Որ վերսիան էր ավտո քադը ՞՞, իմ մոտ իրա տված 2002-ն էր կարծեմ, էտ ինչ էր, էն հատում էր ինչ էր արդեն մոռացել եմ, անում էինք դրանով, մեկել կորում էր լրիվ , ասում էր կոմպն էլ զգացմունքներ ունի, շատ նուրբ արեք որ չկորի էն ինչ բացելն էր բացել: Բա ատեստավորումը մեկին ասում ա քեզ 2 եմ դնում, հարցրեց ա բայց խի 2 , ես էլ ասում չի ուզում ինձ դրեք
Մարդը լինելը լավ բան ա, բայց երկու ոտքի վրա կանգելը դեռ չի նշանակում որ դու մարդ ես:
Ամենակարևորը էս կյանքում մարդ լինելն ա, մնացած ամենինչը երկրորդական ա:
ԷԼ ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԷՍ ՖՈՐՈՒՄԸ ՉԵՄ ՄՏՆԵԼՈՒ
հա իրանց տված 2002ն էր։ Բայց հետո ջոկեցի, որ կարելի ա 2009 քցել, ավելի հեշտ էր գծվում։
Պոլիտեխը իմ հարազատն էլա, շատ լավ բան կա, բայց հիմա պիտի խոսամ վատից…
Ատում եմմմմմմմմմմ ՃԳ-ն ու հատկապես մի հատ սպիտակ մազերով ու բեղերով բիձու Գևորգյան ազգանունով ու մեկ էլ քիմիայի Կալպակյանին, ում պատճառով հիմա կարմիր դիպլոմ չեմ ստանում
Իսկ մնացած բոլորին ու ամեն ինչ սիրում եմ Հատկապես մեր ՎՏ-ի դասախոսներին
Ծաղիկները թույլ են ու բարի: Եվ նրանք աշխատում են իրենց քաջ ցույց տալ: Կարծում են , որ եթե փուշ ունենան, բոլորը իրենցից կվախենան...
Կալպակյանից լավ եմ պրծել, քիմիայի դասախոսների մեջ ամենախիստն ա: Ես քիմիայից լրիվ անտեղյակ էի, վերջում ինչոր գրավոր էինք գրում, տետրերը հավաքում էր, ես էլ մի 4 հատ տետր ունեի մոտս մեջը քիմիա գրած, տոմսը տվեց նայեցի որ տետրի մեջ ա իմ հարցը, էտ տետրը պահեցի: Երկու տետրը իրան տվեցի: Մի նախադասություն արտագրելուց հետո կալպակյանը ասում ա ուրեմն արտագրում ես հա, հլը էտ տետրը տուր ստեղ, էն մի տետրն էլ տվեցի ու մնաց էն տետրը որի մեջ իմ տոմսի հարցը կար ու հանգինստ արտագրեցի: Ահագին բարձր էլ ստացա, տենց արտագրել էլ կյանքումս չի ստացվել
Մարդը լինելը լավ բան ա, բայց երկու ոտքի վրա կանգելը դեռ չի նշանակում որ դու մարդ ես:
Ամենակարևորը էս կյանքում մարդ լինելն ա, մնացած ամենինչը երկրորդական ա:
ԷԼ ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԷՍ ՖՈՐՈՒՄԸ ՉԵՄ ՄՏՆԵԼՈՒ
Կներեք, ես միայն շատ հին սովետական պոլիտեխնիկցի եմ...ՃԳ ինչ ա՞
իսկ ես ատում եմ, չէ ինչ եմ ասում, զզզզզվում եմ կիռմեխից։Կյանքումս տենց նեռվայնացած չկայի, էնքան էին նեռվերս նեռվայնացել, որ վերջն օրը սաղ ինչ կիսատ պռատ գծել էի, ոչնչացրեցի, տարա գծողի տվեցի, որ գծի։ Կյանքումս առաջին անգամ փողով կուրսային աշխատանք եմ ներկայացրել։
