User Tag List

Էջ 2 3-ից ԱռաջինԱռաջին 123 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 40 հատից

Թեմա: Արմեն Շեկոյան

  1. #16
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Այսօր ArmeniaNow.com–ում կարդացի Արմեն Շեկոյանի «Հայկական ժամանակ»–ի մասին մի հոդված։ Վերջը հետաքրքրեց։ Մի օր կկարդամ։
    Այստեղ էլ դնեմ այդ հոդվածը։


    Արձակ` հանպատրաստից. վիպասանն ու օրաթերթը գտել են գեղարվեստական երկի հաջողության բանաձևը


    Վերջին 1,5 տարվա ընթացքում «Առավոտի» ամեն շաբաթօրյա համարում տպվում է Արմեն Շեկոյանի «Հայկական ժամանակ» վեպի մի գլուխ:

    Ի՞նչն է պատճառը, որ այդ ամբողջ ընթացքում լուրերի կողքին վեպի գլուխները ներդաշնակ են երևում, մանավանդ որ այս վեպը պատմում է խորհրդային անցյալը միախառնված ներկայի հետ:
    Գրող Միլան Կունդերան գրում է, որ ի տարբերություն պատմության, որ մարդուն պարտադրված է որպես օտար ուժ, վեպի պատմությունը ծնված է մարդու ազատությունից, նրա խորը անձնական ստեղծագործականությունից, նրա ընտրությունից, և վրեժ է պատմության նկատմամբ:

    Եթե այդպես է, ապա Հայաստանը բաց է թողել մի հսկա հատված որպես վեպի պատմություն:

    Իհարկե, խորհրդային տարիներին տպվում էին վեպեր, բայց դրանք Կունդերայի ասած պարտադրված դրսի օտար ուժի պատմության նմանակումներն էին, որտեղ հերոսները հարմարեցված էին գրաքննության պատկերացրած ստերիլ կերպարներին: Միայն գյուղի թեմայով գրականությանն էր որոշ ազատություն տրված, քանի որ բրեժնևյան Սովետը ստալինյանի հետևանքով ճնշված ու ավերված գյուղը փրկելու քաղաքականություն էր տանում: Խորհրդային քաղաքի մասին արձակը և իրական կյանքը այն զուգահեռներն էին, որ երբեք չէին կարող հատվել:
    Ու եթե Կունդերայի միտքը շարունակվի, որ իրական պատմությունը ոչ թե դասագրքերինն է, այլ վեպերինը, ապա սովետահայ իրականությունը զրկված է պատմությունից: Շեկոյանը գրում է մյուս զուգահեռը, անհայտը, որ մնացել է միայն հիշողություններում, որ Սովետի ժամանակ երբեք չէր կարող տպվել, և որն այսօր «Առավոտի» էջերում դառնում է նորություն: Սա այն հազվագյուտ գրական գործերից է, որի տպագրվելով երևում է խորհրդային գրաքննության վերանալը:

    53-ամյա Շեկոյանը 11 բանաստեղծությունների գրքերի հեղինակ է: Վերջին ժողովածուները` «Անտիպոեզիա» և «Երևան» հյուրանոց», քանդում էին պոեզիայի վերաբերյալ պատկերացումները (տես`Անտիպոեզիա հարակից հոդվածը): 50 տարին լրանալուց հետո որոշեց միայն արձակ գրել: Հրատարակեց «Մետաքսի ճանապարհը» պատմվածքների ժողովածուն:

    Վեպի չորրորդ գլուխը սկսվում է «Ես իմ արևին ինքնակենսագրական վեպ եմ սկսել» տողով: Այդ ինքնակենսագրությունը մի ամբողջ խորհրդային սերնդի կենսագրությունն է դառնում: Վեպի առաջին հատորի հիմնական չորս հատվածները` պատանեկություն, ուսանողություն, ծովափ և բանակ, երևանցի երիտասարդ տղայի կյանքի անբաժան մասերն են, ու էլի հակապատկերը սովետահայ վեպերի իդեալական ինտելիգենտ կամ բանվոր հերոսների: Այդ տղան դպրոցին զուգահեռ մի այլ` փողոցի կրթություն էր ստանում (ֆուտբոլի մարզադաշտում ջուր ու տոմս ծախող տղաները հակապատկերն են իրականում դասագրքերում ներկայացվող ծերունիներին փողոց անց կացնող գոյություն չունեցող պիոներների):

