Կուսաթաղանթը մի կողմ, գրականությունը՝ մի: Ստեղ խոսք չի գնում կարմիր խնձորի չընդունելու, կամ գործում ծլիկ, պցիկ բառերի օգտագործման մասին:Ասենք Գյոթեն եթե իրա գործերի մեջ մի 50 անգամ ծլիկ բառը օգտագործեր, դրանից իրա հանճարը ու հռչակը չէին տուժի: Կամ թեկուզ հենց Թումանյանը:Տրիբուն-ի խոսքերից
Ախրս սկի անձի բարոյական կերպարի մասին էլ խոսք չի գնում: Ես Վիոլետ-ին հավանում եմ, որպես կին: Իրան չեմ ճանաչում, բայց ինչքան էլ տենում եմ բացասական ասոցացիա չի առաջանում մոտս:
Օրինակ Արթուր Ռեմբոն անբարոյականի մեկն ա եղել, ու գռեհկության մարմնավորում, բայց իրա գործերը հանճարեղ են:
Ամբողջ խոսքը գնում է անկապ, առանց ասելիքի, պարզապես հանգերը բռնած կամ առանց դրան, ինչ որ ծլիկին նվիրված բանաստեղծությանը գործ անվանել-չանվանելու մասին:
Մեջբերել
Էջանիշներ