Ի՞նչ է աղանդը. սկզբունքները և հետևանքները

[Ավետիք]

Շատ հետաքրքիր եզրակացություններ ես անում, և ուզում եմ պատասխանել քո մտքերին և/կամ մեկնաբանել իմ արտահայտությունները:

Ասենք եթե տեղեկացված չես Ավետիք ջան, ասեմ որ մորմոնները դեռ 1994թ.-ից են գրանցված որպես կրոնական կազմակերպություն, ու նրանք բացարձակապես գործում են տվյալ երկրի օրենքներով ի տարբերություն որոշ կրոնների, որոնք առհամարում են երկրի օրենքը և չեն գնում բանակում ծառայեն..... որովհետև էլի շատ սխալ են հասկանում ավետարանը, որտեղ էլի Հիսուսը ասում է, եթե զինվոր ես արա քո աշխատանքը, բայց բարեխղճորեն.....

Շատ շնորհակալություն տեղեկության համար lushak ջան, ի նկատի կունենամ: Բայց, որ խորը ուսումնասիրես նրանց ուսմունքը, կտեսնես, թե Աստծո Խոսքն որքան են շեղել, իրենց մորմոնի գիրքն հավասարեցնելով Սուրբ Գրքին, եթե չասեմ՝ գերադասելով:

Ես հենց դրա մասին էի գրել, որ մենք պետք է ենթարկվենք մեր երկրի իշխանությանը, եթե իհարկե, թե կարող ենք պայքարենք անարդարության դեմ....

Պայքարը լայն հասկացություն է… օրինակ՝ պայքարել կարող ենք քարոզելով ու տարածելով Աստծո Խոսքը, կամ էլ զենք վերցնելով… ես ծայրահեղ մտքերն եմ շեշտում: Անձամբ ես դեմ եմ եղբայրասպանությանը և պետության դեմ ապստամբություն բարձրացնելուն: Աստվածաշունչն ասում է, որ չխառնվենք ապստամբ մարդկանց հետ: Սակայն անօրեն որոշումներին և օրենքներին մենք պետք է դեմ կանգնենք Աստծուն հնազանդելով, Տիրոջ կամքը կատարելով և Ճշմարտությունը բարձրաձայնելով:

Ես համաձայն եմ, որ Հուդան պետք է ապաշխարեր ու հաստատ ներում կստանար... Բայց դե հենց ծրագիրը դա էր, որ մեկը պետք է մատներ Քրիստոսին, որպեսզի Քրիստոսի աշխարհ գալու նպատակը իրականացվեր, չէ որ ինը եկավ աշխարհ փրկելու մարդանց իրենց մեղքերից և հաղթահարելու մահը... /չեմ մանրանա, կարիքը չկա/

Գիտես, սատանան էլ տեղ ունի Աստծո ծրագրի մեջ: Բայց դա մեզ ինչի՞ պիտի մղի… ասեմ, որ հենց սատանան մտավ Հուդայի սիրտը, որից հետո նա գնաց Տիրոջը մատնեց: Կարդա Ավետարան ըստ Հովհաննեսի գլ. 13 խոսք 27: Ես կասեմ, որ դա հենց իր՝ Հուդայի, ընտրությունն էր: Հայտնության գրքում շատ հստակ նկարագրվում է սատանայի հավիտենական պատիժը, չնայած որ նա տեղ ունի Տիրոջ ծրագրում: Ապստամբներն ու հակառակորդներն իրենց արդար հատուցումն են ստանում, և դա ճիշտ է:

Իսկ, որն է ճմարտությունը, այն որ կրոնը դարձրել են ազգային? քո գրվածքների մեջ եմ կարդացել, եթե իհարկե չեմ սխալվում, որ ասել ես կրոնը ազգ չի ճանաչում, ուրեմն ոչ մի բան չազգայնացնենք... Եվ մարդ ինքը բացարձակ ազատ իրավունք ունի ստեղծելու ինչ հասարակական կազմակերպություն, որ ուզում է, և պետությունը ինքը կվորոշի ընդունի թե չէ, դա հաստատ առաքելական եկեղոցու գործը չի, այսինքն ոչ մի եկեղեցու գործը չի, որովհետեվ եկեղեցին պետք է միայն զբաղվի մարդու հոգեվոր կրթությամ, էտ առաջ էր, որ մարդիկ կարդալ չգիտեին և ամեն ինչ եկեղեցու ձեռքում էր, հիմա մենք գիտության դարաշրջանում ենք ապրում...

Ճշմարտությունը Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսն է: Նա ասեց. «Ես եմ Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը: Ոչ ոք Հոր մոտ չի գայ, եթե ոչ Ինձանով:» ( Հովհ. 14:6 ) : Հիսուս Քրիստոսը Կյանք է և ոչ թե կրոն: Կրոնը դա մարդկային չափանիշներով և փորձով հաստատված համակարգ է, որի միջոցով մարդիկ փորձում են հասնել Աստծուն: Այսինքն իրենց մարդկային գործերի միջոցով: Բայց Աստծո Խոսքն ասում է, որ հավատաս պիտի ապրես: Հավատա Տեր Հիսուսին ու պիտի փրկվես: Այ կրոնը լինում է ազգային, բայց ոչ թե հավատքը: Հավատքը համազգային է: Պողոս առաքյալը գրում է Եփեսացիներին իր ուղղված նամակում. «Որովհետև շնորհքով եք փրկված հավատքի ձեռով (միջոցով - իմ մեկնությունն է). և սա ոչ թե ձեզանից է, այլ Աստծո պարգևն է. ոչ թե գործերից, որ մեկը չպարծենա:» ( Եփես. 2 : 8 - 9 ):
Ես չասեց, որ ոչինչ չազգայնացնենք: Այլ հավատքը չազգայնացնենք: Շատ հրաշալի կլիներ, երբ ազգովի հավատայինք Տեր Հիսուս Քրիստոսին: Սակայն այդ ժամանակ էլ այդ հավատքը չէինք կարող ազգային կոչել, որովհետև նույն կերպ բազում ազգերից անձեր են հավատում Տիրոջը: Անգամ այն հրեական հավատք չանվանվեց, հրեներից ելնելով:

Շատ շնորհակալ եմ օրհնության համար....

Միշտ խնդրեմ lushak ջան