Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Տրիբուն ջան, բոլոր երկրներն էլ իրենց հարաբերությունները սկսում են պրոտոկոլներւց, ի՞նչ ալտերնատիվ ես ուզում ընգեր… ով էլ լինի պրոտոկոլ պտի ստորագրի… ու ՀԱԿ-ից կամ որևէ ուժից ի՞նչ ալտերնատիվ կարանք սպասել… ստեղ հարցը Սերժի կպցրած պոզ ու պոչն էր պրոտոկոլներին որ սենց դեբիլ վիճակի բերեց … եթե թուրքերին ասում ես նախապայման չկա, բա էլ պատմաբանների հանձնաժողովս որն ա, հեն ա եղավ նախապայման էլի…
բանակցություններն ու պրոտոկոլները վատը չեն լինում ապեր, բանակցողներն ու պրոտոկոլը ստորագրողներն են վատ լինում… ես համոզված եմ որ քաղաքական բագաժ ու մանդատ ունեցող ղեկավարը էս հարցերը շատ ավելի լավ կլուծեր, միգուցե մենք չունենայինք մեր ուզած ամեն-ամեն ինչը, բայց դե բանակցություններից ով ա մինչև վերջ բավարարված դուրս գալիս… դրա համար էլ բանակցություններ են…
Chuk (24.04.2010), Mephistopheles (24.04.2010)
tert.amԱնկարան կարծում է, որ Երևանի հետ «լուռ դիվանագիտության» կարիք կա, և որ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը չի արգելակվել: Այս մասին, CNNTurk-ի փոխանցմամբ, հայատարարել է Թուրքիայի նախագահ Աբդուլլահ Գյուլը` անդրադառնալով ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի` Արձանագրությունների վավերացման գործընթացը կասեցնելու որոշմանը:
«Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցում Թուրքիայի քաղաքականությունը շատ հստակ է: Թուրքիան ունի արտաքին քաղաքական ռազմավարություն և Կովկասին ուղղված արտաքին քաղաքական մեկ կողմնորոշում: Դա Կովկասում կայունության ապահովումն է: Ողջ Կովկասում այսօրվա ստատուս քվոն ոչ մեկի շահերից չի բխում: Հարկ է փոխել այդ ստատուս քվոն, անհրաժեշտ է, որ այնտեղ գերիշխեն խաղաղությունն ու համագործակցությունը: Այդ պատճառով, պետք է բոլորն ուշադիր լինեն ամեն հարցի նկատմամբ: Հավանաբար այս ընթացքում «լուռ դիվանագիտության» կարիք է զգացվում: Ըստ էության, դա էլ արվում է երկար ժամանակ»,- հայտարարել է Թուրքիայի նախագահը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Rammer (24.04.2010)
tert.amՍերժ Սարգսյանը փրկեց և՛ Արձանագրությունները, և՛ Թայիփ Էրդողանին. Մեհմեդ Ալի Բիրանդ
14:31 • 24.04.10
Թուրք հայտնի լրագրող և վերլուծաբան, CNNTurk-ի գլխավոր խմբագիր Մեհմեդ Ալի Բիրանդը, անդրադառնալով ՀՀ իշխող կոալիցիայի և ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի` Հայաստանի և Թուրքիայի միջև ստորագրված Արձանագրությունների վավերացման գործընթացն առկախելու որոշմանը, գրում է, որ Սերժ Սարգսյանը նման կերպ փրկեց և՛ Արձանագրությունները, և՛ Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանին:
«Հայաստանը սառեցրեց Թուրքիայի հետ ստորագրված Արձանագրությունները: Եթե մենք խնդրին մոտենում ենք հենց այդ տեսանկյունից, առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե դա բացասական զարգացում է: Սակայն դա այդպես չէ, այլ` բոլորովին հակառակը: Այդ կարևոր որոշմամբ կանխվեց Արձանագրությունների մոտալուտ վախճանը: Ես հակված եմ պաշտպանելու այդ երկրորդ տեսակետը, քանի որ Հայաստանը, Միացյալ Նահանգներն ու Եվրոպան այն համոզմունքին են, որ Արձանագրությունների ստորագրումից ի վեր Թուրքիան սահմանների բացման հարցը շաղկապեց ղարաբաղյան հիմնախնդրի հետ»,- գրում է թուրք հայտնի վերլուծաբանը` ընդգծելով, որ Անկարայի այդ կեցվածքը մեծապես վնասում էր Սերժ Սարգսյանի քաղաքականությանը:
