
    Ամենքի՜ ն տվել մի՛տք‚ առա՛ծ‚ երգե՛ ր՝
    Պաշտպանել նրանց հոգևոր ցրտից‚-
    Ամե՜ն տեղ թողել մեր աչքից՝ ցոլանք‚
    Մեր հոգուց՝ մասունք‚
    Եւ նշխար՝ սրտից…

    Մենք քիչ ենք‚ այո՛‚ բայց կոչվում ենք հայ -
    Գիտենք դեռ չանցած վերքերից տնքալ‚
    Բայց նոր խնդությամբ ցնծալ ու հրճվել.
    Գիտենք թշնամու կողը մխրճվել
    Ու բարեկամին դառնալ աջակից.
    Դուրս գալ մեզ արված բարության տակից՝
    Մեկի փոխարեն տասն հատուցելով…
    Հօգուտ արդարի և արեգակի
    Գիտենք քվեարկել մեր կյանքով նաև…
    Բայց թե կամենան մեզ բռնի վառել՝
    Մենք գիտենք մխա՛լ - և կրա՜կ մարել.
    Իսկ եթե պետք է խավարը ցրել՝
    Գիտենք մոխրանալ որպես վառ կերոն.
    Եւ գիտենք նաև մեզ կրքոտ սիրել‚
    Բայց ուրիշներին մի՜շտ էլ հարգելով…

    Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում‚
    Բայց մեզ էլ գիտենք -
    Մեզ հայ են ասում։
    Եւ ինչու՞ պիտի չհպարտանանք…
    Կա՛նք։ Պիտի լինե՛նք։ Ու դեռ - շատանա՜ք։

  11. #8
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Չեմ կարծում, որ այս ֆորումում կգտնվի որևէ մեկը, ում դուրը չի գա Պարույր Սևակի իմ ամենասիրված ստեղծագործությունը։
    գոնե մեկը գտնվեց
    կներեք թեմայից շեղվելու համար

  12. #9
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Մեջբերում Բյուրակն-ի խոսքերից
    գոնե մեկը գտնվեց
    կներեք թեմայից շեղվելու համար
    Եթե աչքով չտայիր , աչքիցս կընկնեիր։

  13. #10
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Ինչքան հիշում եմ, մեկն էլ կա, բայց դա ես չեմ, էլի։ Ես սիրում եմ այս բանաստեղծությունը, ինչպես նաև Սևակի շատ ուրիշ բանաստեղծություններ։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  14. #11
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ

    ԻՆՉ ԱՐԱԾ, ՄԱՐԴ ԵՄ


    Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է,
    Հասկացեք, էլի, ես մի քիչ բարդ եմ,
    Քարի պես պինդ եմ, հողի պես փխրուն,
    Ինչպես չլինի դեռ մի քիչ մարդ եմ։

    Ես իմ իշխանն եմ, իմ գլխի տերը,
    Եվ ինձ թվում է՝ մեծ ու անպարտ եմ,
    Բայց ինչ-որ չափով և ինչ-որ մի տեղ
    Դեռ թիապարտ եմ։

    Մերթ ոտից գլուխ զարդեր եմ հագնում,
    Մերթ այնպես անշուք, պարզ ու անզարդ եմ,
    Մերթ քար ու քարափ, մերթ վայրի խոպան,
    Մերթ կանաչ անտառ ու ցանած արտ եմ։

    Հավիտենության լծորդն եմ անդուլ,
    Բայց և կարճատև մի ակնթարթ եմ,
    Փոթորիկներ են եռում հատակիս,
    Թեև երեսից այսպես հանդարտ եմ։

    Կյանքս ավարտելու վրա եմ արդեն,
    Բայց ինքս, ավա՜ղ, դեռ անավարտ եմ...
    Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է,
    Հասկացեք, էլի, ի՞նչ արած, մարդ եմ։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Յոհաննես (28.12.2016)

  16. #12
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Ուշադրություն։
    Այս ոտանավորը ասելով էլ եկեք խմենք Դար ՀԱՅԵՐԵՆ ֆորումը ստեղծողների կենացը ։

    ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ

    Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա,
    Սուրբ հացը մեր սեղանի,
    Մեր հոգու կանչն է արդար
    Ու համը մեր բերանի:

    Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,
    Մեր կշիռն աշխարհի մեջ,
    Նա աղն է մեր ինքնության,
    Էության խորհուրդը մեր:

    Մեր լեզուն արյունն է մեր,
    Արյունից ավելի թանկ,
    Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր,
    Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք:

    Նա պիտի մեր առաջին
    Ու վերջին սերը լինի,
    Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,
    Որ այսքան մերը լինի:

    Համո Սահյան

  17. #13
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Չարենցից էն կողմ աշխարը էտ կարգի բանաստեղծ չի տեսել

    ՏՐԻՈԼԵՏ ԻՆՏԻՄ

    Արդեն ամեն ինչ անիմաստ է,
    Իզուր այդպես դու շիկնեցիր,
    Ինչի?դ է կյանքը, իր իմաստը,
    Արդեն ամեն ինչ անիմաստ է:
    Թողել ենք նավը, ղեկը, լաստը,
    Իսկ ծովը մութ է ու անծիր,
    Արդեն ամեն ինչ անիմաստ է,
    Իզուր այդպես դու շիկնեցիր:

    Ընդհամենը 8 տող, որոնցից 4-ը կրկնվում են, բայց ինչքա~ն զգացողություններ է արթնացնում

  18. #14
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Մեջբերում Վազգեն-ի խոսքերից
    Ուշադրություն։
    Այս ոտանավորը ասելով էլ եկեք խմենք Դար ՀԱՅԵՐԵՆ ֆորումը ստեղծողների կենացը ։
    խմանք

  19. #15
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայկական պոեզիայի գոհարներ

    Մեջբերում Վազգեն-ի խոսքերից
    Ուշադրություն։
    Այս ոտանավորը ասելով էլ եկեք խմենք Դար ՀԱՅԵՐԵՆ ֆորումը ստեղծողների կենացը ։

    ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ


    Համո Սահյան
    Վա՜յ, էս ոտանավորը ես էի դնելու, եթե չդնեիր։
    Ախր Սահյան շատ եմ սիրում... Համ էլ կոնկրետ այս բանաստեղծության հետ կապված ես որոշակի հիշողություններ ունեմ...
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

Էջ 1 7-ից 12345 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հայկական ռեպ
    Հեղինակ՝ Imperator, բաժին` Երաժշտական ոճեր
    Գրառումներ: 95
    Վերջինը: 20.11.2017, 04:33
  2. Հայկական Ռոք
    Հեղինակ՝ ArmenianMetal, բաժին` Երաժշտական ոճեր
    Գրառումներ: 86
    Վերջինը: 02.04.2016, 12:30
  3. Պոեզիա. Պոեզիայի երեկո
    Հեղինակ՝ Mephistopheles, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 9
    Վերջինը: 25.07.2011, 16:47
  4. Հայկական ՔԻԹ
    Հեղինակ՝ ներաԿ, բաժին` Մարդ և շրջակա միջավայր
    Գրառումներ: 63
    Վերջինը: 08.05.2009, 23:24

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •