Իհարկե սուտ չի: Լրիվ պատճառները քաղաքական էին: Ավելին՝ ռուսաստանի քաղաքական շահերի պատճառով ենք թշնամացել մեր եղբայր թուրքերի հետ, իրանց ցավը տանեմ: Ու էդ էլ քիչ էր, վերջում էլ Ղարաբաղը սարքին էդ ռուսները ու մեզ կռվացրին մեր վերջին եղբայրների, ադրբեջանցիների հետ, իրանց ցավն էլ տեղ տանեմ: Արդյունքում թուրքերն ու ադրբեջանցիք մնացին եղբայրներ, իսկ մենք մեր երկու մեծագույն ու վեհագույն եղբայրներին կորցրինք: Ու էդ ամենը լրիվ ռուսաստանի պատճառով:Vandak-ի խոսքերից
Ես չեմ գտնում պատճառ որ գիրառածներս ձեռարնելու են։Իհարկե սուտ չի: Լրիվ պատճառները քաղաքական էին: Ավելին՝ ռուսաստանի քաղաքական շահերի պատճառով ենք թշնամացել մեր եղբայր թուրքերի հետ, իրանց ցավը տանեմ: Ու էդ էլ քիչ էր, վերջում էլ Ղարաբաղը սարքին էդ ռուսները ու մեզ կռվացրին մեր վերջին եղբայրների, ադրբեջանցիների հետ, իրանց ցավն էլ տեղ տանեմ: Արդյունքում թուրքերն ու ադրբեջանցիք մնացին եղբայրներ, իսկ մենք մեր երկու մեծագույն ու վեհագույն եղբայրներին կորցրինք: Ու էդ ամենը լրիվ ռուսաստանի պատճառով:
Իսկ իմ գիրառածների մեջ ձեռարնելու պահ չկա: Լրիվ անկեղծ էր: Ամեն օր պարկում եմ քնելու ու մտածում, թե ոնց վերականգնեմ մեր եղբայրների՝ թուրքերի ու ադրբեջանցիների հետ մեր խաթարված եղբայրությունը:
Մի հատ թեմայից դուրս հարց տամ էլի, վանդակ ջան: Քանի՞ տարեկան ես:
Շինարար (23.01.2010)
Հույսով եմ այդպես է։
26 տարեկան եմ
Հույները նույնքան Բյուզանդիայի շարունակող են ինչքան հայերը ու վրացիները։ Բյուզանդիան արևելահռոմեական կայսրությունն էր, բնակիչները տարբեր ազգեր էին բայց բոլորը կոչվում էին ռոմեյ։ Բյուզանդիայի կայսրերի մի ահագին մաս եղել են հայ ծագումով բայց դա ոչինչ չի նշանակում ու չխանգարեց Բյուզանդիային հակահայկական քաղաքականություն վարելու մեջ ինչի պատճառով վերացավ, որպես պետություն իսկ մնացած ազգերն էլ մնացին որպես ազգեր։ Եվ Բյուզանդիան ՉՈՒՆԻ քաղաքական ժառանգորդ։ Սա է փաստը։ Եվ չկան այսօր հայ-բյուզանդական հարաբերություններ ու չկան հայ-խեթական հարաբերություններ տվյալ կայսրությունների չգոյության պատճառով։
Հիմա նույն բանը սպասվում է Թուրքիային եթե իհարկե թուրքական վերնախավը չգիտակցի իր բոլոր կատարած սխալները նախկինում և այժմ։
Եթե չգիտակցի ապա կմնա պատմության արխիվներում ինչպես մինչ այժմ եղել է տվյալ տարածքի բազմաթիվ կայսրությունների հետ։
Դե իսկ դրանից հետո ինչպիսին կլինեն հայ-ալեվիական, հայ-զազայական, հայ-քրդական, հայ-համշենական ու հայ-անատոլիական հարաբերությունները էդ արդեն կտեսնենք, կարծում եմ լավ կլինի, կապրենք երջանիկ ու խաղաղ քանի որ չի լինի ֆաշիստական պետությունը որը այդ ժողովուրդներին ստիպում է ատել բոլորին ու զմիմիանս։
Պայքար, պայքար մինչև ՀԱՂԹԱՆԱԿ:
Պանդուխտ (25.12.2009)