«Թուրքիայի այդ գործելաոճի հետևանքով Սարգսյանի քաղաքականությունն սկսեց շատ վերքեր ստանալ: Անցած ամիս տիրող իրավիճակի ընդհանուր պատկերը հետևյալն էր. Արձանագրություններն ուղարկվել էին Հայաստանի խորհրդարան, սակայն այդ նախապայմանի պատճառով գտնվում էին սպասողական վիճակում: Եթե Անկարան տեղից չշարժվեր, Հայաստանի խորհրդարանը Արձանագրությունները «չեղյալ հայտարարելու և ստորագրությունը հետ կանչելու» պահանջով ուղարկելու էր արտգործնախարարություն: Այսինքն` Արձանագրությունները պաշտոնապես թաղվելու էին: Եվ հնարավոր չէր լինելու ամեն ինչ հեշտությամբ սկսել նորից»,- գրում Մեհմեդ Ալի Բիրանդը:
Թուրք վերլուծաբանը նշում է, որ Արձանագրությունների առնչությամբ հնարավոր վթարը կանխվեց Վաշինգտոնում` Սարգսյան-Էրդողան, ինչպես նաև Միացյալ Նահանգների նախագահ Բարաք Օբամայի և Հիլարի Քլինթոնի` ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի և Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի հետ հանդիպումներով:
«Հայաստանն Արձանագրություններից իր ստորագրությունը չի վերցնում, այլ առկախում է այդ գործընթացը մինչև համապատասխան պայմանների ձևավորումը: Եվ եթե ղարաբաղյան հիմնախնդրի հարցում գրանցվի առաջընթաց, հնարավոր է` գործընթացը շարունակվի այն կետից, որտեղ կանգ է առել: Այժմ գնդակը Մինսկի եռանախագահության կիսադաշտում է: Եվ եթե այն համոզի Հայաստանին և Ադրբեջանին, և հնարավոր լինի առաջընթաց ապահովել ղարաբաղյան հիմնախնդրում, հարցը կլուծվի և սահմաններն էլ կբացվեն»,- գրում է Ալի Բիրանդը` եզրափակելով. «Սերժ Սարգսյանն իր այդ որոշմամբ պաշտպանեց նաև իր երկրի շահերը: Ամենավատ հետևանքը կլիներ Արձանագրությունների չեղյալ հայտարարումը: Քանի որ պետք չէ մոռանալ, որ Ցեղասպանության փակուղուց դուրս գալու միակ ուղին այդ Արձանագրություններն են»:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Rammer (24.04.2010)
Էս գործընթացը շատ լավ առիթ էր, ցույց տալու, հասկացնելու իրականությունն էն մարդկանց, ովքեր ասում էին բա գիտեք էսօրվա թուրքը հո էն ժամանակվա թուրքը չի...
Սահման բացելու, հարաբերություններ հաստատելու բոլոր բոչկեքը հիմա գլորվում են միայն Թուրքիայի ուղղությամբ: Մինչև այժմ մենք միայն խոսքով էինք ցույց տալիս, որ պատրաստ ենք հարաբերություններ հաստատել, նույն բանն էլ նրանք էին ասում: Հիմա բոլոր հարցերը փակվելա, թե ով ինչիա պատրաստ: Եթե սահմանը բացվեր, թուրք-ադրբեջանական հարաբերությունները լուրջ հարված կստանային, իսկ եթե չբացվեն, և գործընթացը կասեցվի, ապա Թուրքիայի հավակնությունները, դառնալու տարածաշրջանային "հարց լուծող" ուղղակի կգմփան, բացի դրանից էլ արդեն մեզ ոչ ոք չի կարողանա մեղադրել ապակառուցողական քաղաքականության մեջ:
Սարգսյանը գնաց Քոչարյանի ու ԼՏՊ-ի միջին ճանապարհով, ու ոնց որ թե ավելի մեծ օգուտ ստացանք դրանից...
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Մինիստր, առաջին օրվանից մինչև վերջին օրը Թուրքիան հանդես է եկել նույն դիրքերից, ԼՂ-ն որպես նախապայման մեջտեղ խոթելով, ու էդ նախապայմանը հիմա էլ կա, ու հիմա ըստ ամենայնի գործընթացի այդ փուլում ենք. ինչի՞ մասին է խոսքը![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Rammer (24.04.2010)
Բայց արձանագրությունների մեջ Ղարաբաղի անուն չկար չէ?Ինչքան էլ որ դա ցանկացան, բան դուրս չեկավ: Այսինքն էստ էության հույս ունեին, "կուտ տալ" հետո արանքում Ղարաբաղի հարցն էլ մտցնել, էն էլ չստացվեց.. Արդյունքում ստացվեծ, որ խոսքից հետ են կանգնում մի հատ սիրուն խաղաքարտ տալով մեր ձեռքը:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Իհարկե չկային, բայց այդ պայմանը կար ու բոլորս գիտեինք, չէ՞:
Սերժն ըստ էության վերջին օրերին ընդամենը դերասանություն է անում, երբ ասում է, որ տեսել է որ այդ նախապայմանն են առաջ քաշում, հանել է: Անգամ ես գիտեի այդ նախապայմանի գոյությունը, Սերժը, բանակցություններ վարողը չգիտե՞ր:
Այդ մասին գիտեին ԱՄՆ-ն, Եվրոպան, ՌԴ-ն:
Բոլորն էլ գիտեին:
Ի՞նչ անենք, որ թղթի վրա գրված չէր: Մենակ էդ էր մնում պակաս, որ թղթի վրա գրեին: Էդ դեպքում ժողովրդին ո՞նց էին խաբելու:
Իսկ հիմա ի՞նչ է տեղի ունեցել: Ոչինչ:
Ինչպես պրոցեսը սառեցված էր, նույն կերպ շարունակում է սառեցված լիներ, ընդամենը էդ սառեցման մասին (սառեցում, որի մասին էլ բոլորս գիտեինք) պաշտոնական գրություն է հայտնվել, պեչատով, ստորագրությամբ և այլն: Այդ թղթի կտորից բացի ոչինչ չի փոխվել:
Նաենք ռեակցիաները. Թուրքիան հանգիստ է վերաբերվում: Եվրոպան հանգիստ է վերաբերվում: ԱՄՆ-ն հանգիստ է վերաբերվում: ՌԴ-ն հանգիստ է վերաբերվում:
Պրոցես, որի համար այդքան ջանք ու եռանդ են թափել եթե հանկարծ ու փոզմիշ ա լինում, կարծում ես սենց հանգի՞ստ կլինեին: Իհարկե ոչ:
Ուրեմն իրականում ոչինչ էլ չի կասեցվել:
Ավելին, նախապայմանն ենք սկսել իրականացրել: Վստահ եմ, որ կարճ ժամանակ անց «կհայտնաբերեք», որ ԼՂ հարցի կարգավորումը խիստ ակտիվանում է: Իսկ դա հենց նախապայմանն է:
Գիտե՞ս: Ես հիմա վախենում եմ:
Վախենում եմ հասարակությունից:
Որտև մի տեսակ զգոնությունը կորցնելու պրոցես եմ տեսնում:
Կրկնում եմ, ոչ մի բան բացարձակապես չի փոխվել, ոչ մի լուրջ քայլ չի արվել, բայց բոլորը գոհ են ու հանգիստ, կարծում են, թե մենք դիրքեր ենք ուժեղացրել:
Ու եթե ես ճիշտ եմ, այս զգոնությունը կորցրած հասարակությունը լուրջ մարտահրավերների դեմն առնելու ռեսուրս չի ունենա:
Սերժը հաղթել է ժողովրդին, մի ակնթարթում լարվածությունը պարպել է, ամբողջովին: Սարսափելի շարունակություն կարող է լինել:
Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 24.04.2010, 14:26:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Rammer (24.04.2010)
հահա, թուրքը մնում ա թուրք էլի, հլը ոնց մանյովրեց, մանյովրեց, ու էլի բերեց կանգնեցրեց Ղարաբաղյան հարցի վրա«Հայաստանն Արձանագրություններից իր ստորագրությունը չի վերցնում, այլ առկախում է այդ գործընթացը մինչև համապատասխան պայմանների ձևավորումը: Եվ եթե ղարաբաղյան հիմնախնդրի հարցում գրանցվի առաջընթաց, հնարավոր է` գործընթացը շարունակվի այն կետից, որտեղ կանգ է առել: Այժմ գնդակը Մինսկի եռանախագահության կիսադաշտում է: Եվ եթե այն համոզի Հայաստանին և Ադրբեջանին, և հնարավոր լինի առաջընթաց ապահովել ղարաբաղյան հիմնախնդրում, հարցը կլուծվի և սահմաններն էլ կբացվեն»,- գրում է Ալի Բիրանդը` եզրափակելով. «Սերժ Սարգսյանն իր այդ որոշմամբ պաշտպանեց նաև իր երկրի շահերը: Ամենավատ հետևանքը կլիներ Արձանագրությունների չեղյալ հայտարարումը: Քանի որ պետք չէ մոռանալ, որ Ցեղասպանության փակուղուց դուրս գալու միակ ուղին այդ Արձանագրություններն են»:անունն էլ դրվում ա առանց արձանագրության, առանց նախապայմանների,
հետաքրքիրն էլ հենց դա էր, հոդվածը կարդում կարդում էի, մտածում էի «էս ինչ բարիդրացիական հոդված է, ստեղ մի հատ մեխ պտի լինի, ու՞ր է մեխը», վերջում ջրի երես հանին մեխը
Չուկ, դու երևի սպասում էիր, որ Սերժի հայտարարությունից հետո Թուրքիան, Եվրոմիությունը, Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ը Եվրոնյուզով ներվայնացած ելույթ ունենային Հայաստանի հասցեին ու ասեին, որ հեսա էդ կապրիզնի Հայաստանը կտենա իր հալը(
): Հիմա քո սպասածը տեղի չի ունեցել, դու ավելի ես անհանգստացել:
Չուկ, լսիր, դու լուրջ միջազգայինուժերաֆոբիա ունես: Լևոնի ելույթները մոռացիր, Լևոնը իր ելույթներում ինքն իրեն է դնում միջազգային ուժերի տեղը ու պատժում Սերժին: Նենց վիրտուալոտ: Մուռն ա հանում էլի
![]()
Si vis pacem, para bellum
Բիձա (24.04.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