Արիացի-ի խոսքերից
լավա խաբար չեմ:
Հարցը էն չի, որ սա սենց ասած համարձակ գործա: Հարցը էն ա, որ ամեն մի գործ պետք ա իրա մեջ իմաստ պարունակի: Ես դեմ չեմ էրոտիկ բանաստեղծություններին, ես դեմ եմ, երբ էս տեսքի անիմաստությունը կոչվում ա բանաստեղծություն: Վիսոցկին մի անգամ ասել ա. <<Շատերը կարծում են, թե բանաստեղծությունը էն ա, որ ամեն տողի վերջին վանկերը համընկնում են: Բայց էդ դեպքում ցանկացած մարդ կարող է վերցնել ցանկացած լեզվի հանգավորման բառարան ու ինչքան ուզի բանաստեղծություն գրի: Մինչդեռ բանաստեղծությունը պետք է նախ և առաջ ինչ-որ իմաստ արտահայտի>>: Կոնկրետ էս բառերի կույտը ինձ բանաստեղծություն չի հիշեցնում: Կան մի շարք գործեր, որոնք ընդհանրապես հանգավորում չունեն, բայց կարդում ես մեծ բավականությամբ: Իսկ ես մեկը ընդհանրապես, ոնց որ
Միշիկ, միշիկ,
Արեց չիշիկ:
Ոչ մի բանով սրանից չի տարբերվում:
Չեղավ…
Մեջբերել
Էջանիշներ