Վանդակ ջան, հայերը <<իրողությունից>> հետ կանգնել չեն կարող, որովհետև դա հանցագործություն ա, ինչպե՞ս կարող ենք մոռանալ, կամ էլ փակել այդ հարցը: Այլ բան, եթե ընդունենք, որ արտաքին քաղաքական կոնցեպցիայում գլխավոր տեղում դա չլինի: Իսկ Թուրքիայի ճանաչելը, ինչքան էլ բարետես լինես կամ չլինես, արդեն եղել էՄնում է մերոնք մի քիչ տեղներից շարժվեն ու ընդամենը փաստերը դնեն սեղանին, որ քեմալականների կառուցած Թուրքիան Օսմանյան կայսրության իրավահաջորդն է:
Իսկ ազգերը պիտի համերաշխ ապրեն. երբ տունդ հրդեհ է ընկնում, առաջինը հարևանդ է գալիս օգնության. մինչև հարազատդ Չարբախից հասնի, դու էլ մոխիր կդառնաս:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Էդ քո հարազատներն են Չարբախցի, յագա ջան:Վանդակ ջան, հայերը <<իրողությունից>> հետ կանգնել չեն կարող, որովհետև դա հանցագործություն ա, ինչպե՞ս կարող ենք մոռանալ, կամ էլ փակել այդ հարցը: Այլ բան, եթե ընդունենք, որ արտաքին քաղաքական կոնցեպցիայում գլխավոր տեղում դա չլինի: Իսկ Թուրքիայի ճանաչելը, ինչքան էլ բարետես լինես կամ չլինես, արդեն եղել է
Իսկ ազգերը պիտի համերաշխ ապրեն. երբ տունդ հրդեհ է ընկնում, առաջինը հարևանդ է գալիս օգնության. մինչև հարազատդ Չարբախից հասնի, դու էլ մոխիր կդառնաս:ինչ գիտես, թե մնացածս որտեղից ենք գալու՞:
Ես օրինակ վաաբշե չեմ հասցնի գամ:
Ժողովրդին չի խանգարի, դու ասա իշխանություններին չխանգարի:
ԱՊԱՐԴՅՈՒՆ ՄՍԽՎՈՂ ԷՆԵՐԳԻԱ
Տեսակետ կա, որ երբ հայ-թուրքական հարաբերության կարգավորման գործընթացը համարվում է դրսից պարտադրված, աշխարհաքաղաքական նախագիծ, որին Հայաստանի իշխանությունը պարզապես ենթարկվում է, դրանով Հայաստանի իշխանության վրայից զգալիորեն հանվում է այդ ոչ հայանպաստ կամ ոչ հայաստանանպաստ գործընթացի պատասխանատվությունը: Դա իհարկե այդպես չէ: Եթե Հայաստանի իշխանությունն ընդամենը գործում է աշխարհաքաղաքական կենտրոնների թելադրանքով, դա ամենեւին չի նվազեցնում այդ իշխանության պատասխանատվությունը: Որեւէ երկրի իշխանություն չի կարող արդարանալ, թե իրեն միջազգային հանրությունն է այս կամ այն քայլը պարտադրել: Իշխանությունը հենց նրա համար է, որ ընդդիմանա անցանկալի պարտադրանքներին:
Դրա համար է շատ կարեւոր, թե ինչ իշխանություն է երկրում եւ ինչպես է այն ձեւավորվում: Հետեւաբար, եթե ասվում է, որ հայ-թուրքական գործընթացը Հայաստանի իշխանության թեթեւամտության կամ պատեհապաշտության արգասիք չէ, այլ բավական մանրամասն պլանավորված աշխարհաքաղաքական սցենար, որում Հայաստանի իշխանությունն ընդամենը դերակատար է, ապա դա ամենեւին չի նշանակում, որ այդ դերակատարը ազատվում է պատասխանատվությունից: Ավելին, գուցե ամեն ինչ հակառակն է: Այսինքն, գուցե ավելի մեծ է պատասխանատվությունը այն բանի համար, որ իշխանությունը ոչ թե սեփական հաշվարկով կամ տրամաբանությամբ է գործում, այլ ընդամենը առաջնորդվում է աշխարհաքաղաքական կոնյունկտուրայով:
