Հնարավո՞ր է արդյոք պարզապես ընկերությունը տղամարդու և կնոջ միջև

[Ուլուանա]

Իսկ ի՞նչ ա նշանակում ընկերությունը առհասարակ: Որտե՞ղ ա գծվում սահմանը ինչ-որ մի հարաբերության ու ընկերության միջև: Կա՞ ինչ-որ կանոնագիրք կամ կոդեքս, որ տալիս ա հստակ սահմանումը, թե ասենք իմ հարաբերությունը հակառակ սեռի հետ պարզապես սիրային է, կամ պարզապես ընկերական, կամ պարզապես ծանոթային, կամ պարզապես բարեկամական, կամ պարզապես թշնամական, կամ պարզապես ինչորմի վերաբերմունք-ական: Եթե օրինակ ես շփվում եմ հակառակ սեռի ինչ-որ մի մարդու հետ, դադարու՞մ եմ արդյոք տոտալ մոռանալ կամ անտեսել, որ նա այնուամենայնիվ հակառակ սեռի ներկայացուցիչ ա, ու արդյոք թեկուզ մի պահ բնազդաբար կամ ենթագիտակցաբար չե՞մ դրսևորում հակառակ սեռերի սահմանին կանգնած սեթևեթանքը՝ առանց թեկուզ հատուկ նպատակների:

Մյուս կողմից՝ ես կարծում եմ, որ առհասարակ /անկախ սեռից/ մարդկանց միջև ընկերություն ասվածը ուտոպիստական հասկացողություն ա: Մարդը ի սկզբանե, և ի մեջտեղե և ի վերջո մենակ ա, ու ընդամենը /մեկը մի քիչ շատ մեկը մի քիչ քիչ/ հարաբերվում ա այլ իր նման մենակների հետ ինչ-որ մի արտաքին, Ուլուանայի երբեմնի ասած "կճեպից դուրս", իմ կարծիքով՝ արհեստական ինչ-որ շերտով:

Պարզ է, որ ոչ մի կոդեքս կամ սահմանում չկա ու չի կարող լինել։ Նման հարաբերությունները պայմանական են ու զուտ տվյալ անհատների ընկալումների փոխադարձության հիման վրա են որոշվում՝ հենց իրենց համար։ Գուցե մեկի համար տվյալ երկու հոգու ընկերությունը պարզապես ծանոթություն է, իսկ իրենց համար՝ ընկերություն։ Եթե կա ինչ–որ որոշող կամ սահմանող, ապա դա միայն տվյալ մարդիկ են, իմ կարծիքով։ Ճիշտ է, կարող են նաև նրանց ընկալումների միջև էլ լինել տարբերություններ, ինչ խոսք, բայց շատ դեպքերում էդ ընկալումները համընկնում են, ու էդ համընկնման դեպքն էլ հենց պայմանականորեն կարելի է համարել ընկերություն։ Թե չէ որ տենց խորանանք, միշտ ու ցանկացած հարց քննարկելիս էլ կարելի է ի սկզբանե հենվել էն տեսակետի վրա, որ էս կյանքում ամեն ինչ հարաբերական ա, փուչ ա, թվացյալ ա, անիմաստ ա, կյանքն էլ ունայնություն ա և այլն, ու, հետևաբար, ինչ էլ ասենք, անիմաստ ա ու ահիմն։ Կոնկրետ ես նախընտրում եմ ցանկացած դեպքում չհենվել էդ տեսակետի վրա։