Անհամբեր սպասուիմ եմ, որ գոնե մի երկու ամսով ինֆորմի դասախոս աշխատեմ(չնայած ամենաչսիրածս աշխատանքներիցա դասախոսի աշխատանքը), որ կիրմեխի դասախոսների թոռներին քամեմ, ոնց որ իրանց պապերն են ինձ քամել։
Աշխեն (08.08.2009)
Նոր ընդունվածներին մի երկու բան ասեմ։
Առաջին։
ՀՊՃՀ-ում սովորելը հեշտ է։ Ուղղակի տուն գալուց մի կես ժամ դիվանին պառկած լեկցիաները թերթում եք, արդեն լավ ուսանող եք։ Օրեկան մի ժամ զբաղվեք, լուծեք, արդեն գերազանցիք եք։
Ու ետ ամեն ինչը առանց «գծել տալու»/«արտագրելու»/ուրիշ խմբում նույն տարբերակը ճարելու, ու այլ ստանդարտ «տասովկեքի»։ Վերջինի վրա լիքը ժամանակ, նեռվ ու փող եք ծախսում, բան չեք սովորում, ոչ էլ նորմալ գնահատական եք ստանում։
Երկրորդը «արա ես ՃԳ/ԿիռՄեխ/Քիմիա/եսիմ ինչ» ինչ բարդա, մեկին գտնենք, անեն, բացատրեն, խմբով նստենք գլուխ հանենք։ Ետ սաղ խոսակցություները հիմարությունն է։
Ես ետ պանիկային ջրերը կիռ. մեխին էի ընկել, կուրսայինների վրա 2 ամիս սաղ. համալսարանով դողում էին, «գործերը դզում եին»։ Ես էլ ասեցի իրոք բարդ կլինի, եթե դասերին նստում են, ու տենց տանջվում են, բա ես, որ 4 դասից մեկին եմ նստում, ինչ պետք է անեմ։ Մի «գլուխ հանող» ծանոթի մոտ գնացի, մոյսի մոտ գնացի՝ մեկը մի երկու բան ասեց, մյուսը, հետո հարմար չեր, ես կողմ-են կողմ։ Դեկտեմբերի վերջը եկավ, արդեն ստւգարքները վերջացրել էինք, էս կուռսայինը վրես մնացել էր, առաջին քննության արդեն մտնելու իրավունք չունեյ։
Տանը նստած, միլիմիտրովկայի վրա «մեդիտացիա» եմ անում, մեկ էլ ասեցի՝ լավ, ձև չի էլի, կարդամ չհասկանամ, պարզ սարք է եղածը։ Նայեցի բոլորին բաժանվող կուրսայինի ձեռնարկին, կարդացի, ու կես ժամից կուրսայինս պատրաստ էր, ամեն ինչն էլ՝ պարզից պարզ։
Էդքան հեշտ էր ետ «սարսափ» կուրսայինը որ մանթո էի, թե ինչի ինքս մի հատ ձեռնարկը չբացեցի, չկարդացի, մի 3 ամիս առաջ։
Գնացի պաշտպանելուն, հունվարի սկիզբ։ Են «դզող-փչող» «տռոյեչնիկների» հետ մտա, որոնց 3-րդ անգամից, խղճալով-հոգնելով նոր մինիմալ են նշանակում։
ինչ հարց տալիս են, հանգիստ պատասխանում, բացատրում են։ Վերջը չդիմացան, բա
-տղա ջան, չհասկացանք, ես դու լռիվ ի՞նքդ ես արել
-հա
-բա, ինչի եկել ես օրն ես հասել։
Կարճ ասած ընդունողները գնացել էին ամբիոնի վարիչին, որ թողնի ինձ ավելի բարձր նշանակեն՝ ոչ միայն կուռսայինը, այլ իմ կորցրած բալորը, որ ընթացքում կուրսայինը չեմ արել-ներկայացրել։
Ու մնացած բոլոր առարկաների հետ, նույն վիճակն է, ինչ-որ համաԲՈՒՀ-ական լեգենդաներ են, նրանց բարդ լինելու մասին։ Ետ պանիկային մի ենթարկվեք։