    Միօրինակ կյանքում ստալինյան ռեժիմից հետ բրեժնևյան լճացման տարիներին մարդիկ փոքրիկ խախտումների հնարավորություն էին ստացել, որ նրանց երջանիկ էր դարձնում: Վեպն այդ երջանկության պատմությունն է, ու նրա փնտրտուքը մեր առօրյայում: Այդ որոնումների ժամանակ հեղինակը վեպից ազատորեն ներսուդուրս է անում, չենթարկվելով պատումի ընդունված կանոններին, որ նորություն է հայ գրականության մեջ: Օրինակ` բանակի առաջին օրը խոհարար Մացոյի սարքած «տուշոնկայով» ընթրիքը նկարագրելիս հեղինակը պատումից դուրս է գալիս, որ գտնի «տուշոնկայի» համը ու հետո այդ որոնումն էլ վեպի պատումի մեջ մտցնում. «Երբ վեպիս հենց էս հատվածն էի գրում ու վերապրում էի Մացոյի էն «տուշոնկայի» համն ու հոտը, հանկարծ որկրամոլությունս բռնեց ու տանից արագ-արագ դուրս եկա, վազեցի «Փեթակ» և մի քանի բանկա տավարի «տուշոնկա» առա ու շտապ-շտապ վերադարձա տուն, և երբ էդ «տուշոնկան» տապակած կարտոֆիլով ու տոմատով կերանք, պարզվեց, որ մեր էն խորհրդային «տուշոնկան» միանգամայն ուրիշ էր»:

    «Առավոտի» խմբագիր Արամ Աբրահամյանն ասում է, որ վեպը ամենաբևեռային արձագանքներն է ստանում. մի մասը` լեզվի պուրիտանները, բողոքում են, թե ինչպես կարելի է երևանյան լեզվով վեպ գրել, մյուսներն էլ համեմատում են Չարենցի «Երկիր Նաիրիի» հետ:

    Շեկոյանի վեպը ակամա քանդում է գրականության մասին նաև այլ պատկերացումներ:

    Մի գրող` բողոքելով «Հայակական ժամանակից» ասաց` վեպը պիտի մարմին ունենա, Շեկոյանինը չունի: «Հայկական ժամանակը» ներկայացնում է մի մարմին, որին սովոր չէ հայ գրողը, այս մարմինը տարածվում է անցյալի, ներկայի և ապագայի մեջ: Վեպի ամեն հաջորդ գլուխ գոյություն ունի ապագայում, և դեռևս ինքը հեղինակն էլ չգիտի, թե ինչ պիտի լինի այնտեղ: Դեպքերից և հրապարակված գլխի արձագանքներից, որոնք ապագայում են, կախված է հաջորդ գլխի բովանդակությունը:

    Վեպը ամենից շատ համովացնում է նրա գլխավոր համեմունքը` հումորը: Հումորը ներծծված է նաև պատումի ամբողջ տարածքում, որի համը զգալ առանձին մեջբերումով հնարավոր չէ: Սակայն սա մի հումոր է, որ չի ծաղրում ինչ-որ բարոյական դիրքերից, որ այսօր ընդունված է հայ արձակում, այլ մի հումոր, որով ընթերցողին սիրել է տալիս բազմատեսակ հերոսներին` փոխգնդապետ Կարավանին ու նրա կնոջը` Լարիսա Իվանովնային, Լենուղի գյուղի աշակերտ մի քանի տարի նույն դասարանում մնացած թզուկ Բենյամինը, Հանրային հեռուստատեսության հաղորդավար Նազելին, որին գրքից դուրս տեսնում ենք եթերում ու համաձայնում Շեկոյանի հետ, որ նա իրոք գեղեցկուհի է…

    Եվ ընթերցողը սկսում է հետաքրքրվել վեպից դուրս նրանց ճակատագրով, ինչպես մեկն է հետաքրքրվում իր տարիներ առաջ ունեցած ծանոթների ճակատագրով:

