Մեջբերում Մրրիկ-ի խոսքերից
Երթուղայիններում, երբ առանձնապես մտածելու բան չի լինում, ես էս պատմվածքն եմ մտածում: Սկսում եմ մտքումս որոշել, թե երթուաղյինում գտնվողներից, ով ինչ կյանքով ա ապրում, ով ինչ ձևի մարդ ա, նրանց անցյալի մասին եմ մտածում: ՈՒ իրականում ամենաշատ բանը երթուղայինի վարորդի մասին կարող եմ իմանալ: Բայց դե երևի տենց մարդ չկա, որ անցորդների կյանքի մասին չմտածի կամ էլ կա, չիդեմ:
Հա, ես էլ եմ երթուղայինների մեջ, կամ փողոցով անցնելիս հաճախ տենց բաների մասին մտածում։
Ի՜նչ լավ է, որ մենակ ես չեմ նման բաների մասին մտածում. ուրեմն մարդիկ այնքան անտարբեր չեն իրար նկատմամբ, ինչքան որ ցույց են տալիս։