3. Զգուշ եղեք «անկապ» «ամբիոններից»։ Ես ինքս հազիվ թե մի ամբիոն տենց պիտակեմ, բայց մասնագիտական ամբիոնները կռիսություն չեն անում։ Սովորում եք՝ լավ եք անում, չեք սովորում՝ նրանց ավելի լավ, «ինչքան քիչ բան իմանաք, եդքան ավելի պահանջված կլինեն նրանք, որպես մասնագետ» (c)։ Իսկ տարբեր ոչ-պռոֆիլային ամբիոններ, որոնց առարկաներին մեծամասնությունը մատերի արանքով է նայում, սիրում են ետ վերաբերմունքի համար մուռ հանել։
4. Եթե ուզում եք մասնագետ դառնալ, ԲՈՒՀ-ի հույսին մի մնացեք։ Առաջին օրվանից նստեք, ինչքան բան ձեր մասնագիտությամբ գտնում եք, կարդացեք։ Անգլերեն եթե չգիտեք, մինչև դա, ձգեք-սովորեք։ Մասնագիտական գրքեր պետք է անգլերենով հանգիստ կարդաք-հասկանաք։
Դա ցանկացած, ԲՈՒՀ-ի համար է ճիշտ։
Ու բացի կարդալ-սովորելուս, եթե հնարավորություն ունեք, նաև մի բան ինքներդ արեք՝ ծրագրեր գրեք, սխեմաներ-սարքեր, ռոբոտներ, մեխանիզմներ։ Դա առաջին աշխատանքի համար ցանկացած ինտերվյուի ժամանակ հսկայական առավելություն է։
5. Ընդունվողների մեծ մասը, ուզում է ՎՏ ընկնի, բայց չի ընկնում։ Հետո ուրիշ տեղ են ընկնում, բայց չեն սովորում, որովհետև «ում է պետք, ավլեի լավ է կոմպ սովորեմ, փող ստանամ»։
Հետո էլ, լավ մեխանիկ, էլէկտրոնշիկ, քիմիկոս , մետաղագործ են ման գալիս, մի լաավ աշխատավարձով ստեղ, ու չկա։ Լավագույն դեպքում 50 տարեկան անց է, ժամանակակից տեխնոլոգիաներից ու թերմիններից անտեղյակ։ Սաղ պոլիտեխը, կամ ընդհանարապես ճարտարագիտությունից հեռու բաներով է զբաղված, կամ էլ 50.000 դրամանոց անպիտան «կոմպտուտերշիկներ» են, իրենց բուն առարկայից անտեղյակ։
Ամենակարևորը 4 տարվա ընթացքում դուրս մնալ հնարավոր ա մենակ դեկանի հետ թարսվելով, իսկ այ վերջում պետական քննությունը արդեն պռոբլեմ ա: Կոնկրետ իմ ամբիոնում գիտեմ որ շատ ա բարդացել: ԷՀՄ են շատացրել, տխուր ա լինելու վերջում…
Մարդը լինելը լավ բան ա, բայց երկու ոտքի վրա կանգելը դեռ չի նշանակում որ դու մարդ ես:
Ամենակարևորը էս կյանքում մարդ լինելն ա, մնացած ամենինչը երկրորդական ա:
ԷԼ ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԷՍ ՖՈՐՈՒՄԸ ՉԵՄ ՄՏՆԵԼՈՒ
Ժող Միտոյանը ֆիզիկայի նորմալ տատի ա՞ էսօր դասին նստած եինք, ոչ լսում էր, ոչ էլ խոսում
Ցավակցում եմ ձեզ Բառից բուն իմաստով:
Միտոյանը մի սեմեստր հետո մեզնից հրաժարվեց, հենա հա ֆիզիկական կոնտակտներ էին լինում կամաց կամաց իրա հետ:Դ
իմհո Իրան պետքա վաղուց թոշակի գնալ: Ուղակի հին աշխատողա չեն ուզում կպնեն:
Լաբ-երը շատ հեշտ կարաք ստանք ընդամենը նստելով ու մի քիչ ակտիվ լինելով:
Եթե դեռ իրա գրքովա ստիպում սովորել ուրեմն ետ լավ չի ու դժվարա, որովհետև իրա գիրքը աբսուրդա էլի, իսկ եթե չէ նորմալա
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