    Մի քանի ամիս առաջ լույս տեսավ վեպի առաջին հատորը: Վերնագրի տակ թեև գրված է «Անավարտ վեպ», սակայն առաջին հատորը հստակ ֆինալ ունի, երբ հեղինակը մի տարի ծառայելուց հետո գալիս է «Պապլավոկ» սրճարան, տեսնում է դագաղ, թաղումն է բանաստեղծ Չիլոյի:

    Ու երբ «Առավոտում» շարունակվում է վեպի երրորդ հատորը, պատրաստ է հրատարակության երկրորդ հատորը: Աբրահամյանն ասում է, որ կշարունակի տպագրել վեպը այնքան ժամանակ, քանի դեռ Շեկոյանը գրում է:

    Վահան Իշխանյան

  2. #17
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Ինձ Շեկոյանը դուր ա գալիս, որպես գրող, որովհետեվ ազատ ա գրում,/չմիջնորդավորված/: Բայց իռա գրածների մեծ մասը չեմ սիրում, որովհետև մի քիչ շատ ա տուֆտում

  3. #18
    знал тех кто не встали... Mefistofel-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.10.2007
    Հասցե
    Изумрудный Трон
    Գրառումներ
    177
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Կարդացել եմ նրա պոեզիայից... մի էրկու հատ բան...
    Կպատասխանեմ պոեզիայով այս թեմային.



    Ես չեմ ուզում դառնալ տապանաքար
    Ազնվական ոճի գերեզմանին:
    Ես չեմ ուզում անխղճաբար
    Թքել վարպետների փայլուն հիշատակին:

    Ես չեմ ուզում լինել գամված
    Այս անիծյալ թերիության խարդավանքին
    Ու չեմ դառնա երբեք հյուծված...
    Թեկուզ երաշտը տիրացել է հոգեդաշտին:

    Ես որդերի պես, չեմ ուզում խժռել
    Ժամանակի ճանապարհին փտող դիակը,
    Որը մարդիք սովեր են գովերգել
    Ու ասել թե դա է հենց` արդիականը:

    Երբեք ոտք չեմ գցի դրանց հետ ես համաչափ,
    Ու չեմ դավաճանի երկնից հոսող երաժշտությանը.
    Թեկուզ գրում էի ժամանակին անհամաչափ,
    Սակայն հիմա' ձգտում եմ կատարելությանը:
    Ու կատես դու իրանց պարը,
    Ով ճղեց վերջին նկարը,
    Ով վառեց վերջին կամուրջը,
    Ով հանեց վերջին նագանը!

  4. #19
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Կներես, Mefistofel, բայց քո գրածը կարդալով ես այն զգացողությունն ունեցա, որ ինչ-որ բան ես խնդրել Շեկոյանից, չի արել, դու էլ հիմա աբիժնիկություն ես անում: Հազար ներողություն, վիրավորելու ցանկություն չունեի, բայց այդպիսի տպավորություն ստացա:

  5. #20
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Մեջբերում Բյուրակն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կներես, Mefistofel, բայց քո գրածը կարդալով ես այն զգացողությունն ունեցա, որ ինչ-որ բան ես խնդրել Շեկոյանից, չի արել, դու էլ հիմա աբիժնիկություն ես անում: Հազար ներողություն, վիրավորելու ցանկություն չունեի, բայց այդպիսի տպավորություն ստացա:
    Բյուր, ուզել-չտալը ստեղ ի՞նչ կապ ուներ, չհասկացա: Հատկապես ինչի՞ց տենց հետևքւթյուն արեցիր:

  6. #21
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Բյուր, ուզել-չտալը ստեղ ի՞նչ կապ ուներ, չհասկացա: Հատկապես ինչի՞ց տենց հետևքւթյուն արեցիր:
    Ուղղակի մի քիչ կոպիտ եմ արտահայտվել: Գործից աբիժնիկությունը թափվում է, ես էլ պատճառ էի ման գալիս:

  7. #22
    ալոգիկ Արշակ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2006
    Հասցե
    Շվեդիա
    Տարիք
    39
    Գրառումներ
    3,408
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Մեջբերում Մելիք-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ Շեկոյանը դուր ա գալիս, որպես գրող, որովհետեվ ազատ ա գրում,/չմիջնորդավորված/: Բայց իռա գրածների մեծ մասը չեմ սիրում, որովհետև մի քիչ շատ ա տուֆտում
    Հա, համաձայն եմ, գրելաոճը անկաշկանդ է, բայց դե էդքանը քիչ է համենայն դեպս ինձ հետաքրքրելու համար։ Ոնց որ ասեցիր՝ շատա տուֆտում։ Մի անգամ նստեցի ահագին բանաստեղծություններ կարդացի իրանից, գրեթե ոչ մի հետաքրքիր բան չգտա։ Ամբախ–զամբախ, անբովանդակ խոսում էր։
    Արձակ ստեղծագործությունները չեմ կարդացել։ Գուցե դրա՞նք դուրս գան։
    Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило

  8. #23
    Անդամության թեկնածու
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.02.2008
    Գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Շեկոյանը հայտարարել է, թե ինքը գրելու է աշղարհի ամենաերկար վեպը; Ես դա արդեն համարում եմ անլրջություն; Եթե գրքի միակ արժանիքը պիտի լինի դրա երկար լինելը, ապա ուր մնաց արվեստը;

  9. #24
    Freedom ! ! ! Freddie-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.10.2007
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    448
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արմեն Շեկոյան

    Շատ կներեք, ինքը լուրջ գրող է՞։ Ինձ նրա գրածները ավելի հիշեցրին դպրոցական սիրողական նմանակումները։ Կարծում եմ նրանից մեծ բան դուրս չի գա, իսկապես, որ շատ անլուրջ է։
    Վերջին խմբագրող՝ Freddie: 22.05.2008, 16:31: Պատճառ: Գրառման ավելացում

  10. #25
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.12.2009
    Հասցե
    Այս աշխարհում
    Տարիք
    48
    Գրառումներ
    12
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Re. Արմեն Շեկոյան

    Մեջբերում Արշակ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, համաձայն եմ, գրելաոճը անկաշկանդ է, բայց դե էդքանը քիչ է համենայն դեպս ինձ հետաքրքրելու համար։ Ոնց որ ասեցիր՝ շատա տուֆտում։ Մի անգամ նստեցի ահագին բանաստեղծություններ կարդացի իրանից, գրեթե ոչ մի հետաքրքիր բան չգտա։ Ամբախ–զամբախ, անբովանդակ խոսում էր։
    Արձակ ստեղծագործությունները չեմ կարդացել։ Գուցե դրա՞նք դուրս գան։
    Գրական երևությներն ուսումնասիրելիս ես ինձ այդքան մեծ իրավունքներ չեմ թույլ տալիս`հավանել-չհավանելու.Այսօր մենք ունենք Արմեն Շեկոյան բանաստեղծին,որն իր տեսակի մեջ երևույթ է ժամանակակից գրականության մեջ:Երբ բոլոր ստանդարտ ձևերը սպառված են նոր խոսք ասելու,Շեկոյանը դիմում է բնաստեղծական բոլոր կառույցների կազմաքանդման.և' միտումնավոր,չափածո հանգախաղը,և' բնաստեղծական լեզուն,և' հանրահայտ բանստեղծությունների պարոդիան ինքնանպատակ չի արվում,և ոչ էլ այս բանաստեղծությունները պրիմիտիվ են:Իսկ օրինակ<Երևան հյուրանոց> կոչվող ստեղծագործությունը,որ Շեկոյանը պոեմ է անվանել,հենց պոեմի ժանրի ամբողջական կազմաքանդումն է և դրա արդյունքում փաստացի անուների հիշատակումից այն կողմ այլևս ոչինչ չի մնում: Դու կարող ես կարդալ,հավանել կամ չհավանել գրականության այս տեսակը,բայց նաև պարտավոր ես հասկանալու,թե ինչու է ժամանակակից գրողը օր օրի ավելի շատ դիմում բանաստեղծական կազմաքանդվող կառույցներին:
    Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 14.12.2009, 18:17: Պատճառ: տեխնիկական. մեջբերման թեգերի շտկում

