Մեջբերում Cassiopeia-ի խոսքերից
Ես էլ եմ կարծում, թե մեր համար ցեղասպանությունը դարձել է "փուշ, որը կանգնած է մեր կոկորդին": Կարծում եմ պիտի մի կերպ կարողանանք հաղթահարել պատմության այդ տխուր էջը, ավելի տակտիկական քայլերով "ստիպենք" բոլորին ընդունել դա, բայց չկառչենք դրանից ու դրա մեջ չսահմանափակենք մեր ապագան…
Իսկ ի՞նչ ենք անում, որ համարում ես դրանից ենք «կառչում ու դրա մեջ սահմանափակում մեր ապագան»։
Եթե չեմ սխալվում, Հայաստանը ցեղասպանությունը չի դնում որպես նախապայման Թուրքիայի հետ հարաբերություններ սկսելու համար։