Դա ընդհանրապես: Ինչ վերաբերում է հայ-թուրքական առկա գործընթացին մասնավորապես, ապա այս առումով մեծ հաշվով էական չէ, թե ով է դրա բուն սկզբնավորողը: Էականն այն է, թե արդյոք Հայաստանի կառավարման համակարգը, դրա ձեւավորման սկզբունքներն ու դրա որակը բավարար են աշխարհաքաղաքական այդօրինակ ընդգրկուն գործընթացում Հայաստանի պետական շահը բավարար մակարդակով սպասարկելու համար: Այդ հարցի պատասխանը թերեւս աներկբա է` բավարար չեն: Բավարար չեն, որովհետեւ Հայաստանի կառավարման համակարգը, դրա ձեւավորման սկզբունքները եւ դրա որակը հիմնված չեն օրինականության վրա:
Թվում է, թե հայ-թուրքական գործընթացը որեւէ կապ չունի երկրի ներքին օրենքների հետ եւ նույնիսկ անօրինական սկզբունքով ձեւավորված իշխանական համակարգը կարող է հետամուտ լինել պետական ու ազգային շահին: Գուցե, բայց խնդիրը պետք է թերեւս դիտարկել ավելի լայն համատեքստում: Պետք է ընդունել, որ մեզ համար նպաստավոր, թե աննպաստ, վտանգավոր, թե անվտանգ հունով, այդուհանդերձ գործընթացը առաջ է գնացել: Ով է այն առաջ տարել, արդեն կարեւոր կամ վճռորոշ հարց չէ, քանի որ էականն այն է, որ այլեւս գործընթացը հետ շրջելը գործնականում անհնար է: Եթե նույնիսկ աշխարհաքաղաքական կենտրոնները չեն նախաձեռնել այն, միեւնույն է, նրանք արդեն բավականաչափ ներգրավվել են դրա մեջ եւ արդեն իրենց շահերն են հյուսել դրա վրա: Խոսք չի կարող գնալ գործընթացը հետ շրջելու մասին: Խոսք կարող է լինել միայն դրա շարունակության մասին, մասնավորապես այն բանի, որ Հայաստանը կարողանա շարունակության պարագայում մեղմ ասած ավելի արդյունավետ սպասարկի իր շահը, քան մինչ այժմ, անկախ այն բանից, թե ինչ դինամիկայով կլինի հայ-թուրքական գործընթացի շարունակությունը:
Բանն այն է, որ այդ գործընթացը առնվազն մի քիչ ավելին է, քան պարզապես Հայաստանի եւ Թուրքիայի հարաբերությունը: Հետեւաբար Հայաստանի իշխանությունից եւ հասարակական-քաղաքական շրջանակներից պահանջվում է ավելին, քան զուտ հայ-թուրքական հարաբերության մասին դատողությունը: Պահանջվում է թերեւս լայն քննարկում այն մասին, թե ինչ քայլեր են անհրաժեշտ, որպեսզի արագ փոփոխվող, ընդլայնվող եւ նոր որակ ստացող աշխարհաքաղաքական հարաբերություններում, որոնք մեր տարածաշրջանում թերեւս կառուցվում են հայ-թուրքական գործընթացի անվան տակ, Հայաստանը կարողանա սպասարկել իր շահը, ոչ թե սպասել, որ դա կանեն Ամերիկան, Ռուսաստանը կամ Եվրոպան, Թուրքիային այս կամ այն բանը ստիպելով կամ համոզելով: Իսկ դրա համար թերեւս այլ ճանապարհ չկա, քան իշխանության արմատին, կառավարման համակարգի ձեւավորման սկզբունքին եւ որակին անդրադառնալը:
Կարելի է անվերջ խոսել հայ-թուրքական հարաբերության վտանգից, մինչդեռ այդ ընթացքում առկա համակարգը անշեղ կշարունակի իր գործունեությունը, քանի դեռ բառապաշարն ու էներգիան մսխվում են հետեւանքի, ոչ թե պատճառի վրա:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Նախկին արտգործնախարար, Civilitas հիմնադրամի նախագահ Վարդան Օսկանյանը մտահոգիչ է համարում Մադրիդյան սկզբունքների նորացված տարբերակը:
ԵԱՀԿ Մինսկի Խմբի Համանախագահները այսօր Աստանայում հայտարարել են, որ Հայաստան եւ Ադրբեջան այցերի ընթացքում Սերժ Սարգսյանին եւ Իլհամ Ալիեւին են փոխանցել Մադրիդյան սկզբունքների նորացված տարբերակը, որում ներկայացրել են հիմնարար սկզբունքների շուրջ իրենց վերջին մոտեցումները:
«Մադրիդյան նոր փոփոխված փաստաթղթին ծանոթ չեմ, սակայն ինչ-որ չափով մտահոգիչ է, որ այն նորացվել է: Ես տեղյակ եմ, թե ինչ սահմանագծում ենք մենք եղել, որոնք են եղել Հայաստանի եւ Ադրբեջանի համար ընդունելի եւ անընդունելի հարցերը: Եթե այս երկու տարվա բանակցությունների արդյունքում համանախագահները հանգել են այն եզրակացության, որ արդեն կարելի է նոր տարբերակ ներկայացնել, սա միանշանակ ինձ հուշում է, որ այնտեղ նշաձողերի փոփոխություն կա»,-«Ա1+»-ի հետ զրույցում ասաց Վարդան Օսկանյանը:
Եզրակացություններ նախկին արտգործնախարարը չարեց, միայն ակնհայտ համարեց փաստը, որ հայ-թուրքական գործընթացը բարդացրել է ղարաբաղյան գործընթացը:
«Եթե նախկինում հնարավոր էր հայկական շահերը պահպանելով հասնել ինչ-որ հանգուցալուծման, ապա այդ խնդիրը այսօր էապես բարդացել է: Պետք է սպասել, թե Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահները հանդիպումից հետո ինչ մեկնաբանությամբ հանդես կգան»,- ասաց Վարդան Օսկանյանը:
Իսկ մեկնաբանելով հայ-թուրքական վերջին զարգացումները Վարդան Օսկանյանը նկատեց, որ. «Կլինի այնպես ինչպես որոշեն թուրքերը»:
Նրա խոսքով, այսօր ստեղծվել է մի իրավիճակ, որ Հայաստանից ոչինչ կախված չէ. «Այս ամբողջ գործընթացի թերությունը նրանում է, որ մենք այդպիսի հնարավորություն ենք տվել թուրքերին: Հարցի չակերտավոր դրական զարգացման` սահմանի բացման առումով, ամեն ինչ միայն կախված է թուրքերից: Նրանք ինչպես որոշեն, այդպես էլ կլինի»,-«Ա1+»-ի հետ զրույցում ասաց Վարդան Օսկանյանը:
Նախկին արտգործնախարարը հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացի դեռ առաջին օրվանից նկատել էր մի շարք խնդրահարույց հարցեր: Առաջինը, ըստ նրա այն էր, որ հրապարակայնացվեց հայ-թուրքական արձանագրությունները:
«Դա սխալ էր, քանի որ դրա պատճառով միախառնվեցին այլ երկրների շահերը, Հայաստանի շահերը դարձան երկրորդական, ի հայտ եկան բացասական հետեւանքներ»,-ասաց նա:
Երկրորդ խնդիրը Օսկանյանը համարեց հայ-թուրքական արձանագրությունների բովանդակությունը: Նրա խոսքով, դրանք չեն բխում հայ ժողովրդի շահերից եւ չեն կարող հիմք ծառայել բարդ անցյալ ունեցող` Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ նորմալ հարաբերություններ ստեղծելուն, քանի որ վիճահարույց դրույթներին անընդհատ տրվելու են տարբեր մեկնաբանություններ եւ անընդհատ պրոբլեմներ են առաջանալու: «Դա ակնհայտ է եւ դա գիտակցում են նաեւ իշխանությունները: Այս փաստաթղթերը արդեն վեճի առիթ են դարձել եւ ապագայում երեւույթը ավելի է խորանալու, իսկ հարաբերությունները լավացնելու փոխարեն կարող է բարդանան»,-նկատեց նա: Խնդիրներից երրորդը Վարդան Օսկանյանի դիտարկմամբ` պրոցեդուրային էր, այսինքն, այն, որ Հայաստանը այսօր որեւէ ազդեցություն չունի հետագա զարգացումների վրա:
Փաշինյանին դատապարտելու որոշումը քաղաքական էր
«Հայկական ժամանակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Նիկոլ Փաշինյանին 7 տարի ազատազրկելու դատարանի որոշումը Վարդան Օսկանյանը համարեց զուտ քաղաքական:
«Երբ նման քաղաքական որոշում է կայացվում`պետք է մտածել, թե դա ում շահերին է ծառայում եւ ինչ խնդիր է լուծում: Ես միանշանակ կարող եմ ասել, որ դա մեր երկրի շահերին չի ծառայում: Կարծում եմ, որ սա իշխանության կողմից կողմերին մերձեցնելու, համերաշխություն հաստատելու եւ դատարանի նկատմամբ վստահություն ներշնչելու համար բաց թողնված առիթ էր եւ լրացուցիչ լարվածություն է առաջացնելու մեր հասարակությունում»,-«Ա1+»-ին ասաց նա:
Ըստ Վարդան Օսկանյանի նման քայլը լրացուցիչ խնդիրներ կառաջացնի նաեւ միջազգային հանրությունում, մասնավորապես Եվրոպայի խորհրդում:http://a1plus.am/am/politics/2010/01/22/vardan-oskanyan
Ի՞նչ արդար մարդ է մեր Օսկանյանը, ի՞նչ լավ է քննադատում ու վերլուծում իրավիճակը, իրա վախտով ինքը ճիշտ քայլեր էր անում, ափսոս հեռացավ:
Անմարդասեր: Ես երբեք չեմ հասկանալու:
Մեղմ էր ասված
Անմարդասեր:
Ինձ «Ա1+» -ն ա զարմացնում: Այսինքն չի էլ զարմացնում, բայց քանի կար Օսկանյանի ամեն ասած ծաղրուծանակի էր ենթարկում, թքում-մրում: Հիմա արդեն «ծանր խոսք» խորագրով ա ներկայացնում:
Որ ուզենան Օսկանյանին էլ կսրբացնեն:
էսպես չի մնա
Զարմանալու ոչինչ չկա, այն ինչ իշխանության դեմ է ասվում ողջունելի է ուզում ա քոչը ասի մեկա շատ լուրջ կգրեն ու այնպիսի տպավորություն կստեղծեն որ մարդը մտածում ա իրա երկրի մասին, այդպիսի շնորհով միայն ա1 ը չի օժտված, գրեթե բոլոր ընդդիմական թերթերն են այդպես, մեկ էլ կարողա ընդդիմությունից մի երկու հոգու նեղեն կամ ծեծեն այնպես կներկայացնեն, որ մարդ կարդալուց վախից տակը կանի, չեն մտածում այդպես ոչ թե իրենց են մոտեցնում այլ հուշտ են անում մարդկանց:
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