  11. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    StrangeLittleGirl (14.12.2009)

  12. #26
    ալոգիկ Արշակ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2006
    Հասցե
    Շվեդիա
    Տարիք
    39
    Գրառումներ
    3,408
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Re. Արմեն Շեկոյան

    Մեջբերում Raf-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գրական երևությներն ուսումնասիրելիս ես ինձ այդքան մեծ իրավունքներ չեմ թույլ տալիս`հավանել-չհավանելու.
    Այսի՞նքն


    Մեջբերում Raf-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Այսօր մենք ունենք Արմեն Շեկոյան բանաստեղծին,որն իր տեսակի մեջ երևույթ է ժամանակակից գրականության մեջ:Երբ բոլոր ստանդարտ ձևերը սպառված են նոր խոսք ասելու,Շեկոյանը դիմում է բնաստեղծական բոլոր կառույցների կազմաքանդման.և' միտումնավոր,չափածո հանգախաղը,և' բնաստեղծական լեզուն,և' հանրահայտ բանստեղծությունների պարոդիան ինքնանպատակ չի արվում,և ոչ էլ այս բանաստեղծությունները պրիմիտիվ են:Իսկ օրինակ<Երևան հյուրանոց> կոչվող ստեղծագործությունը,որ Շեկոյանը պոեմ է անվանել,հենց պոեմի ժանրի ամբողջական կազմաքանդումն է և դրա արդյունքում փաստացի անուների հիշատակումից այն կողմ այլևս ոչինչ չի մնում: Դու կարող ես կարդալ,հավանել կամ չհավանել գրականության այս տեսակը,բայց նաև պարտավոր ես հասկանալու,թե ինչու է ժամանակակից գրողը օր օրի ավելի շատ դիմում բանաստեղծական կազմաքանդվող կառույցներին:
    Ի՞նչ է նշանակում «բոլոր ստանդարտ ձևերը սպառված են», ինչու՞ է հիստերիկ գերնպատակ դարձել դասական ձևերը «կազմաքանդելը»։ Ինչու՞ է «ժամանակակից գրողը» էդքան կարևորություն տալիս ձևին։ Բա ու՞ր մնաց բովանդակությունը։
    Գուցե պրոբլեմը հենց ասելիքի պակա՞սն է։
    Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило

  13. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Kuk (15.12.2009), snow (15.12.2009), Լուսաբեր (14.12.2009), Շինարար (14.12.2009), Ուլուանա (14.12.2009)

  14. #27
    ալոգիկ Արշակ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2006
    Հասցե
    Շվեդիա
    Տարիք
    39
    Գրառումներ
    3,408
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արմեն Շեկոյան

    Ու ընդհանրապես, իբր կաղապարներներից ազատվելու նպատակով, բոլոր դասական ձևերը մերժելն ու միայն անհանգ–անձև պոեզիան միակ ժամանակակից ձև հայտարարելն արդյո՞ք գրականությունը խիստ սահմանափակել ու կաղապարների մեջ դնել չի դառնում։
    Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Kuk (15.12.2009)

  16. #28
    Լիարժեք անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.12.2009
    Գրառումներ
    123
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արմեն Շեկոյան

    Հմմմ...Ես տեսա, թե ինչպես է Շեկոյանը արձակը քանդում...բայց չգիտեի, որ չափածոն արդեն քանդել մի կողմ է քաշվել , նոր հետո անցել է արձակին՝ խոպան գործ են գտել... դրա համար էլ էսօր ավերակների վրա ենք նստել... մեկը հարցնող լինի՝ ինչի՞ համար եք քանդում... էդ, որ դուք քանդում եք, ո՞վ պետք է կառուցի...
    Ասացեք խնդրեմ..., մարդկանց՝ նոր խոսք ասելու համար ՝ հին պատերը արդեն նեղ են թվում... քանդելը՝ տեսանք, կուզեինք նոր խոսքն էլ տեսնել...

  17. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    gayan-ori (14.12.2009), Kuk (15.12.2009), Շինարար (14.12.2009), Ուլուանա (14.12.2009)

  18. #29
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Re. Արմեն Շեկոյան

    Մեջբերում Արշակ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Այսի՞նքն


    Ի՞նչ է նշանակում «բոլոր ստանդարտ ձևերը սպառված են», ինչու՞ է հիստերիկ գերնպատակ դարձել դասական ձևերը «կազմաքանդելը»։ Ինչու՞ է «ժամանակակից գրողը» էդքան կարևորություն տալիս ձևին։ Բա ու՞ր մնաց բովանդակությունը։
    Գուցե պրոբլեմը հենց ասելիքի պակա՞սն է։
    «Կաղապարների կազմաքանդում», «լեզվի տրոհում» և նման կարգի այլ նորաձև արտահայտությունները հերթապահ կաղապարների դեր են խաղում գրականագետների համար. երբ պետք է ինչ-որ գրողի մասին կարճ մեկ էջի սահմաներում գրախոսական գրեն, իսկ նրա գրածները կարդալով՝ այդքան ասելու բան չի լինում կամ ընդհանրապես չեն էլ ուզում ժամանակ վատնեն կարդալու վրա, իսկ գրողը մտերիմ է, պետք է մի բան գրել, օգնության են շտապում կազմաքանդումը, տրոհումը, ճեղքումը… Ինքս ականատես եմ եղել, որ գրողը դիմում է գրականագետին.
    -Դե, մի կես էջ բան է պետք, կաղապարների կազմաքանդում, լեզվի ճեղքում, պատկերների տարրալուծում, սյուժեի խտացում, էդքանը հերիք է

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sphinx (14.12.2009)

  20. #30
    Լիարժեք անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.12.2009
    Գրառումներ
    123
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Re. Արմեն Շեկոյան

    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    «Կաղապարների կազմաքանդում», «լեզվի տրոհում» և նման կարգի այլ նորաձև արտահայտությունները հերթապահ կաղապարների դեր են խաղում գրականագետների համար. երբ պետք է ինչ-որ գրողի մասին կարճ մեկ էջի սահմաներում գրախոսական գրեն, իսկ նրա գրածները կարդալով՝ այդքան ասելու բան չի լինում կամ ընդհանրապես չեն էլ ուզում ժամանակ վատնեն կարդալու վրա, իսկ գրողը մտերիմ է, պետք է մի բան գրել, օգնության են շտապում կազմաքանդումը, տրոհումը, ճեղքումը… Ինքս ականատես եմ եղել, որ գրողը դիմում է գրականագետին.
    -Դե, մի կես էջ բան է պետք, կաղապարների կազմաքանդում, լեզվի ճեղքում, պատկերների տարրալուծում, սյուժեի խտացում, էդքանը հերիք է
    Շինարար ջան, էդ մեխանիզմը առաջ էլ էր աշխատում... հիմա, պարզապես կազմակերպված բիզնես է դարձել...

Էջ 2 3-ից ԱռաջինԱռաջին 123 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Արմեն Մովսիսյան
    Հեղինակ՝ Lusinamara, բաժին` Երաժիշտներ, երաժշտական խմբեր
    Գրառումներ: 16
    Վերջինը: 01.10.2011, 23:53
  2. Ջեյկոբ Արմեն
    Հեղինակ՝ Mark Pauler, բաժին` Երաժիշտներ, երաժշտական խմբեր
    Գրառումներ: 0
    Վերջինը: 29.04.2011, 00:24
  3. Արմեն Ռա/Armen Ra
    Հեղինակ՝ Jarre, բաժին` Երաժիշտներ, երաժշտական խմբեր
    Գրառումներ: 22
    Վերջինը: 07.12.2010, 21:49
  4. Արմեն Չեկմակյան
    Հեղինակ՝ Ապե Ջան, բաժին` Երաժիշտներ, երաժշտական խմբեր
    Գրառումներ: 0
    Վերջինը: 18.07.2010, 02:45
  5. Հոդված. Արմեն Ռա/Armen Ra
    Հեղինակ՝ Jarre, բաժին` Հոդվածներ, նյութեր
    Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 15.06.2010, 21:38

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •