Փոխադարձ հարաբերութուններ

[Lionne_en_Chasse]

Arm_Lionne, չեմ հասկանում, թե ինչ կապ ունեն դրա հետ արժանապատվությունն ու ինքնասիրությունը։ Այդ երբվանի՞ց է ներողություն խնդրելն ու սխալը խոստովանելը անինքնասիրության նշան...

Դե վերևում խոսքը դավաճանության մասին էր գնում, գուցե Esmeralda -ան ընդհանուր առմամբ էր ասել, բայց ինձ թվաց "եթե ներում է ուրեմն սիրում է" արտահայտությունը այդ խոսակցությանն էր վերաբերվում : Իսկ անիքնասիրության ու արժանապտվության մասին գրածս իհարկե վերաբերվում էր ամեն ինչի վրա աչք փակողին , ամեն անգամ դավաճանությունը ներողին ( հիմնականում կանանց) ....այլ ոչ անկեղծորեն սխալն հասկացողին ու ներողություն խնդրողին :

[John]

«կան որոշ բաներ, որ պետք չէ ասել, բայց եթե էդ որոշ բաները շատ են, էդ արդեն լավ չի...», իսկ ո՞նց ես որոշելու՝ շատ են թե քիչ, քանի հատից սկսածը կարելի է շատ համարել ու, հետևաբար, նաև վատ։

Էդ արդեն մարդուցա գալիս: Չեմ կարող օրինակ բերել, մանավանդ որ քնելուս ժամը մոտեցել է ու աչքերս փակվում են արդեն Ամեն դեպքում եթե զգում ես, որ ամուսնուցդ(կնոջիցդ) շատ բաներ ես թաքցնում, ուրեմն վստահություն չկա, կամ քիչ է , դրա համար էլ էդ արդեն լավ չի… Կարծում եմ կարողացա գրել էն, ինչ որ մտածում էի…

[Saria]

Իսկ ես չեմ կարող կարծիք ունենալ մի բանի մասին, որն ինձ հետ չի առնչվում ու չի էլ առնչվելու:

Ցավում եմ որ նման կարծիք ունեք ինքներտ ձեր մասին

[Viki]

Կարծում են առաջին հերթին փախադարձ հարաբերությունների մեջ պետք է լինի վստահություն, հարգանք և պատասխանատվություն: Բայց եթե նույնիսկ դիմացինին լավություն ենք անում, ուրեմն դա պետք է արվի անշահախնդրորեն:

[Esmeralda]

Լուրջ բաները թաքցնելը սխալ է իմ կարծիքով...
Իսկ, ասենք, եթե կինն ամուսնուն չի պատմում, որ իր ընկերուհու ամուսինը գիշերը տուն չի գնացել, ոչ մի ատ բան չկա դրա մեջ...

[Koroleva]

Աշխարհի ամենաբարդ առաքելությունը մարդկանց հետ փոխադարձ հարաբերություններ պահպանելն է, քանի որ դա նման է միշտ կառուցվող տան, որի մի քարը դու ես դնում, մյուսը՝ դիմացինդ:
Առաջին հերթին անհրաժեշտ է տունը ամուր հիմքի վրա ստեղծել, ոչ թե ավազե:
Ինձ համար ամուր հիմքը փոխադարձ հարգանքն է ու վստահությունը, սերը կսպասի, այն այնքան էլ կարևոր չէ:

[Aida]

Ես ամուսնացած չեմ, բայց ինձ համար ամուսնությունը սուրբ բան է: Ինձ համար ամուսնությունը մի թափանցիկ և փխրուն ապակի է, որի հետ պետք է վարվել շատ զգույշ, իսկ սուտը ամուսնության թշնամին է: Կարծում եմ ստել կնոջը կամ ամուսնուն առնվազն սրբապղծություն է: Քանի որ ամուսնական զույգերը երդվում են Աստծո առաջ ամենասուրբ վայրում՝ եկեղեցում, այդ երդումից հետո ստելը հանցագործություն է: Ամուսնու և կնոջ հարաբերությունները պետք է անչափ մաքուր և անարատ լինեն, քանզի այդ հարաբերությունների ներքո մեծանում է զավակ: Իսկ ամեն մի սուտը առաջ է բերում վեճ, իսկ եթե ամուսինների մեջ կա վեճ(ես լուրջ վեճերի մասին եմ խոսում) ապա սուրբ ապակին արդեն ճաքում է, իսկ ճաքած ապակին վերջիվերջո կջարդվի, ինձ համար դա ամենավատ բանն է աշխարհում:
Ոնց-որ շատ փիլիսոփայեցի, բայց լուրջ ամուսնությունն ինձ համար սուրբ թեմա ա, ընդհանրապես դեմ եմ այն ամուսնություններին, որոնց վերջը ամուսալուծություննա: Հիմա Հայաստանում էլ շատերը մտածում են « Լավ ամուսնանանք, իրար չենք հասկանա կբաժանվենք ինչա էղել որ»: Ախր ոնց կարելի ա տենց մտածել: չեմ հասկանում:
Իսկ էն ,որ եթե սիրում ես, կարող ես ամեն ինչ էլ ներել, համամիտ չեմ,իրոք, էդ «ամեն ինչը» կարողա նենց բան լինի, որի ներելու դեպքում կտրորես և ինքնասիրությունդ և ինքդ քեզ:

[Jirayr24]

Միշտ ձգտել եմ իմ վերաբերմունքով, ապացուցել /ոչ բառացի արտահայտվելու կերպով/, որ իմ զգացմունքը ավելի մեծ է քան իրենը ու նույնը նա, հավատացեք երբեք չեք հոգնի միմիանցից: